Fel wit licht.

Ik sloeg mijn hand voor mijn ogen.

Wacht... Ik kon bewegen! Langzaam kwam ik overeind.

Dat was wanneer ik haar zag. Ik glimlachte en ging voorzichtig op de rand van het ziekenhuis bed zitten. Ze volgde mijn voorbeeld.

Voorzichtig stond ik op. Met wankele stapjes liep naar haar toe.

Een traan dwaalde over mijn wang.

Ook bij haar liepen er tranen over haar wangen.

Ik veegde de traan van Angelique weg.

"Het is gelukt! We zijn uit coma!"

"Oh." Glimlachte ze.

"Oh." Glimlachte ik.

Ik trok haar in een knuffel. Snikken van geluk vulden de ruimte.

Het was gelukt.