ZIANNE’S POV

Dala-dala ang malalaking pink and glittery kong mga bagahe ay dahan-dahan akong napatingala at pinagmasdan ang napakalaking boarding school na papasukan ko.

Napabuntong hininga ako. This is it, konting push nalang at college na ako! Bwahahahaha!

“Miss, ikaw nalang yata ang hinihintay nila sa loob, pumasok ka na nga.” Sita sa akin kalbong guard na napakasama ng tingin.

Taray ni guard, Pero mabuti nalang hindi siya nakangiti, Pag-nagkataon magmumukha siyang si Buddha eh.

Napabungisngis na lamang ako at dali-daling pumasok ngunit nagulat ako nang bigla niya akong hinarang.

“Teka Pangalan mo?” tanong niya na mistulang naninindak habang tinitingnan ang log book niya.

“Good afternoon kalbs, my name is Zianne Mikael Serrano, Sixteen years old. Released from my mother’s perlas on the very special day of February 14! And I believe by the saying, If you smile every day, Your hair might grow day by day!” Sigaw ko sabay salute sa kanya.

“Iha pangalan lang ang tinanong ko at isa pa hindi ako kalbo! Skin head to! Skin head!” Sigaw ng Guard sabay turo sa ulo niyang kasing kinis ng dragon ball ni Goku.

“If you say so. Meheheheh” Mahinang bulong ko at tuluyan ng pumasok sa building.

--------------------

I don’t know where to go, wala din akong kilala ni isa.

My life is so sad right now but atleast i still look fabulous in pink.

Bigla akong nakarinig ng ingay na nagmumula sa oval kayat agad ko itong sinundan.

Mabuti nalang at nahanap ko na sila kaso Late na akong dumating.

Kasalukuyan na palang nagsasalita ang dean sa harap ng iba pang bagong estudyanteng gaya ko at ang karamihan sa mga upuan ay taken na.

Huhubells saan ako pupunta?

“Miss may vacant dito!” Sigaw sa akin ng isang lalaki sa di kalayuan.

Napangiti ako nang makita ang bakanteng upuan na itinuro niya.

Pakapalan nato ng mukha! I so wanna sit right now.

“Thanks” Sabi ko nang makaupo ako sa tabi niya.

“Ice lang” Tipid na tugon sa akin ng lalake at nginitian din ako.

Pakiramdam ko nag-slow mo ang lahat nang ngumiti siya sa akin. Huhubells! Ang cute niya!

“Chase Alexander Chen” Sabi niya habang nakatingin sa direksyon ng stage.

Bahagya kong naitaas ang kilay ko. “Huh?” mahinang bulong ko.

“Chase Alexander Chen” Muli niyang saad habang nakangiti parin.

Napakamot ako ng ulo ko. Langya adik yata tong lalaking to. “Teka bakit ko naman hahabulin si Alexander Chen?” Tanong ko sa kanya.

Dahan-dahan siyang napatingin sa direksyon ko pero this time wala na yung ngiti niya at mukha siyang badtrip. “Miss maganda ka sana kaso naka-shabu ka ba?” walang emosyon niyang tanong.

I huffed in disbelief “At talagang ikaw pa ang may ganang magsabi sa akin niyan ano po?” sarkastiko kong saad. “Aber bakit ko naman hahabulin si Alexander Chen? Ano ako? aso mo?” tanong ko

Bigla siyang tumawa sabay iling-iling.

“Miss, What I meant was, My name is Chase Alexander Chen”

Agad nawala ang ngiti sa mukha ko. Wow, that was nakakahiya. Awkward!

“Ay.. sorry lang. hehehe. C-cool name” I said as I tried to redeem myself.

“I know right tch. So ano na?” Chase

Muling nakunot ang noo ko.

“Anong ano?” tanong ko ulit.

“Ano tayo na ba?” Bigla niyang tanong habang nakangiti na parang nagpapa-cute.

Nanlaki ang mga mata ko at bahagyang napaatras palayo sa kanya.

"Excuse me but im not that kind of girl. Who do you think you are? Just because you gave me a seat doesnt necessarily mean im a hoe you jerk!" Dere-deretso kong sabi sa kanya sabay irap.

He rolled his eyes and gave out a smirk..

"Ang arte, Ininglishan pa ako. Mas malaki pa nga boobs ng aso ko kesa sayo" Chase

Napakagat ako sa ibabang parte ng labi ko nang dahil sa inis. Mas lalo ko siyang sinamaan ng tingin. "Hoy G----" hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko nang biglang may nagsalita sa likuran namin.

"Chase ang aga-aga lumalandi ka na naman tsss. miss chill lang pagpasensyahan mo na lang siya."

Agad akong napalingon sa lalaking katabi ko at otomatikong nawala ang inis ko nang makita ko ang mukha niya.

Ang tangos ng ilong niya at and his singkit eyes looks super gorgeous.

Napangiti ako sabay hawi ng buhok ko papunta sa likod ng tenga ko at agad na kumilos ng mahinhin. Bahagya akong yumuko upang itago ang kilig na nararamdaman ko. "Ah yun ba? okay lang yun. hehehe. Salamat." I said in a very soft voice and giggled.

"K" walang emosyong sabi nung lalaki at muling ibinaling ang atensyon niya sa dean na nagsasalita.

Agad nawala ang ngiti ko at mas lalong naningkit ang mga mata ko.

Pinilit ko parin ang sarili kong ngumiti, baka nahiya lang tong si pogi sa akin kaya biglang K lang ang sagot niya. hehehe.

"Uhm.. Im Zianne you can call me Zee for short. Ano sayo? hehehehe" Pacute kong tanong sa lalake.

Hindi siya tumitingin sa akin, sa halip ay nakatingin parin siya sa stage. "Clark..Im Clark Adriano." Tipid at walang emosyon nitong saad.

Napabuntong-hininga nalang ako.

Nakakaturn-off! boset. Ayoko na sa kanya!

Pawang mga shunga tong katabi ko kayat nakinig na lamang ako sa dean. Mas mabuti pa to nang may matutunan naman ako.

"I am expecting all of you to do your best. Our university produces the best professionals in this country kayat ngayon pa lang ay kailangan na namin kayong salain. For one week, ay wala munang lectures," Sabi ng dean. Nang marinig yun ng mga estudyante ay agad silang nagsigawan sa tuwa. Maging ako ay napangiti rin, One week daw walang lectures eh. "But instead of lectures you will have activities inorder for you to bond and for us to be able to see your potentials in different fields." Dagdag pa nito. Ngek, parang may classes parin yun pero buti nalang di muna stress. 

Bigla akong nakarinig ng parang kaluskos kayat bahagyang nakuha nito ang atensyon ko.

Mas lalo akong nagtaka nang maramdaman ang dahong nalalaglag sa direksyon namin mula sa taas.

Napalingon ako sa likuran at napansing may malaking puno pala sa likuran namin. Napatingin ako sa itaas ng puno at laking gulat ko nang bigla kong makita ang isang babaeng nakaupo lang doon habang may nakalagay na headphones sa tenga nito.

Ang ganda niya ngunit wala akong ibang nakikitang ekspresyon sa mukha niya. Parang ang lungkot niya ngunit ang mga mata naman niya ay napakapungay.

"Baka malaglag yung babae" mahinang bulong ko.

Narinig yata ako nung Clark kayat napatingin din siya sa itaas ng puno.

"Di yan...Si Yohan pa." sabi ni Clark at muling bumalik sa kanyang ginagawa.

Di kalaunay natapos na ang speech ng dean at announcements ng dean at pinapunta na kami sa kanya-kanya naming classroom upang makilala ang magiging pansamantala naming guro at kaklase.

Wala parin akong kaibigan dito na makakasama parati kayat forever alone talaga ang peg ko.

"Yoyo dahan-dahan sa pagbaba baka malaglag ka!" Sigaw ni Chase dun sa babaeng nasa itaas ng puno. Pati si Clark ay mistula ding inaalalayan yung Yohan.

Wow nakakainggit naman. Parang ang close nila. 

- - - - - - - - - - - - - - 

Inabot yata ako ng ilang oras para lang mahanap ang putapeteng kwartong tutuluyan ko. I just hope na my room would be fabulous and i would have a cool roomate.

Huminga ako ng malalim at agad na hinawakan ang doorknob ng magiging kwarto ko.

New life Zianne. New life...

Pagpasok ko sa kwarto ay medyo nadismaya ako dahil napaka-dry ng kulay ng mga pader tapos maliit pa yung double deck na kama. huhubells this sucks.

Pero buti nalang at medyo may kalakihan ang room namin.

"Mom dont worry about me. Chase and Clark are here, alam mo namang di nila ako pababayaan diba? chill mom yung wrinkles baka lumabas! hahahaha" 

Nang narinig kong may nagsasalita ay agad akong napatingin malapit sa bintana at nakita ko ang isang babaeng nakatalikod mula sa akin. Siya siguro magiging roomate ko. Ay teka Chase at Clark? siya ba yung yohan? Hanep ang bilis niyang makaakyat dito ah!

"Dad ang ingay mo di ko naririnig sinasabi ni Mommy. Isa-isa lang! adik niyo! hahaha. Dad dont worry di ako gagaya kay mom na nagmahal ng isang manyakis. Joke lang dad peace tayo! I love you both and sana sa pag-uwi ko may kapatid na ako ha?"

Mistulang tuwang-tuwa si yohan na kausap ang parents niya. Nakakainggit talaga siya. Ang ganda niya at andami pang nagmamahal sa kanya.

Natapos na yata sa pakikipag-usap si Yohan sa mga magulang niya kayat ibinaba niya ang cellphone niya at napatingin sa direksyon ko.

"Hi. hehehe" Bati ko sa kanya sabay kaway.

Ngumiti naman siya sa akin ngunit agad naman itong nawala.

"Hello. Sa top bunk ako ng bed ha?" Sabi niya.

Tumango na lamang ako at ngumiti. Sabagay, hindi ako pwede sa top bunk dahil malikot ako matulog at baka malaglag ako.

"Nga pala ako si Zianne Serrano. You can call me zee for short. hehe" Sabi ko at agad na inilahad ang kamay ko.

"Yohanna Alisson Vincento." sabi niya at agad na nakipag-shake hands sa akin. Matapos nun ay agad niyang nilapitan ang mga bagahe niya at agad itong inayos.

Napaka-awkward ng kwarto, napaka-cold ng ugali niya kahit ngumingiti siya. Kaya siguro malapit sila sa isa't-isa nung chase at clark kasi pare-pareho silang may topak.

"Nice name, Yohanna. hehehe" Sabi ko upang nang sa ganun ay may mapag-usapan kami.

Lumingon siya sa akin at mistulang napakatalim ng tingin niya.

"Its YO-ANNA, silent H. Para walang problema, Yohan nalang." Sabi niya

agad akong napakamot ng ulo ko sabay tawa. "Ay sorry. hehehe"

Sheesh ang arte naman niya.

"And no im not being ma-arte, Ilang araw na naghirap ang mommy at daddy ko sa pagpili ng pangalan ko, ayaw kong masayang yung effort nila dahil lang sa maling pronounciation" Yohan

Nanlaki ang mga mata ko shems, mind-reader ba siya?

"Ps, im not a mind-reader sanay lang ako sa mga mapanghusgang tao" Yohan

Magsasalita na sana ako nang bigla kaming makarinig ng isang napakalakas na tili.

Bakas ang matinding takot sa boses ng kung sino mang sumisigaw.

Saglit kaming nagkatinginan ni Yohan.

END OF CHAPTER ONE.

- - - - - - - - - - -- - 

Zianne, Yohan, Chase, And Clark on the multimedia box :)

Thanks for reading guys!

Vote and Comment ♥