Pamiętam mój początek 
W "poezji"
Kiedy bałam się
Pokazać, otworzyć
Przed każdym kto tu trafi 
Żyłam w przekonaniu
Że tylko ja rozumiem 
Te głupstwa które piszę 
Że to nie poezja 
A jedynie amatorskie brednie 
Zbyt proste, zbyt wybujałe, zbyt moje 
Ale dzisiaj widzę słowa wsparcia
I piszą ludzie, że im pomagam 
A ja śmieję się cicho 
Gdzieś na dnie serca 
Ze szczęścia
Choć wciąż nie uważam
Tego co piszę 
Za coś wybitnie dobrego 

/31.10.2018/