***

Po czasie Patryk uległ i dał mi spokój. Z uśmiechem na twarzy przysunęłam się do chłopaka i położyłam głowę na jego ramieniu

- zrobimy razem carbonare??? - zaproponował spoglądając na mnie

- tak - stwierdziłam po chwili namysłu, przyjaciel na moją odpowiedz szeroko się uśmiechnął i zerwaliśmy się z kanapy

Odrazu wzięliśmy się za gotowanie.

- ej Baran a ty to masz w ogóle jajka? - wyjrzałam zza drzwi lodówki spoglądając na niego

- powinny być a co? sieroto szukać nie umiesz? - podszedł do mnie i zaczął grzebać w lodowce

- ej faktycznie nie ma - dodał śmiejąc się głośno

- to dupa z tej carbonary będzie przykro mi

- ale ja chce carbonaaareee - usiadł na blacie wymachując nogami w powietrzu

- dzieciaczku nie ma jajek

- to nie wiem znieś? - parsknął śmiechem a ja spojrzałam na niego zażenowana

- pójdę do sklepu dobrze mi to zrobi a daleko nie jest - stwierdziłam

- daj spokoj, zjemy coś innego

- ale serio nie ma problemu, spacer mi dobrze zrobi - udałam się do przedpokoju w którym ubrałam buty

- niech będzie, ale wróć szybko i udostępnij mi swoją lokalizację - zarządał

- po co ci moja lokalizacja?

- jest już 19, pozatym różne rzeczy się w Krakowie dzieją

martwi się..

- słodki jesteś czasem, ale tylko CZASEM. - oznajmiłam wychodząc

Podążałam pustymi uliczkami, gdy w końcu dotarłam do spożywczego, chwyciłam za poszukiwane przeze mnie jajka i udałam się na dział ze słodyczami żeby kupić jeszcze kinderki. Zapłaciłam za zakupy i już miałam wychodzić ale chowając zakupy wpadłam na kogoś

- przepraszam nie zauwa.. - zaczęłam ale gdy zobaczyłam kto przede mną stoi zamarłam

ojciec

Wyminęłam go szybko i co chwile oglądając się za siebie wybiegłam ze sklepu, biegłam ile sił w nogach obracając się za siebie, on biegł za mną

- ODCZEP SIĘ! - krzyknęłam uciekając

Nie zdążyłam mu uciec, mężczyzna dogonił mnie i zacisnął swoją rękę na moim nadgarstku

- znowu się spotykamy.. - zaczął

- zostawisz mnie? śpieszę się

- gdzie ci się tak spieszy co?

- chuj ci do tego, pamiętasz moje ostatnie słowa, wezwę policję i się skończy bo mam cie serdecznie kurwa dosc, jesteś najgorsza osoba na tym swiecie i wstydzę się tego że jesteś moim ojcem. NIE ZASŁUGUJESZ NA NIC ROZUMIESZ?? na nic! - wykrzyczałam idąc przed siebie

Ojciec pociągnął mnie za kosmyki wlosow

- tylko spróbuj mnie jeszcze raz dotknąć.. - zagroziłam, a ten przyjebal wrecz mi w brzuch i odszedł. Syknęłam z bólu i pobiegłam, troche jak kaleka ale dobiegłam do Patryka

- jestem - mruknęłam wchodzac do domu blondyna. Oparłam się o drzwi i zsunęłam się po nich do ziemi

- co się dzieje? - kucnął przede mną

- brz.. brzuch - wycedziłam przez zęby

Na moje słowa chłopak lekko odsunął moją koszulkę ukazując przy tym mój mocno zaczerwieniony brzuch

- poczekaj, przygotuje ci jakiś okład bo nie wygląda to najlepiej. - oznajmił wstając po chwili wrócił z zmrożonym żelowym okładem i przyłożył mi go do brzucha

- Lex to już jest chore, trzeba to zgłosić

- zgłoszę kiedyś..

- kiedyś to on cie zabije jak tak dalej pójdzie

- daj mi już spokój, jestem zmęczona.. tym kurwa wszystkim - pociągnęłam nosem i powoli wstałam podpierając się ściany

- młoda nie przejmuj się, chodź - chłopak poklepał krzesło obok siebie, a ja westchnęłam i tam spoczęłam

- dasz rade jutro ze mną pojechać na tą bieżnie?

- tak

- jesteś pewna? nikt ci nie każe pamiętaj

- tak jestem, nic się takiego nie stało przecież. Robimy tą carbonare? - zmieniłam temat patrząc za okno

- Lex.. ja się naprawdę o ciebie martwię ostatnimi czasy. - spojrzał na mnie, a ja na niego

wiedziałam że jakiekolwiek okazywanie uczuc z jego strony jest dla niego bardzo ciężkie więc wiedziałam że skoro tak mówi to naprawdę musi się martwic.

- spokojnie Patryk. Nie masz się o co martwic - uśmiechnęłam się do niego lekko i weszłam do kuchni

- chodź, ugotujemy tą twoją ukochaną carbonare - blondyn na moje słowa odrazu znalazł się obok mnie

Bardzo miło spędziliśmy czas gotując i makaron wyszedł nam perfekcyjny. Zjedliśmy obgadując genziakow, kocham to z nim robić.

- a i potrzebuje opini - odparł wyciągając z szafki kartke

- co to? - spytałam patrząc na kartke która mortal położył przede mną

- kończę pisać nową nutę, więc zleakuje ci fragment niczym świeży - zaśmiał się

Zaśmiałam się razem z nim i spojrzałam w wyrwany kawałek papieru

Przy niej zmartwienia lecą na bok
Kiedy nasz wzrok spotka się
Śpiewamy razem, na cały głos, razem co noc, na zawsze
Jedziemy w trasę, nie potrzeba mi nic, nie
Wszystko już mam, kiedy obok jesteś Ty mnie

Znowu my razem, nie liczy się nic
Słodko wyglądasz szczególnie gdy śpisz
Proszę bądź przy mnie i jutro i dziś
Masz problem na głowie, to po prostu pisz

- boże Patryk cudowne! chce już tą nutę

wtedy jeszcze nie wiedziałam.

- zagram ją napewno na koncercie.. - stwierdził

- daaamn, to będzie grubeee, ludzie oszaleją

                                        ***

następnego dnia:

Popołudniu odrazu pojechaliśmy na bieżnie na której Patryk miał biec maraton bez wcześniejszych przygotowywań.

Blondyn właśnie zaczął bieg a ja z jego przyjacielem Alanem siedzielismy na trybunach przynajmniej narazie

- myślisz że da rade? - spytałam

- nie wiem ale patrz jak on śmiesznie biega, jak kaleka - zaśmiał się posti

- DEBILU - zaśmiałam się na jego komentarz

- wracając, wydaje się to nie wykonalne ale Patryk to Patryk, on jest zdeterminowany i jak sobie coś postanowi, to tak będzie i kropka

- niby tak, ale to jest nie wykonalne

- stara, ale to jest Patryk pierdolony Barann

- DAJCIE MI WODY IDIOCI A NIE SIĘ LENICIE NA KRZESEŁKACH! - usłyszeliśmy krzyk Patryka który nie ustannie biegł truchtem

- TEMPO! - dodał będąc już praktycznie przy trybunach

Zbiegliśmy z trybunow i podaliśmy mu wode

- pobiegnijcie kawałek ze mną dawajcie! - zaproponował a my niechętnie pobiegliśmy za nim, na szczescie ten zwolnił i teraz szlismy szybkim marszem

- co tam? - spytał Alan

- robimy zakład - wypalił nagle

- ja z tobą Posti - naprostował

- okej o co?

- że jak nie uda mi się przebiec tego maratonu, gole się na łyso, a jak uda mi się to ty to robisz - na jego słowa wyszczerzyłam oczy z niedowierzania

- Patryk, a co jak będziesz kurwa łysy jednak? - spytałam

- nie będę młoda spokojnie - poklepał mnie po ramieniu i troche przyspieszył tempo

- dobra - przyjaciele uścisnęli swoje dłonie

- IDIOCI - stwierdziłam kręcąc głowa

/od autorki/

długi ale nudny rozdział, no coz jest jak jest 🤕