Ivan: Huh? Doprawdy? Przecież zawsze krzyczą z radości, kiedy wyjmuje swoje zabawki!

***

1.

Ivan: Myślę, że Litwa byłby ze mną naprawdę szczęśliwy! Już wyobrażam sobie, jaki radosny by był, gdyby mógł razem ze mną marzyć o polach pięknych słoneczników, leżąc tuż obok mnie, bez żadnej granicy między nami! Uśmiech by mu nie schodził z twarzy! Tylko musielibyśmy pozbyć się Polski, on by na pewno zaczął mu wmawiać jakieś bzdury na mój temat.

2.

Natalya: ...Może i to nie jest taki głupi pomysł? Ale jeśli znowu zacznie mi wmawiać, że nie powinnam kochać Braciszka, nie ręczę za siebie! W każdym razie, dziękuję za troskę, to naprawdę miłe.

***

Ivan: *wzdycha* Jedyne co mogę powiedzieć, to to, że teraz wiele rzeczy na pewno zrobiłbym inaczej.

***

Przepraszam za kilkudniowe opóźnienie.