- Jason zajmuję się Sophie, bo się cięła i zemdlała. Uwierz mi ciesz się, że nie widziałeś jej łazienki, a Lily na jej widok zemdlała i jest w waszym pokoju.

- Dobra to ja idę do Lily. Brent idziesz do siostry.

- Spoko.

Pov. Brent

Poszedłem do pokoju Sophie j totalnie zamarłem. Ona blada leży na łóżku, przy nie jest wujek Jason i coś tam robi przy jej rękach. Kurwa ona się cięła.

- Brent nie stój tak i idź do łazienki i przynieś mi mokry ręcznik.

- Już.

Poszedłem do łazienki, a tam cała umywalka w krwi i trochę podłoga. Nie no zabiję Nath'a.
Wziąłem mały ręcznik, namoczyłem go i poszedłem do wujka. Dałem mu ten ręcznik i zobaczyłem, że Sophie się budzi.

- C-co się s-stało?

~ 3 dni później ~

- Siostra wstawaj!

- Nie chcę iść.

- No dajesz będzie Leo, Luna, Jay też się specjalnie przepisał dla ciebie, Meteo i inni.

- Ale ja nie chcę.

- No chodź. Po drodze wstąpimy do Starbucks'a.

- No dobra.

Niechętnie wstałam, wzięłam z szafy różową bluzę z napisem game over i czarne spodnie.

Poszłam do łazienki, umyłam się. Popatrzyłam na ręce. Te blizny zostaną do końca życia. Przypomniałam sobie co się stało i poczułam, że znowu płaczę. Zaraz potem ktoś wszedł do łazienki.

- Siostra nie martw się tym idiotą. Chodź ubieraj się i lecimy do Starbucks'a.

- S-spoko.

Wyszedł, a ja zrobiłam lekki makijaż, ubrałam się i zeszłam na dół.

- Cześć córcia. Zrobiłem dla ciebie naleśniki.

- Dzięki tato, ale nie mam ochoty na naleśniki wezmę jabłko i idę.

- Dobrze, ale poczekaj na Brent'a.

- Spoko.

Po 3 minutach przyszedł Brent i poszliśmy do garażu po auto.

- Tata ci pozwolił wziąć jego dziecko?

- Nie.

- Okej.

Siedziałam dalej w ciszy. Brent odpalił samochód nagle usłyszeliśmy krzyki z domu.

- Brent idioto oddawaj mój samochód. I to niby jest mój syn. Oddawaj go!!

Wybiegł z domu, a my już pojechaliśmy do szkoły, a w lusterku było widać jeszcze biegnącego tatę. Dobra to jest śmieszne. Zaczęłam się śmiać.

- O widzę, że humorek się poprawił.

- No tak.

- Widzisz.

- Brent dziękuję.

- Za co?

- Za to, że zawsze przy mnie jesteś i mi pomagasz i no po prostu dzięki.

- Ooo, bo się jeszcze zarumienie.

- Dobra zapamiętać ty nie umiesz być poważny.

- I to zawsze.

Po chwili byliśmy już pod szkołą. Wyszłam z auta i wszystkie oczy skierowane na mnie. No tak nie było mnie w szkole 3 dni i pewnie wieść o moim cudownym chłopaku się rozniosła.

- Sophie!

Tradycyjnie jak usłyszysz piękne synchro to znaczy.

- Meteo! Leo!

- Jak się czujesz?

Zapytał Leo.

- No jakoś idzie, ale blizny zostaną. Jaka ja byłam głupia.

- Sophie nie byłaś głupia.

Usłyszałam Jay'a. Popatrzyłam w stronę Jay'a, pobiegłam do niego i mocno się przytuliłam.

- Sophie spokojnie nie widziałaś mnie tylko 3 dni.

- Ale i tak się mocno stęskniłam.

- Dobra gołąbeczki wy was zostawiamy.

Znowu duet bliźniaków w tym samym czasie powiedzieli i poszli.

- Sophie my też tak musi. To jest zajebiste.

Powiedział Brent i poszedł za nimi.

- To co moja gołąbeczko idziemy do szkoły, ale najpierw muszę ci coś pokazać.

Wyciągnął komórkę i pokazał mi swoje zdjęcie.

- Co o nim sądzisz?

- Super! Wejś mi prześlij będę miała co na tapetę.

- A co masz teraz?

- Yyy Orichimaru.

- Kto to?

- A taki wónsz z Naruto. Patrz.

Wyciągnąłam komórkę i mu pokazałam tą zajebistą tapetę.

- Eee słaba lepsza ta.

- Z kim tam jesteś?

- Z Brebt'em, ale dobra chodźmy już na lekcję, bo ogólnie jesteśmy spóźnieni 3 minuty.

- No okej. Tylko zacznij kuleć.

- Czemu?!

- Ponieważ musimy mieć wymówkę dlaczego się spóźniliśmy, a ty Jay powiesz, że wskoczyłam na ciebie, przewróciliśmy się i boli cię kostka.

- Ależ ty mądra pani Hemmings.

- No po mamusi, a teraz kuleć!

- Już!