'Nee, niet hier eraf,' Tony keek op de telefoon die ze hadden gekocht van het geld dat ze hadden verdiend met auto's wassen. Hij kwam overeind van de achterbank zodat hij met Wilson mee kon kijken naar de autoweg voor hen.

'Mensen zullen kijken.'

'Welnee,' Stark maakte zich niet druk, 'We zijn niet de enige roestbak die door deze wijk komt.'

Roestbak, want ja, ze hadden nu een auto, meerdere zelfs. Het was beter geweest als ze met z'n allen in één wagen hadden gepast, maar auto's van dat formaat vielen nu eenmaal teveel op. Ze zouden nooit ver zijn gekomen als de playboy zo'n auto had gestolen. Deze verroeste karren werden ten minste niet gemist, of de politie zou er althans niet achteraan gaan als er melding werd gemaakt van de diefstal.

'De huizen worden steeds immenser,' Barton keek zijn ogen uit, 'Waarom zou je hier een huis hebben en er nooit zijn?'

Tony zei maar niet dat hij hier veel was geweest – als hij het voor elkaar had gekregen thuis te overnachten na een of ander galafeest – maar dat daar een einde aan was gekomen toen de Avengers waren gesticht, omdat Fury liever niet had dat hij nog langer op zichzelf woonde nu hij deel uitmaakte van een team.

'Links, links!'

Sam gaf een ruk aan het stuur en slingerde de auto een wat smallere zijstraat in.

'Waar is het nou?' Wanda keek door het zijraam naar buiten. Ze klonk verveeld, alsof ze niet meer wilde, geen zin meer had; niet in het in deze auto zitten en niet in het op de vlucht zijn, 'Ik heb het idee dat we al eeuwen door deze villawijk dwalen.'

'Rechtsaf,' Stark keek opnieuw naar buiten. Hij had eerlijk gezegd geen idee hoe lang het nog ging duren. Google Maps moest ze onderweg in de steek hebben gelaten; dit kon nooit de snelste weg zijn.

'En nu?' Wilson sloeg op het stuur. Het straatje liep uit op een brede weg langs de kust.

'Rechts. Het is een mijl of vijftien die kant op.'

Sam gaf brommend gas: 'Ik zweer dat we daar net vandaan komen.'

'Hoe kan je dat weten?' vroeg Barton, 'Ik ben nog duizelig van die wijk van net.'

'Kun je nagaan dat wij mét Stark reizen. Ik wil niet weten hoe het de rest vergaat.'

'Zo moeilijk is het niet,' Tony bestudeerde de resterende vijftien mijl die ze moesten afleggen, 'Mijn villa kan niet missen.'

'Villa,' Wanda zuchtte, 'Die rijkelui ook.'

Malibu Mansion kon inderdaad niet missen. Alleen stond het witte bouwwerk te schitteren in de Californische zon, afgezonderd op de punt van Amerika. Immens en duur en glinsterend reikte het boven het zeewater dat met schuimende golven kapot sloeg op de rotsen van Malibu Point.

'En dan zeggen ze dat je met geld niet alles kan kopen,' Barton staarde naar de woning.

'Tja,' Tony was blij zijn villa weer te zien. Hij was hier lang niet meer geweest – Fury's orders – terwijl het veruit zijn favoriete stekje was in de 21e eeuw, 'Ik denk dat je met geld toch echt een heel eind komt.'

Zelfs et hekwerk dat het landgoed omringde, was indrukwekkend en zijn drie teamgenoten die bij hem in de auto zaten, keken dan ook hun ogen uit toen ze de oprijlaan opdraaiden.

'Hoe kom je hieraan?'

Stark was de enige die niet vol bewondering om zich heen keek, 'Malibu Point was voor sale.'

'Malibu Point was voor sale?'

'Ja, en zodoende kocht ik het en ontwierp de Malibu Mansion.'

'Je hebt dit zelf ontworpen?'

De playboy praatte ongeïnteresseerd over Bartons vragen heen: 'En toen nam ik een bouwbedrijf in de arm en voilà: Malibu Mansion was een feit.'

'Malibu Mansion was een. . .' De boogschutter had geen woorden meer over om eraan vuil te maken.

Ze parkeerden de auto in de ondergrondse garage – als iemand de roestbak op Tony's land spotte, zou meteen de politie worden gebeld – en het was er stoffig en vies en rommelig, want Stark was er in geen jaren meer geweest, maar zelfs toen hij hier nog woonde, was het er altijd een bende geweest. Er was niemand geweest voor wie hij had willen opruimen. Hij was constant alleen geweest, nog geen één bezoeker per maand. Hij had ook niet echt veel mensen die hij kon uitnodigen. Heel vroeger had hij Obadiah Stane nog wel eens over de vloer gehad, maar die man had uiteindelijk geprobeerd hem te vermoorden en dat was niet heel netjes dus had hij de man maar van kant gemaakt in 2008. Pepper Potts was uit zijn leven verdwenen nadat ze met een ongelukkige timing binnen was gelopen, dus die kwam ook al nooit meer langs. En Rhodey hoefde niet te zien in welke zwijnenstal Tony zijn dagen sleet.

Wanda nieste, bleek plots allergisch voor stof. Met rode oogjes keek ze de garage rond. Een deel van de ledjes was ermee gekapt, veranderde zijn prachtige superwagens in dreigende schaduwen. "Welkom" stond er slordig met graffiti op de glanzende vloer gespoten. Het woord was gericht tot iedereen die van de ramp af kwam gereden, de garage binnen.

'Oost West, thuis best,' verkondigde Tony trots.

Een dikke spin viel in Wanda's haar en het meisje krijste het uit.