Het team was geschokt, geloofde haar oren niet. Steve had Tony weggezet in een kooitje in diens verduisterde slaapkamer, had daarna iedereen verteld wat hij te weten was gekomen. Nu stonden The Avengers hoofdschuddend in de woonkamer, zat Vision op handen en knieën het geknoeide bloed op te doen dat in het tapijt was getrokken.

'Satans zoon?' kriekte Sam hees, 'Tony is een zoon van de Duivel? Dit moet een grap zijn. Wat is er echt gebeurd?'

Rogers schudde zijn hoofd. 'Ik meen het,' drong hij aan, 'Antonius Satanzoon.'

'Dus dat betekent dat het monster hier was voor Stark,' bedacht Natasha hardop. Ze liet niet blijken of ze geschrokken was van het nieuws dat ze reeds jaren ten strijde trok met een vampier – een mythische, mensendodende bloedzuiger – die er al die jaren voor had gekozen elders zijn bloed te halen, haar en de andere Avengers had gespaard.

'Whatever.' Barton plofte neer op de bank, 'Zolang we niet gebeten worden, zijn we veilig.'

'Stoere praat nu het nog licht is,' zei Wilson.

'Ik ben er ook niet gerust op, oké!?' De boogschutter zuchtte gespannen, 'Hij is nu verzwakt. We kunnen hem pakken en dan zijn we van hem af.'

'Nee,' Steve schrok terug van zijn eigen vastberadenheid. 'Tony heeft ons al die tijd gespaard. Er is geen reden om nu in paniek te raken. Dr. Strange zei dat we gezegend moeten zijn dat de dood onze kant heeft gekozen.'

De keus bleek echter al voor ze te zijn gemaakt. Toen de soldaat later die avond de kamer betrad waar hij de vleermuis had achtergelaten, stond het deurtje van het kooitje op een krakende kier.

Geen levende ziel te bekennen in Starks slaapkamer.