Witaj znajomy nieznajomy
Znowu przychodzisz tu w nocy
Do moich snów
W których ostatnio ci dobrze
Tym wszystkim mącisz mi myśli
Które sama sobie ułożyłam 
Po odepchnięciu ciebie 
Patrzysz na mnie smutno 
Po drugiej stronie szkła
I chociaż mój mózg już zapomniał
Moje serce jeszcze pamięta
Twoją twarz
Oh, ile dałabym, żeby ciebie nie spotkać
Nigdy, jeżeli to słowo istnieje 
Byleby tylko nie widzieć 
Moich wyrzutów sumienia 
Ubranych w twoją skórę 
Bo chociaż wmawiam sobie co dzień
Że to była twoja wina 
Nie była
Bo ja też zawiniłam i teraz płacę
Siedząc z tobą w ciszy pustki
Mojej głowy
I patrząc jak się zmieniłeś
Wyszedłeś na prostą na szczęście 
Lecz wciąż pamiętasz
Swoją pierwszą miłość, zranienie 
Która miała moje imię
I patrzysz mi w oczy jak kiedyś 
Miałeś to w zwyczaju robić
Czyli wnikliwie, pełnie
Widząc co się dzieje w środku
A ja nie ukrywam jej za maską 
Obojętnego wzroku 
Jedynie za łzami nad wydarzeniami
Z ubiegłego roku
I gdy pragnę coś powiedzieć 
Wyjaśnić moje zachowanie
Uciszasz mnie gniewem,
Nożem wbitym w serce, 
Cichym szeptem 
"Jesteś nikim"
Widać mojej głowie podoba się cierpienie
Podoba się topienie 
W wyrzutach sumienia
Jednak nawet nie masz pojęcia
Jak dużo bym dała
Żeby zobaczyć cię ponownie 
I powiedzieć 
Przepraszam

/31.01.2019/