Je bent een domme koe.
Een sloom schaap.
Een vieze hond.

Verder kan ik niet. Ik kan geen kwaad woord over jou verschijning verzinnen. Want ja, je hebt gelijk. Ik hou van jou. Het doet me goed, om het zo te kunnen schrijven. Wetend dat je het straks zal lezen. Af en toe laat ik de woorden over mijn lippen glijden. Fluisterend dat alleen de wind het kan horen. Ik wil even je lippen op de mijne voelen, even weten of ze net zo zijn als in mijn dromen. Ik zal je niet kwetsen. Nooit. En ik hoop dat de wind mijn woorden in je oor fluisteren.

Ik hou van je, Fay dasord.