Autoka:Lubisz mnie dręczyć tym prawda?*wzdycha zrezygnowana*Umieram powoli z braku weny twórczej czy chociażby czymś co by sprawiło że chciałoby mi się pisać...

SCP049:Żadko z nim miałem wywiady ale można z nim porozmawiać na poważne tematy.

Autorka:Jedno z głowy...

SCP049:Jesteś bardzo ciekawską osobą i nie pamiętam już od wielu lat nie obchodziłem ich... I nie wyjadłem żadnego sosu. A to już zostanie tajemnicą.

Autotka:Za co?*kuli się pod stołem z depresją*

SCP049:Nie mam ochoty i nie jestem dzieckiem by dać się wplątać w twoje gierki i nie mam zamiaru tańczyć z nim to komputer... A czy ja ci wyglądam na piosenkarkę? Nie znam tego.

Autorka:*puszcza mu*

SCP049:Nie ma mowy zapomnji nie nie nie!

Autorka:Mogę zobaczyć twoją twarz?

SCP049:Nie możesz zobaczyć mojej twarzy... Nikt nie może.

Autorka:Niestety ale nasz szanowany doktor odmówił współpracy przy wyzwaniach a ja nie mam zamiaru go zmuszać do czegokolwiek...
Ale ruszyłam w końcu moje leniwe dupsko by napisać ten rozdział i...
Nie jestem z siebie dumna bo to tak późno...
Nie chodzi o godzinę a o rok jaki mamy ale nie dziwcię się net działa słabo i w dodatku to co na świecie się dzieje odbiera mi do wszystkiego chęci...