***

rano:

Wstałam o 6 bo odrazu po śniadaniu mieliśmy jechać już do kolejnej lokalizacji.

Gdy tylko otworzyłam oczy dziewczyny zasypały mnie pytaniami jak się czuje, odpowiedziałam im zgodnie z prawdą czyli że słabo i udałam się do łazienki. Wyglądałam tragicznie, cały makijaż był rozmazany na moich policzkach, włosy były roztrzepane a na sobie miałam przepocone ubrania z wczoraj.

Zmyłam wczorajsze resztki makijażu i weszłam pod prysznic, umyłam się a później przebrałam się w świeże ubrania. Przeczuwałam że dziś też będę płakać, więc nawet nie robiłam makijażu, psiknęłam się moimi perfumami i wyszłam z łazienki

- idziemy na śniadanie, idziesz też? - spytała Julitka ubierając buty

- nie wiem, nie jestem głodna - stwierdziłam siadając na łóżku

- idziesz i koniec - stwierdziła Hania ciągnąc mnie za rękę, niechętnie ubrałam buty i zeszłam z nimi na śniadanie. Usiadłam pomiędzy Hanią a Wikusią, ale przez cały posiłek czułam na sobie wzrok Patryka

Po skończonym śniadaniu jako pierwsza wstałam od stołu i odwróciłam się żeby wrócić do pokoju

- Lex. - zaczął Patryk blokując mi drogę

- ODPUŚĆ DEBILU! - krzyknął Świeży siedząc jeszcze przy stole

- ma racje, odpuść - spojrzałam na niego morderczym wzrokiem

- śliczna.. ja się naprawdę martwię - szepnął odgarniając moje włosy za ucho

Wyminęłam go bez słowa.

bolało mnie to, w chuj bolało.

- daj jej czas Patryk - Kostek go odciągnął z powrotem do stołu a ja wróciłam do pokoju

Było mi tak z tym wszystkim źle, nie wiedziałam co ze sobą zrobić

Później się spakowaliśmy i poszliśmy pod busa. Ja przyszłam tam pierwsza 10 minut przed wyjazdem żeby trochę pooddychać świeżym powietrzem. Oparłam się o pojazd wzdychając, nagle obok mnie pojawili się Świeży z Patrykiem Wiką i Hanią

- ej możemy podwieźć Ginny do.. - zaczął Patryk

- nie, nie możemy - przerwałam mu

- okej. - odparł stając obok mnie

- powiesz mi w końcu o co chodzi? - spytał, ja spojrzałam na Hanie, Wikę i Świeżego a ci wzruszyli ramionami

- skąd wiesz że akurat o ciebie chodzi, świat nie kręci się wokół ciebie - burknęłam nawet na niego nie patrząc

- choćby po tym że mnie unikasz i tak się właśnie do mnie odzywasz?

- domyśl się, niech twoja pusta główka pomyśli co mogłeś takiego zrobić

- no właśnie nic - wzruszył ramionami

- nic.. aha no spoko, to się chyba nie dogadamy dziś

- Ginny? - spytał

- wow, jesteśmy na dobrym tropie

- nie wiem co zrobiłem ale przepraszam, zależy mi na tobie i zawaliłem

- zawaliłeś? fakt

- przepraszam słońce - przechylił mój podbródek tak żebym w końcu na niego spojrzała

- słyszałam że mówiłeś że byś ją brał i że jest przepiękna, mi też tak mówiłeś - poczułam że szklą mi się oczy więc odwróciłam wzrok

- kurwa Alexa, nikt ci nigdy nie dorówna i nie mówiłem tego na poważnie, nie słyszałaś dalszej części rozmowy.

- to może mnie oświeć?

- mówiłem że piękna ale nie tak piękna jak ty, i że żartowałem - naprostował

Spojrzałam na Świeżego w celu upewnienia się czy nie kłamie

- mówi prawdę akurat - odparł Bartek

- co nie zmienia faktu że mnie olewałeś dla niej, potrzebowałam cie, ale ty.. a wyjebane - załamał mi się głos

- nie olewałem

- olewałeś.

- nie prawda, Alexa co ja ci takiego zrobiłem?

- CO MI TAKIEGO ZROBIŁEŚ?! mam zacząć wymieniać?

- nie no ale, masz też genziaków

- i myslisz ze to to samo? myślisz że oni wiedzą o wszystkich moich problemach? myślisz że.. oni mnie znają lepiej niż ty?

- nie wiem

- wiem że nie wiesz, ty nic nie wiesz, bo cie interesuje jakaś jebana recepcjonistka

- przestań tak mówić! - krzyknął

- zauważyłeś że strasznie często się kłócimy? nie jesteśmy razem szczególnie długo a zdążyliśmy się tyle razy pokłócić

- bez kłótni nie ma związku - stwierdził

- to też prawda, ale kurwa jak byliśmy tylko przyjaciółmi jakoś lepiej się nam układało

- lepiej układało? ale co ty mówisz w ogóle? - spytał oburzony

- mniej się kłóciliśmy, może nie jesteśmy sobie pisani - wypowiedziałam te słowa z ogromnym bólem serca, już zalewałam się łzami

- sugerujesz że.. lepiej by było jakbyśmy zostali przyjaciółmi? - spytał a jego głos się załamał

- nie wiem kurwa - odeszłam trzymając się za głowę, Hania mnie odrazu mocno przytuliła, a Świeży podszedł do Patryka

teraz to oboje byliśmy rozbici

Przyszła reszta, zajęłam miejsce obok Hani i odrazu gdy usiedliśmy położyłam głowę na jej kolanach i zakryłam głowę bluzą, zaczęłam cicho płakać, ale tak aby nikt nie zwrócił na mnie uwagi.

Kocham go, ale ty kłótnie.. tak nie powinno być chyba w zdrowej relacji, ale nie wiem, nigdy w takiej nie byłam, tylko w samych toksycznych

Po pół godzinny płakania i rozmyślania dojechaliśmy, dziś jeszcze nie wiedzieliśmy gdzie mamy nocować, więc wysiedliśmy z pojazdu totalnie nie wiedząc gdzie jesteśmy

- więc.. gdzie nas wywiało? - spytałam sztucznie się uśmiechając

- dziś będziecie spać pod namiotami.. tak w zasadzie wy dziewczyny będziecie spać tu, w tych namiotach, a my chłopcy.. w środku buszu pod gołym niebem - rzucił Karol a nam odjęło mowę

- TO NIE ŻART? - spytała Wika niedowierzając

- nie - wyszczerzył się

- ALE JAZDA!! to jest trap widzowie - Kostek chwycił w dłonie obiektyw i zaczął nim trząść podekscytowany

- żaden trap Kostek, a jak cie coś zje? wiesz ile tam jest zwierząt? - spytałam

- dobra stara, nic mi nie będzie, JESTEŚMY ODPOWIEDZIALNI! - krzyknął a ja z dziewczynami parsknęłyśmy głośnym śmiechem

- kto jest ten jest, ty i Patryk napewno nie jesteście - stwierdziłam

- hej! to nie było miłe, ja zawsze jestem odpowiedzialny - oburzył się Kostek a ja się zaśmiałam

- dobra nie kłóćcie się już, nie ma co bo wszyscy wiemy jaka jest prawda - zaśmiał się Karol

***

wieczorem:

Cały dzień poszukiwaliśmy wielkiej piątki, ale nie do końca nam to wyszło, ale jutro też czeka nas intensywny dzień i wstajemy o 5 rano, więc z dziewczynami postanowiłyśmy się odrazu położyć, rozdzieliłyśmy się na dwa namioty, ja z Hanią, a Wika z Julitą

Położyłam się w śpiworze i spojrzałam na Hanie przerażona

- Hania boje się.. - zaczęłam rozglądając się

- ja też stara

- co jak nam coś tu wejdzie do namiotu? albo będzie na nas czekać przed namiotem? - spytałam przestraszona

- nie no.. oby nie - mruknęła

Wiedziałam że nie mogę się nakręcać bo jeszcze w jakiś atak paniki popadnę i to już będzie najgorszy scenariusz

- chce do Patryka.. - szepnęłam

- Lexaaa.. to że towarzyszy nam strach nie znaczy że możesz dorzucać tu też smutek

- potrzebuje go Hania

- zdaje sobie sprawę, ale najpierw musicie pogadać na spokojnie

- nie wiem, bo my serio może nie jesteśmy sobie pisani, może do siebie po prostu nie pasujemy? ale ja go kocham

- pasujecie do siebie w chuj, nie mów nikomu ale jesteście moją ulubioną parą, dopełniacie się nawzajem i jesteście przesłodcy - wyznała

- to co ja mam zrobić? a ja mu tak nagadałam..

- pogadać z nim i tyle

- on pewnie nie chce ze mną już gadać - stwierdziłam

- napewno chce.. mu strasznie zależy Lexa

- ale.. to nie ma sens.. - zaczęłam ale przerwał mi szelest krzaków tuż obok naszego namiotu

- boże Hania! - pisnęłam

- kurwa to nasz koniec! - krzyknęła

- cicho zdenerwujesz ich!

- masz racje - szepnęła zrywając się do siadu

- może to wiatr.. - zaczęła próbując myśleć pozytywnie

- TO NIE JEST WIATR! - wrzasnęłam a Hania mnie uderzyła w ramie na znak żebym się uciszyła

Nagle usłyszeliśmy kroki, jakby ktoś się zbliżał do naszego namiotu. Przytuliłam się do przyjaciółki, a ona do mnie. Wtem usłyszeliśmy że ktoś probuje dostać się do naszego namiotu, miałam wrażenie że zaraz zemdleje a później usłyszałam śmiech Kostka

- JESTEŚCIE NIE POWAŻNI! - krzyknęłam gdy Patryk, Kostek i Świeży pojawili się u nas w namiocie

Zakryłam twarz rękami, byłam serio roztrzęsiona, a oni robią jakieś głupie żarty

- przestańcie! to nie jest śmieszne - stwierdziła Hania uciszając ich śmiech i jednocześnie głaszcząc mnie po plecach

Patryk usiadł obok mnie i objął mnie lekko, a ja uderzyłam go w ramie

- jesteście zjebani, leczcie się krzyknęłam a mortal się zaśmiał

- nie zasnę tu teraz - stwierdziła blondynka kręcąc głowa

- ja też kurwa

- dacie radę, my wracamy eloo - pożegnał się Kostek wychodząc z namiotu, Świeży dał Hani całusa na pożegnanie, a Patryk.. właśnie.. Patryk nie wiedział co ma zrobić, sami nie wiedzieliśmy na czym teraz stoimy. Ostatecznie pożegnał się cichym „pa" i wyszli

/od autorki/

wiem że miałam dac im spokoj ale dramy ro moje drugie imie... mysle ze troche grubo sie zrobiło ..