Nie powiecie nikomu?

O tym, że w piąteczek obejrzałam film po tytułem ,,Nie powiesz nikomu?" i o tym, że tak mnie wciągnął, że zamiast się uczyć, zarwałam dla niego nockę. Ten film został wyreżyserowany przez Elise Duran i powstał na podstawie książki Madeleine Wickham, która używa pseudonimu Sophie Kinsella. Jest autorką, która sprzedała aż 40 milionów kopii swoich książek. Dobra, zapędzam się za daleko, bo zamiast recenzować film, to zaraz biografię Sophie tu stworzę. Wracając do filmu, jego premiera miała miejsce 16 sierpnia 2019 roku... i nie było szału, wiele osób uznało, że słabizna, ot taka zwykła komedyjka. Owszem, jest to komedia romantyczna, można było się pośmiać, ale czy można z tego powodu źle oceniać film? Moim zdaniem nie. Dla mnie najważniejszy w filmach jest przekaz, który ze sobą niesie i na pewno w tym filmie był on jasny: warto mówić prawdę bez względu na to, jaka ona jest. Bądźmy szczerzy, ale zarazem kulturalni, a na pewno nam to się opłaci. I tak właśnie stało się z główną bohaterką filmu: Emmą Corrigan, w którą wcieliła się Alexandra Daddario. I muszę przyznać, że moja dotychczasowa ulubiona aktorka, Keira Knightley, po tym filmie spadła na drugie miejsce! Alexandra zagrała cudownie, szczególnie za serce chwyciła mnie scena na początku filmu, w której to po nieudanym spotkaniu biznesowym upiła się, a potem opowiedziała wszystkie swoje sekrety... obcemu facetowi, Tylerowi. Moim zdaniem wyszło to mega realnie i nie było w tym ani grama sztuczności. Na jej nieszczęście, Emma ponownie spotyka Tylera i jest tym faktem załamana. On wie o niej wszystko, a ona o nim nic. W dodatku okazuje się, że mężczyzna jest szefem firmy, w której dziewczyna pracuje. Emma stara się go unikać, ale trudno jej to robić, gdy spotyka go praktycznie na każdym kroku. Po jakimś czasie dziewczyna udaje się do jego gabinetu i upewnia się, że wszystko, co powiedziała mu w trakcie lotu, pozostanie między nimi. Szef daje jej słowo, że tak będzie, a równocześnie prosi, żeby ona w zamian nikomu nie powiedziała, że był w Chicago.

Po tej rozmowie zdecydowanie się do siebie zbliżają, a Emma zrywa ze swoim chłopakiem. Od tego czasu Emma i Tyler chodzą na randki, rozmawiają i świetnie się bawią w swoim towarzystwie. Wydaje się, że wszystko jest jak w bajce. Otaczają ją ludzie dokładnie tacy, jak w dzisiejszych czasach duża część dziewczyn wyobraża sobie ewentualnych partnerów: przystojni, często bogaci, kulturalni i mądrzy.

Kolejność w której wymieniłam te atuty nie jest przypadkowa, ponieważ ludzie niestety bardziej zwracają uwagę na wygląd i na zamożność niż na inteligencję czy charakter drugiego człowieka.

Ale nie robi tego Emma; nie jest interesowna, a raczej naiwna. Pomimo tego, że Tyler wydaje się marzeniem każdej kobiety, okazuje się, że to nie piękna baśń, a realne życie. On, mimo że Emma jest z nim szczera, ma przed nią sekrety. A przecież związek powinien polegać na wzajemnej uczciwości. Jak dalej potoczy się akcja, nie powiem, bo zdradziłabym zbyt wiele, ale mogę powiedzieć, że film momentami bywa zaskakujący.

Co mi się w filmie nie podobało, to na pewno zbyt mała ilość śmiesznych momentów. Owszem, można było się pośmiać, teksty nie były zbyt prostackie (nie znoszę komedii, w których co chwilę padają niesmaczne żarty o kobietach, czy o seksie), ale według mnie to za mało, żeby zaliczyć ten film do grona komedii.

Podsumowując, film mi się podobał, ale wiem, że nie każdemu przypadnie on do gustu. Na pewno warto go obejrzeć, żeby chociażby poprawić sobie humor. Zachęcam Was do włączenia: ,,Nie powiesz nikomu?". Również chętnie poznałabym Wasze odczucia po tym filmie, także dajcie znać w komentarzach, co o nim sądzicie.