Reiji właśnie pracuje nad swoimi probówkami w pokoju obok, do którego masz zakaz wchodzenia. Z uśmiechem na wysuszonych ustach kierujesz swoje kroki przed lustro. Z zapałem okręcasz się dookoła podziwiając obrożę, która jest prezentem od Twojego ukochanego wampira.

Czułym ruchem gładzisz skórzaną powierzchnię obroży i w tej chwili przypominasz sobie, że znasz ten widok. Oczami wyobraźni widzisz Laito sprzed miesięcy i jego pokój, całą kolekcję świerszczyków i Waszą rozmowę.

W jednej chwili zaczynasz płakać. Nie powinnaś o tym myśleć. Postać każdego innego mężczyzny od Reijiego nie ma miejsca w Twoim życiu. Czujesz, że robisz coś złego, że zdradzasz swojego okularnika.

Więc kiedy w drzwiach pojawia się Reiji, podbiegasz na chwiejnych nogach i ze łzami w oczach w jego stronę. Przez chwilę patrzysz w jego piękne tęczówki, po czym spuszczasz wzrok i klękasz przed nim, Twoje czoło dotyka ziemi.

".. Reiji.... Reiji...." Szlochasz. "Ja... Laito...." Ciężko Ci mówić przez łzy, ale dla niego to znosisz. "Przepraszam... Powinieneś być jedynym w mojej głowie, mimo to... Laito... on.... " Przerywasz by wziąć oddech i zacisnąć pięści. "Błagam... Spraw bym zapomniała.... Bym już nigdy nie.... Byś na zawsze był jedynym w mojej głowie... Reiji..."

Czujesz na głowie jego wielką dłoń. Unosisz lekko głowę by spotkać jego rozradowane oblicze. "Błagam." Szeptasz, po czym całkowicie oddajesz się jemu.