Yildyz:

W domu czekała na mnie moja mama która wciąż namawiała mnie bym wybaczyła mężowi. Ja zaś postanowiłam jej nie słuchać zostawiłam pod jej opieką syna i wyszłam z domu. Na szczęście tego którego miałam szukać akurat wychodził z samochodu z zamiarem pójścia do domu. Lecz gdy mnie zobaczył zrezygnował i podszedł do mnie.

- Yildyz ? Czekałaś na mnie ?

- Akurat miałam do ciebie dzwonić i z tobą porozmawiać.

- Słucham.

- Nie tutaj chodźmy gdzieś indziej.

- Dobrze wsiadaj - mówi wskazując na samochód z szoferem z którego dopiero wyszedł - Sam poprowadzę - mówi do kierowcy - Sprawdź czy Kumru jest w domu i daj mi znać - powiedział na odchodne i ruszył przed siebie.

- Sprawdzasz Kumru?

- Tak nie chce by znów popełniła głupstwo.

- Rozumiem.

- Wiem co teraz mi powiesz ale mimo wszystko to moja córka.

- Wiem Dogan nic nie mówię.

- Z pewnością pomyślałaś.

- To, że jej nie lubię wręcz nienawidzę bo zniszczyła moje szczęście.. - wzięłam głęboki wdech - Nie oznacza, że nie można przy mnie o niej mówić.

Zatrzymał się nagle odwracając w moją stronę zaskoczył mnie trochę.

- Yildyz.. ja chcę ci pomóc jak tylko będę potrafił.

- Nie wiem czy mi da się już pomóc - znów łzy spłynęły mi po policzku - Choć..

Zaczęłam ale Dogan starł kciukiem moją łzę patrząc mi w oczy.  Było to dość nie komfortowe ale przyjemne.

- Nie płacz już nie chce w tym co powiem bronić mojej córki nic z tych rzeczy. Ale nie tylko ona jest winna twój mąż też. Świadomie zwodził moją córkę oboje się tak samo winni..

Nie mogłam tego słuchać wysiadłam z tego samochodu oddychając świeżym powietrzem. Zaraz obok mnie pojawił się Dogan patrzył na mnie badawczo. A ja znów zalałam się łzami skąd one się biorą ?

- Yildyz - złapał mnie za ramiona odwracając w swoją stronę.

- Chce byś mi pomógł - mówię.

- Choć ze mną na imprezę firmową pokażemy wszystkim, że się trzymasz.

- A co ! Gadają o mnie ?

- Jest głośno w firmie o waszym trójkącie.

- Trójkącie?

- Tak.

- Dobrze kiedy i gdzie ?

- Dziś wieczorem w restauracji Pod Palmami.

- Niech i tak będzie - mówię prostując się i wycierając łzy.

Tak jak powiedzieliśmy tak i zrobiliśmy wieczorem wyszykowana zeszłam na dół. Mama aż zaniemówiła mówiąc, że wyglądam pięknie.

- Dziękuję - uśmiechem się słabo.

- Idź kochanie pokaż im wszystkim, że my dajemy radę.

Pokiwałam głową czekając na dzwonek do drzwi i długo czekać nie musiałam. Po kilku minutach rozległ się dzwonek. Jak zawsze punktualny.

- Pan Dogan? Pan Kartal wyszedł.

- To do mnie przyszedł Aysel dziękuję - mówię mijając ją i idąc w stronę Dogan'a.

Mama patrzyła na nas z daleka i uśmiechała się ja już znam ten jej uśmiech. Razem weszliśmy do samochodu Dogan był ubrany w czarny smoking. Dobrał kolor do mojej czarnej sukienki chce widzieć ich miny gdy wejdę pod rękę do sali nie z mężem lecz z Dogan'em. Gdy w końcu samochód się zatrzymał przy restauracji. I oboje wysiadaliśmy idąc po czerwonym dywanie Dogan złapał mnie za rękę. Paparazzi robili nam zdjęcia z każdej strony. W końcu gdy przekroczyliśmy próg restauracji. Wszystkie oczy skierowały się w naszą stronę. Tego się nie spodziewana gdy w końcu i Kartal spojrzał był zaskoczony i wściekły?