Po całym dniu w Akademii i setek pytań o sobotni pojedynek i jego tajemniczą technikę, zwłaszcza tą ostatnią, którą pokonał  członkinię ANBU, Iruka był poirytowany, choć starał się tego za bardzo nie okazywać. Wszedł  z ciężkim westchnięciem do pokoju nauczycielskiego po skończonych zajęciach. Przez skórę czuł, że mu nie odpuszczą i pewnie wszyscy plotkarze Akademii już tam na niego czatują, by zasypać gradem bezsensownych pytań, na które  nie otrzymają takich odpowiedzi jakich by sobie życzyli. 
Podszedł do swojego biurka i niby nie zauważając ich pytających spojrzeń usiadł i otworzył dziennik, by uzupełnić raport  z dnia dzisiejszego. 

- Hej, Iruka...

- Nie.- przerwał mu nawet na niego nie patrząc. 

- Skąd wiesz, co chciałem powiedzieć?

- Nie rób z siebie aż takiego idioty, co? Chcecie wiedzieć to, co wszyscy. Nie powiem wam nic na temat moich technik. 

- Ale...

- Żadnych ale.

- No weź, Iruka, nooo.... jedno pytanie i damy ci spokój, słowo.

- Jedno.

Na kilka minut zapadła cisza jakby  zastanawiał się co chce wiedzieć najbardziej. 

-  Naprawdę użyłeś na ANBU  techniki sharingana żeby wyeliminować ją z walki?  Podobno powiedziałeś  sharingan podczas używania techniki. 

- Nie. Zapewniam was, że nie mam  nawet kropli krwi tego klanu. Nie miałem już chakry, więc użyłem zwykłego podstępu mając nadzieję , że to poskutkuje, by oszukać wroga.- powiedział wzruszając ramionami wciąż kreśląc znaki w dzienniku. 

- Oszukałeś nie tylko wroga, ale i wszystkich dookoła.- zaśmiał się.

Iruka podniósł  na niego oczy i uśmiechnął się radośnie i szeroko.  
Nauczyciel chciał coś jeszcze powiedzieć, ale  w tej chwili  pojawił się Kakashi. 

- Mam nadzieję, że kończysz?- powiedział ignorując natarczywego chuunina. 

- Tak. Właśnie skończyłem pisać. Już się pakuję. - powiedział i lekko się uśmiechnął zamykając dziennik i składając swoje rzeczy, co o tej porze było dość nietypowym zjawiskiem. 

Kakashi uśmiechnął się przez maskę i grzecznie czekał. Iruka przerzucił torbę przez ramię i gestem zaprosił białowłosego  do marszu. Wyszli z pokoju znikając im z oczu. 

- Ładnie ich załątwiłeś, skarbie. Nie wiem jak to robisz, że tak łatwo to łyknęli. 

- Och, użyłem odrobiny genjutsu, by nie miał znów chorych wątpliwości, bo bym nigdy stamtąd nie wyszedł. 

- To bym cię uratował.- powiedział uśmiechając się i cmokając w policzek przez maskę.

- Głupi pies.- burknął lekko się rumieniąc, zły, że znowu to robi, a nie chciał  robić awantury na środku korytarza. Wiedział, że Kakashi właśnie dlatego to zrobił. 

- Też cię kocham. Chodź. Zamówiłem nam stolik. 

- He? A co to za okazja? O czymś zapomniałem? 

- W sumie żadna. Po prostu chcę cię czasem nawet bez okazji  zaprosić  w  takie miejsce. 

- Ile mamy czasu? Muszę chociaż prysznic wziąć. Jaki strój obowiązuje?

- Oficjalny ninja. Nikt cię tam wąchać nie będzie. Chodź, chodź, nie marudź. 

Iruka tylko westchnął  i poszedł za nim jak na skazanie bojąc się, że wszyscy tam będą elegancko ubrani, a tylko on jak cham i prostak. 
Weszli  do środka i  okazało się, że nikt  poza kelnerami nie jest elegancko ubrany. W większości byli tam jounini i specjalsi. Iruka cicho odetchnął. Wyróżniał się jedynie rangą. Wątpił  żeby któryś z obecnych go nie znał. Wszyscy przychodzą do biura raportów. 
- Stolik na nazwisko Hatake.- odezwał się Kakashi  podchodząc do recepcji przed wejściem na salę. 

- Tak, rezerwacja aktualna. Zaprowadzę panów.- powiedział sztywno i  wyszedł  zza lady. 

Poszli za nim  bez słowa. 

- Panów stolik. Czy życzą sobie panowie coś jeszcze? 

- Nie. Wybierzemy coś z karty i ewentualnie może się jeszcze na coś namyślimy.- powiedział Kakashi  tym swoim charakterystycznym głosem. 

Kelner poszedł , a Kakashi  podał mu kartę i sam  swoją otworzył. 

- I jak?  W porządku już?

- Trochę. Wciąż  nie czuję się za dobrze, że ty się znowu będziesz upierać, by płacić. 

Kakashi zaczął się śmiać. 

- Ty zawsze stawiasz ramen dla Naruto i się nie zastanawiasz czy cię stać czy nie, albo czy sam będziesz miał  potem co jeść. 

- Nic na to nie poradzę.- burknął kryjąc się za kartą. 

- To teraz ja będę stawiał papu Tobie.- powiedział  uśmiechając się do niego. 

Iruka tylko westchnął wiedząc, że tą potyczkę przegrał. 
Zamówili sobie jedzenie i zjedli w milczeniu. Potem ku rozczarowaniu białowłosego rozeszli się do swoich domów, bo Irukę za bardzo głowa bolała.