Spokojny wieczór. Nudy. Nic ciekawego, Oliverowi nie chciało się wstać, był już w piżamie, szlaban miał za dwie godziny i można było się chwile przespać. Pukanie do drzwi.

- Tak? - zobaczył w drzwiach Marcusa Flinta. - Chwilka! - zamkną mu drzwi przed twarzą. Chwile potem znowu je otworzył z ułożonymi włosami i już ubrany.

- Wpuścisz mnie do środka? - widząc jego mine dodał - Nie musisz sprzątać

- Co? A tak zapraszam - przepuścił go i zamkną drzwi.

- Ładnie tu masz - rozejrzał się po pomieszczeniu i zauważył coś jakby swoje zdjęcie, które Oliver sekundę potem czymś przykrył.

- Dziękuję heh

- Słuchaj wiem, że przez tyle lat się nie dogadywaliśmy, ale może spróbujemy zacząć od nowa? - podał mu rękę. - Marcus

- Um... - zawahał się. - Oliver - uścisnęli sobie ręce.

- Wolisz, żebym mówił Ci po imieniu czy dalej po nazwisku

- Jak chcesz może być nawet zdrobnienie - widać było, że zbytnio nie wie co powiedzieć.

- Okej Ollie - niespokojnie się poruszył. - A może jednak nazwisko?

- Przyzwyczaję się - uśmiechnął się.

- Jeśli będzie Ci to przeszkadzało to powiedz

- Jest okej M-marcus

- Moje imie pięknie brzmi z twoim akcentem  - Gryfon się zarumienił.

- Spierdalaj! - był jeszcze bardziej czerwony.

- Złość piękności szkodzi, a ty nie masz czym szastać

- FLINT! - skrzyżował ramiona i odwrócił się do niego bokiem.

- Przecież żartuje, śliczny jesteś - widział jak tamten się uśmiecha. - No nie obrażaj się

- Nie obrażam się - usiadł przy nim. - Wkurwiasz mnie czasami

- Wiem kochanie - dostał poduszką. - Już przestaje - kolejny raz. - Przesadzasz

- No co ty - roześmiał się i znowu go jebną.

- Tak to nie będzie kochany - zawiesił się nad nim. - Przeproś ładnie

- O Merlinie przepraszam! I jak ty mi wybaczysz! - pokazał mu język.

- Ty mała kurwo - złapał go za nadgarstki, przybliżył się do jego twarzy i wyszeptał mu do ucha. - Daje Ci ostatnią szansę, żeby przeprosić

- Uhm... przepraszam? - znowu był cały czerwony.

- Zajebiście reagujesz na mój dotyk

- Taaa złaź ze mnie

- Daj mi coś sprawdzić - włożył mu rękę pod ubranie i zaczął dotykać jego klatki piersiowej.

- M-marcus - złapał go za ramie.

- Tak kochany?

- Przestaniesz proszę...

- Nie mów, że Ci się nie podoba - zszedł niżej.

- Flint kurwa

- Dobra, dobra już - wstał i podał mu rękę, ten skorzystał z pomocy i wylądował na jego kolanach.

- FLINT

- No co? - uśmiechnął się. - Dobrze już nie będę obiecuję

- Zamknij się - wtulił się w niego. - To nic nie znaczy jasne?

- Mam to wziąć za... przyjacielskie?

- Tak - uśmiechną się. - 'Jesteśmy teraz... jakby przyjaciółmi'

- Oh okej - objął go ramieniem i oboje zasnęli.