Jeden jedyny
Oddech w pomieszczeniu
Jedyne światełko
Pośród mroku dnia
Telefon
I miliony zdjęć
Minionych lat
Oh, staram się
Bóg wie, że tak
Jednak nie poradzę, że od tak
Płynie już kolejna łza
Trzymam się mocno
Tych pięknych wspomnień
Tych mniej odległych
Sprzed paru dni
Jednak moje ręce
Spierzchnięte od zimna 
Nie chwytają tak mocno 
Rozluźniają chwyt
I znów
Spadam 
Kulę się w sobie 
W samotnym pokoju 
Tu nawet ściany 
Mają wciąż siebie 
A ja znów sama
Sobie zostawiona 
Szepcze mi sufit
Że nic nie znaczę
Moje własne łóżko
Poduszka i kwiat
To nie jest raj 
Zamienia się w klatkę
Nawet gdy wyjdę 
Nie mam już po co
Oh, drzwi uchylone 
Gdzie prowadzicie 
Dom stoi pusty 
Opuszczone dziecko

/27.04.2019/