bo świecił
jakby był pozłacany

jak ćma
rwąca do światła

motyl
przyszpilony do tablicy

tak niewinny
choć był chaosem wichurą wszystkimi klęskami żywiołowymi na świecie

wyraźny zbyt ostry

zbyt bezpośredni kolący w oczy

chodzące tornado

a może był
oceanem spokoju

pacyfikiem
w którym sam powoli tonął

namalowany
wyschniętymi
farbami