Mitsuki leżała na kanapie, z nogami na kolanach jej męża.

— Wiesz co? Ta dziewczyna była naprawdę urocza... Wymieniłam się z nią numerami, jakbyśmy obie chciały się znowu zobaczyć.

— Zrobiłem to samo wczoraj. Może zapytamy je o kolejny raz, tym razem u nas? Chętnie bym zobaczył, jak się zajmujesz ładną dziewczyną, skarbie.

Blondynka zachichotała i żartobliwie uderzyła mężczyznę w ramię.

— A weź przestań... Zawstydziłyby się tylko. Chociaż pokaż mi ten numer.

Masaru bez słowa podał żonie telefon. Ta bez problemu odblokowała go, wpisując datę ich ślubu. Weszła w kontakty, a potem zrobiła to samo na swoim telefonie.

— Kochanie... My naprawdę jesteśmy dla siebie stworzeni — zaśmiała się. — To ten sam numer.

— O! No to zadzwoń i zapytaj, czy [Imię] będzie chciała się z nami spotkać za tydzień.

Mitsuki pokiwała głową i tak zrobiła. Po krótkiej rozmowie oddała Masaru telefon z uśmiechem.

— Zgodziła się. Widzimy się we trójkę za tydzień w tej kawiarni, w której ją poderwałeś.

***
Mam nadzieję, że się spodobało.
Pozdrawiam z podłogi - Dywan.