Nagle..

do pokoju wkroczyła Lisa,a raczej diabeł wcielony.

-Zostaw go!-krzyknęła i szybkim krokiem podeszła do dziecka biorąc go na ręce.

Ja odruchowo odskoczyłam od łóżeczka i stałam wpatrując sie w chłopczyka na jej rękach,wtulonego w jej pierś.Łzy nadal spływały mu po małej gładziutkiej twarzyczce.

Próbowałam zdać sobie sprawę z tego co się przed chwilą wydarzyło.

Kompletnie nie rozumiałam jej zachowania,chciałam dobrze,a wyszło jak zwykle.

-Kto w ogóle pozwolił Ci brać go na ręce?!-kontynuowała lisa,mierząc mnie pogardliwie wzrokiem.

-Ja po prostu słyszałam jak płakał,chciałam sprawdzić co się stało ..to wszystko,nie chciałam mu nic..-nie dokończyłam,bo ona mi przerwała.

-Nie obchodzi mnie co ty chciałaś,a czego nie.-wtrąciła.

Jej oczy napełniony były złością.Zauważyłam,jak ręce zaczynają drżeć ręce,a jej blada cera nabiera buraczkowego koloru.

Psychiczna jakaś.

-Jeszcze raz tkniesz któreś z moich dzieci,to gorzko tego pożałujesz..i wiesz mi ja nie puszczam słów na wiatr..będziesz tego żałować.-dodała i pchnęła mnie na drzwi pokoju chłopca.

Kiedy to zrobiła...mocno mnie wkurzyła.

Nienawidzę,kiedy ktoś traktuję mnie w taki sposób.Nienawidzę.

Wybuchłam..

Podeszłam do kobiety i powiedziałam nastawiając jej pięść nad twarzą:

-Jeszcze raz mnie tkniesz,a twój śliczny wypudrowany nosek spotka się z moją ciężką pięścią zostawiając na nim słodkie pozdrowienia.

Powiedziałam to..

Może nie powinnam?

Boże co ja robię.

-Uderz mnie ..uderz,a będę miała pierwszy argument do tego,aby Michael już nigdy nie wpuścił Cię do tego domu mała szmato-powiedziała patrząc mi głęboko w oczy,jednocześnie pokazując swoje śnieżno białe zęby.

Dziewczyny?-zawołał Mike wbiegając po schodach na górę.

Kiedy Lisa usłyszała mężczyznę ..chwyciła mnie za rękę i mocno ścisnęła,następnie zbliżyła swoje umalowane czerwoną szminką usta do mojego ucha mówiąc:

-jeśli piśniesz chociaż słówko Mikowi..będzie po Tobie,widzę każdy Twój ruch i nie drażnij się ze mną bo i tak nie wygrasz.

Gwałtownie wyrwałam z jej dłoni swoją rękę i popatrzałam na nią z nienawiścią.

Naprawdę miałam jej już dość.

-Nie bądz tego taka pewna-dodałam.

Nie mam pojęcia za co tak bardzo mnie nienawidziła i dlaczego akurat ja..

W ostatnim momencie przyszedł Mike.

-coś się stało?-zapytał.-wydaje mi się,że coś słyszałem-dodał spoglądając raz na mnie raz na żonę swoimi pieknymi ciemnymi,jak gorzka czekolada oczami.

-Nie kochanie to zwykłe ,,małe'' nieporozumienie,już wszystko w porządku.-powiedziała.-prawda malutki?-dodała i ucałowała małego w czółko zostawiając na nim ślad szminki.

Kochanie..

Wszystko w porządku..

Zwykłe nieporozumienie..

DIABLICA..

i do tego jeszcze kłamie ..

Miałam ochotę wyrwać jej te ulizane kłaki z jej niezle zrytej główki.

Ale nie..

Jeszcze nie teraz..jeszcze będzie tyle okazji,aby to zrobić ..

Czuję to..

Seli?-zapytał Mike mając nadzieję,że dowie się ode mnie czegoś więcej.

  Michael nie jest głupi od razu wiedział,że jednak coś jest nie tak.  

-Tak..jest okay -odparłam.

Za dużo emocji..

Chcę wyjść.Teraz.

Odsunęłam lewy rękaw mojej bluzy i spojrzałam na zegarek.

Nie chciałam dłużej być w tym domu z ta kobietą,musiałam ochłonąć inaczej mogłabym ją znokautować.Nie zaprzeczam,że wcale nie chciałam tego zrobić,wręcz przeciwnie pragnęłam obić jej tą śliczną buzię..za ,,małą szmatę''.

Spotkanie z tą kobietą to jakaś pomyłka.Nigdy nie powinno było tego dojść.

-Michael ja już muszę iść,nie zbyt dobrze się czuję.-powiedziałam niepewnie poklepując go po ramieniu.Skłamałam.

-Zaczekaj odwiozę Cię -powiedział.

-Serio..nie ma takiej potrzeby-odpowiedziałam..

Tak naprawdę nie miałam tu nic do gadania..Mike zabrał kluczyki z samochodu leżące na komodzie na przed pokoju i wyszedł za mną,nie żegnając się nawet z żoną.

W czasie drogi do domu Michael kilkakrotnie próbował wyciągnąć ze mnie to co tak bardzo chciał wiedzieć.

-powiesz mi co sie stało?-zapytał.-Lisa jest trochę wybuchowa pewnie powiedziała Ci coś czego nie powinna była mówić,mam rację?-dodał.

Trochę wybuchowa?

To mało powiedziane..

Ta kobieta powinna się leczyć i to szybko..o ile już nie jest za pozno.

-To nic takiego,poszło o błachą sprawę-odpowiedziałam.-w jakimś stopniu twoja żona miała rację ,nie powinnam wchodzić do pokoju waszego dziecka i brać go na ręce bez pozwolenia,ale mały płakał i nie mogłam od tak przejść obok niego obojętnie.

Powiedziałam mu o tym..

Mam gdzieś grozby Lisy,nic nie może mi zrobić jedynie to pocałować mnie w tyłek.

Nie boję się jej.

-I tylko dlatego na Ciebie nakrzyczała?-powiedział-to niemożliwe..moim zdaniem dobrze zrobiłaś i dziękuję ci za to ..poza tym masz moje pozwolenie na spędzanie czasu z moimi dziećmi.-zapewnił.-a jeśli chodzi o Lisę ,kiedy wrócę do domu porozmawiam z nią.

-Nie ma potrzeby,wszystko sobie wyjaśniłyśmy.-powiedziałam.-także tą sprawę uważam za zamkniętą.-dodałam uśmiechając się do  Mika..odwzajemnił mi tym samym.

-Na pewno?-zapytał spoglądając na mnie i zatrzymując się pod domem.

-tak,dziękuję za podwózkę-odparłam.-do zobaczenia.-dodałam i wyszłam z samochodu.

-cześć.-odpowiedział.

Michael czekał,aż wejdę do domu,a kiedy to zrobiłam dopiero wtedy odjechał.

To wspaniale mieć takiego przyjaciela.

Nieprawdopodobne,że to właśnie on nim jest.

______

Hej!

Przepraszam,że tak długo nie dodawałam żadnego rozdziału !

Mam nadzieję ,że ten wam się spodoba :)

Next=gwiazdeczki !! ;)