Próba numer cztery, godzina 18. Tom ubiera bluzę i wychodzi z domu. Na zewnątrz było już całkiem ciemno, nastolatek trochę żałował, że nie wziął żadnej latarki, po chwili jednak przypomniał sobie, że ma ją przecież w telefonie. Szedł miedzy budynkami kiedy to ujrzał dwóch chłopaków około pięćdziesiąt metrów od niego. Z daleka nie widział ich twarzy, więc aby uniknąć wpierdolu spuścił głowę i przyspieszył kroku. Kiedy koło nich przechodził, poczuł, że ktoś łapie go za kaptur. Zmroziło mu krew w żyłach, zatrzymał się i wciąż patrzył pod nogi.

- Gdzie tak lecisz Tom? - Usłyszał głos który od razu poznał, był to Edd.

- Dokonać niemożliwego - nauczyć niemowe śpiewać.- Zażartował Tom.

- Haha - Zaśmiał się Matt. - Zgarnęliśmy Torda po drodze, poszedł do toalety.

- No dobra. - Powiedział niebieskooki po czym nastała cisza. - Tak właściwie to gdzie idziemy?

- Zobaczysz. - Szepnął Edd uśmiechając się.

Po tych słowach z cukierni obok wyszedł Tord.

- No w końcu! Idziemy! - Krzyknął Matt ciągnąc Torda i Edda za rękawy.

Po okołu piętnastu minutach byli na miejscu, była to polanka na wzgórzu przed lasem.

- Czemu akurat tutaj? - Spytał trochę zdziwiony brunet.

- Spójrz! - Powiedział Edd wskazując na niebo. - Widziałeś kiedyś tyle gwiazd?

Po tych słowach Tom spojrzał w górę - rzeczywiście niebo było pełne gwiazd i konstelacji których nazw nawet nie potrafił zapamiętać, głównie dlatego, że w ogóle nie pasują kształtem do nazwy, a nawet więcej - powoli pojawiała się na niej zorza polarna.

- Jakie to.... - Zaczął nastolatek.

- ...piękne. - Dokończył za niego Matt.

Tord patrząc na zorze zaczął przypominać sobie stare czasy, kiedy był małym chłopcem i mieszkał w Norwegii. Mimowolnie zaczął się uśmiechać. Cieszył się, że już po wszystkim. Po chwili z retrospekcji wyrwał go czyjś głos.

- Co sądzisz o tym, Tord?

- ...wow. - Odpowiedział cicho.

- Wydawało mi się czy on się przed chwilą odzwał..? - Spytał niepewnie Matt.

- Czyli nie tylko ja to słyszałem! - Cicho krzyknął Tom.

- Haha widzicie? Z dnia na dzień jest coraz lepiej! - Powiedział Edd uśmiechając się.

Norweg patrzył na nich w lekkim szoku, nigdy nie sądził, że ktoś będzie się aż tak cieszył z głupiego słowa. Po chwili jednak zdał sobie sprawę, że jest powodem czyjegoś uśmiechu co u niego samego wywołało szeroki uśmiech.

- -

Zachęcam do przeczytania fanfiction o Tomtord "Przeznaczeni" autorstwa Pixidana, jest naprawdę świetne i są długie rozdziały.