Pov. Tamiza

Szłam przez las z nim na plecach ciekawiło mnie po co on jest im potrzebny?
Zamiast pójść do bazy HYDRY ja poszłam do takiego małego domku, w którym kiedyś często siedziałam z Lilą gdy byłyśmy małe i chowaliśmy się przed ludźmi.......

- Lila, chodź! Bo nas złapią.

- No idę! Przypominam Ci że nie mam czterech nóg.

No tak zapomniałam byłam pod postacią wilka.

- No to hop!

Chwyciłam ją za bluzę z tyłu i delikatnie posadziłam ją sobie na plecach i ruszyliśmy dwa razy szybciej. Wskoczyłam do domku na drzewie i zmieniłam się w człowieka.
Gdy zobaczyłyśmy że ci ludzie biegną dalej, zaczęłyśmy się śmiać.

Dobra dość. Położyłam Bartona na poduchach które tam były i opatrzyłam mu na szybko rany.

Pov. Liliana Barnes

Pierdoleni Avengers. Wkurwiają straszliwie. No może oprócz Kapitana, jest w chuja przystojny. Ciekawi mnie kiedy nas wypuszczą albo będziemy mogli robić coś innego niż siedzenie na dupie.

- Witam panią, dzisiaj znów Cię przesłuchamy ale nie tu.

I podszedł do tych dziwnych szklanych drzwi i je otworzył, wszedł i .....

- Zostaw ją!

Kapitan nie zdarzył mnie dotknąć by mnie wyprowadzić mój brat o mało nie wybił szyby. Od razu gdy to zrobił obok pojawiła się Romanoff, która jednym ruchem, dosłownie jednym ruchem powaliła mojego brata na kolana i to bez użycia siły. Włączyła takie coś co mieliśmy na obrożach (?) na szyi. I mój brat runął jak długi na ziemię.

Pov. Tony

Gdy Rogers i Romanoff przyszli z przesłuchania to pierwszą osobą która się odezwała był Fury.

- I co powiedziała coś?

- Nie. Ale oprócz tego Kap mało co nie oberwał.

- Jak to? Przecież oby dwoje są pozamykani.

- No to Barnes'a trzeba zamknąć gdzieś indziej bo o mało nie wybił szyby i nie jebnął Rogers'owi.

- Po pierwsze język Natasha, a po drugie no to niestety prawda. Nie zdążyłem dotknąć Liliany bo on rzucił się na tą szybę, mało jej nie rozbijając.

- I przy okazji Steve o mało nie zszedłeś na zawał.

- To wiecie ten wiek.

Ah, Thor ty i ten twój tok myślenia.

Pov. Tamiza

Siedząc z Clintem usłyszałam szelest wychyliłam głowę że drzwiczki i zobaczyłam sześciu agentów HYDRY.
Znowu wzięłam go  na plecy i zamieniona w wilka wybiegłam z domku. Na szczęście znałam ten las jak własną kieszeń wiedziałam gdzie się ukraść by nie było cię widać oraz jak z niego uciec, żeby cię nie złapali.