1.

Natalia: Nie. Jestem. Niska.
Jestem idealnie dopasowana do ramion Rosyjki~

2.

Natalia: Nie zdradzę braciszka!

Ivan: Właściwie, to nie jesteśmy razem...

Natalia: Co ty powiedziałeś?! Litwa, chodź tu!

Tolys: *podchodzi* Tak?

Natalia: *Szybko całuje* *Liczy na oznaki zazdrości u Rosji*

Ivan: *niewzruszony*

Natalia: ...
*Idzie płakać do pokoju*

3.

Ivan: Nie ma problemu! Podczas wojny były gorsze warunki!

Olena: Jesteś pewny?

Ivan: Да! Nie ma problemu!

Olena: *chowa cały zapas wódki*

*2 godziny później*

Rosja: *wściekły goni Ukrainę* Oddaj mi moją wódkę! Uspokoić mnie są w stanie tylko dwie rzeczy: wódka i bicie Litwy.

Olena: Dobra, oddam ci wódkę! Tylko nie krzywdź znowu Tolysa... *oddaje wódkę*

Tolys: *i tak dla bezpieczeństwa chowa się na strychu*

4.

Olena: Nie wiem, czy z nimi w jednym domu to będzie możliwe... *idzie do sypialni i zamyka sie na 8 spustów* *zasypia*

*30 minut później*

*Przez drzwi słychać wrzaski Rosji i Białorusi krzyczącej, by za nią wyszedł*

Ukraina: pół godziny, nowy rekord...

Pierwszy raz piszę takie coś, więc nie jest to książka tego typu najwyższych lotów. Kolejny rozdział się pojawi kiedy będą jakieś pytania lub wyzwania. Do następnego!