Dzień 1

Myślałam, że zegarek jest dobrym pomysłem. Podróże w czasie - herbatka z Napoleonem czy wakacje w starożytnym Rzymie. Wszystko wydawało się piękne i fantastyczne. To było spełnienie moich największych marzeń. Co złego mogło się stać? Jak się przekonałam - wiele.

Zegarek już podczas pierwszego użycia zaczął dziwnie brzęczeć i wibrować. Uznałam to za normalne - jeszcze nigdy wcześniej sama nie obsługiwałam podobnego sprzętu. Świat wokół mnie zawirował, rozmył się w kolorowe plamy. Kilka sekund później stałam na skutym lodem, pustym polu niczego z parującym, popękanym zegarkiem w ręce.

Możliwość jego naprawy bez odpowiednich narzędzi jest mało, jeśli w ogóle w jakimkolwiek stopniu prawdopodobna. Piszę więc bez nadziei, że kiedyś powrócę do XXI wieku. Ten dziennik powstaje, aby ci, którzy go w przyszłości znajdą, powstrzymali innych podróżników przed popełnieniem mojego błędu.

Jeszcze nie wiem, gdzie trafiłam. Nie umiem określić daty ani miejsca. Od pojawienia się na pustkowiu, udało mi się ujść kilka kilometrów i natrafić na niewielkie skupisko drzew iglastych, które przez najbliższą noc posłużą mi za schronienie. Jutro ruszę dalej w poszukiwaniu cywilizacji.

Gdyby coś mi się stało, gdyby nie udało mi się wrócić, przekażcie przynajmniej kopię tego dziennika mojej rodzinie. Dane kontaktowe zamieszczam na ostatniej stronie notatnika.