UWAGA!!! ROZDZIAŁ ZAWIERA DUŻOi PRZEKLEŃSTW!!!

,Oczami Harry'ego'
Co mam zrobić?Jestem w więzieniu..Za chwile jakiś pies mnie będzie przesłuchiwał w sprawie napadu  mojej dziewczyny.Jestem w jakimś pomieszczeniu czekam...Jestem sam...
W tej oto chwili wchodzi sierżant Diggy..
-Witam cię ponownie chłopcze.

-Witam..

-A więc.

-A więc???

-Opowiesz mi co się stało tej feralnej nocy?

-Już wam mówiłem.

-Mówiłeś?Kłamałeś!Rżnołeś jak jakiś pies!-krzyknął.

-Powiedział....pies.-powiedziałem..Ale powinienem się ugryźć w język.

-Słucham?!

-To co słyszysz..powiedziałem niezważając w jakim miejscu się znajduje..Nieobchodzi mnie to..Teraz myślę tylko o Samanthie.

-Spytam..grzeczniej...Mów co jej zrobiłeś!

-Nic!Nic jej nie zrobiłem,-wstałem z krzesła,na którym przed  chwilą siedziałem.

-Siadaj!

Stałem patrzyłem mu w oczy..Byłem zdenerwowany..

-Słyszysz?Siadaj!-krzyknął ponownie..

-Nie mam zamiaru...

-Opowiedź....

Usiadłem na krześle....

-Nic jej nie zrobiłem..Przed tym wydarzeniem to pokłóciliśmy się.Byliśmy źli na siebie..Ona wybiegła...Ja za nią...Następnie jakiś mężczyzna podbiegł do niej i...

-O co się z nią pokłóciłeś?

-Sierzancie.Nie możemy go tak tu trzymać.

-Dlaczego?

-Dziewczyna się przebudziła na stole operacyjnym i zaczęła krzyczeć że to nie Harry jej to zrobił...-powiedział.

-Zostań z nim.-powiedział Diggy.Wyszedł z pomieszczenia.

-I co?-spytałem.

-Co i co?-odpowiedział chłopak był mniej więcej w moim wieku.

-Co z Samanthą?-spytałem zatroskany.

-Chwila...Ty mi kogoś przpypominasz....

-Kogo?-spytałem zdezorientowany.

-Hm..Czekaj..Czekaj.

..Harry Styles?

-Skąd mnie znasz?-spytałem.

-To ja Jonny!

-Jonny Śmiały?-spytałem.

-Tak..O cholera... Ile to już lat?

-Z 2,3-powiedziałem.

-Okej..Stary chodź wyciągne cię stad.

-A możesz tak?-s

-Jestem tutaj najważniejszy...

Wraz z moim przyjacielem Jonnym wyszliśmy z tej kilitki.

-Podwieźć cię do tej niuni?-spytał,gdy wyszedłem z posterunku policji.

-Ona nie jest niunią.To Samantha.

-Samantha Brown?

-Tak...

-Ja chciałem ją wyrawać!Ty bydlaku..-powiedział przyjaciel.

-Kto pierwszy ten lepszy.-powiedziałem.

-To jak podwieźć cie?

-Ej...A pamiętasz..Te nasze zakłady i dokumenty,tajne agenty,FBI?

-Tak a co?

-Oni chcą je spowrotem..

Jonny stanąl jak słup soli....

-Co!Nie możliwee!

-Oni chcę dokumentyyy i coś jeszcze...

-Coś jeszcze?

-Samanthe..

-Nieee!To nie moźe być prawda.Toć ile tam nie pracujemmy..3,4 lata!Skończyłem z Tym!-krzyknął Jonny.

-Ja...Też..Co mam robić?

-Uciekaj!

-Dokąd,gdzie ja nie będę..oni ją i mnie znajdą.Każą mi pracować..A sami ją zabiją!

-Pomogę Ci...Ale teraz dzwoń do Alexsa,Nathana,Martin'a!

-Okej...

-Chłopaki..

-Co?

-Mamy problem...

-Jaki?

Wziąłem głęboki  oddech...

-Dokumenty....

-NIE!-krzyknął Nathan.

-Są obok ciebie Alex's I Martin?

-Alexs...Z Martin'em nie utrzymuje kontaktu..od tamtego dnia...

-Okej..Gdzie jesteś?

-W domu.

-za 15 minut bądźcie w moim mieszkaniu...

-Okej.....

Rozłączyłem się...

Wybieram numer do Martin'a

-Co do cholery!?!-słysze głos po drugiej stronie.

-Mi ciebie też miło usłyszeć...-mówię chłodno.

-HA-HA.A teraz gadaj czego chcesz?

-Dokumenty...

-O kurwa! Nie to nie może być......

-To prawda.Za 15 minut w moim mieszkaniu..

Martin się rozłączył.

10 minut później....W moim mieszkaniu...

-O nie!Ja z tą kurwą nie będe w jednym pomieszczeniu!-krzyknął Nathan.

-Piepszony sukinsyn!-powiedział Martin.

-Ja!?! Ja pieprzonym sukinsynem?!? Ja się nie pieprze dzień przed ślubem z narzeczoną przyjaciela!-krzyknął Nathan.

-Zamknij morde!-krzyknął Martin.

-Zamknąć się!-powiedział Alex's.

-Jesteśmy tu po to by załatwić stare porachunki..Czy po to by porozmawiać o tych piepszonych dokumentach?-spytał Jonny.

-Nie wyrzymam...-powiedział Nathan i rzucił się z pięściami na Martin'a.Martin wziął go za faki i rzucił go w mały stolik w salonie(roztszaskał się...na wszystkie strony,I tak nie lubiłem tego stołu...

-Ogarnijcie się!-krzyknąłem.

Nie zważali na moje słowa.Dalej się bili...

Szybkm ruchem wyjąłem z szafki pistolet i go odbezpieczyłem.

-Albo się kurwa ogarniecie..Albo,któryś z Was dostanie kulką w łeb!

-Zostawiłeś pistolet?-spytał Alex's,lekko zdziwiony.

-To? To jest nic.Mam jeszcze pełno w piwnicy.-powiedziałem.

-Po jaką cholere je zostawiłeś?-spytał Jonny.

-No wiesz...Zwarzając na moją przeszłość..Wolałem zostawić..sobie to i owo.-powiedziałem.

-Rozumiem i nie jestem zdziwiony..-powiedział Jonny.

-Ja po prostu chciałem ją chronić.Nie mogłem spokojnie spać w nocy wiedziąc,że w pobliżu nie mam pistoletu...-powiedziałem.

-I dobrze...że je zostawiłeś.-powiedział Nathan.

-To co robimy?-spytał Martin,

-Na razie musimy poczekać...-powiedziałem.

-Poczekać?Ale na co?-spytał Alex's

-Na to aż moja dziewczyna wyjdzie ze szpitala-powiedziałem.

-A potem?-spytał Jonny.

-Nie mam pojęcia...Zobaczę co los pokarze...-powidziałem.

-A co z  Mike'm?-spytał Alex's

-Nie wypowiadaj przy mnie jego imienia!-krzyknąłem.

-Stary...Ale prędzej czy później..i tak pędziesz musiał z nim pogadać...Przcież on też jest w tą sprawe wjebany..powiedział Jonny.

-Nie!Nie będe gadał z tym skurwielem!-krzyczę.

-Nie!Zamknij się!Pogadasz z nim!-krzyczy Martin.

-Ty go to wjebałeś!Sam sobie z nim gadaj!-krzyczę na Martin'a.

-Kurwa!Ale to jest mój brat?Czy może Twój?-pyta ironicznie Martin.

-Mój!Niestety...Nie...Ja z nim gadać nie będe.

-Jezu...To ja z nim pogadam.-powiedział Alex's.

-Ta koncepcja...mi najbardziej odpowiada.

Taki sb rozdział.za niedługo kolejny!