Autorka: *Po jakże ciekawych obowiązkach wreszcie postanawia się ruszyć i to napisać*

*

Autorka: JA SIĘ JUŻ RUSZYŁAM WIĘC WSZYSCY DO SAPONU!!

Fudou: Okej, okej.. Nie krzycz.

Wszyscy: *już w salonie*

Autorka: No to lecimy. *wzdycha* Gdyby tylko dało się mówić, a to samo by się pisało.. Eh, dobra. Pierwsze od GwiazdkaV2, Hikaru, lubisz jeszcze gwiazdkę?

Hikaru: Tak! Bardzo! *uśmiecha się miło*

Autorka: *rozkmina* Jakim cudem ja to pisze o 23:30, skoro jeszcze przed chwilą była 19:00? *myślenie* Nie ważne. Froy, ubierz się w suknię ślubną.

Froy: Skąd ja ci wytrzasnę suknię ślubną?

Autorka: *chwilę myśli* REKFIZYTOR!!!

Bracia Autorki: *wbiegają z sporą torbą*

Autorka: Jaki masz rozmiar?

Froy: Eee..

Autorka: Trudno dam ci jeden z tych średnich. *szpera chwilę w torbie* Masz. *podaje białą suknię*

Froy: Wielkie dzięki, wiesz? *bierze suknię z naburmuszoną miną i idzie się przebrać*

Autorka: Dalej, Hikaru. Ubierz się w garnitur.

Hikaru: Ci twoi bracia mają jakiś? Bo swojego nie mam pod ręką..

Autorka: No ba, że mają! *znowu szpera w torbie i podaje czarny garniak*

Hikaru: Dzięki.. *czeka aż Froy wyjdzie z łazienki, by sam mógł wejść*

Froy: *po dłuższej chwili wychodzi* Jak wy możecie w tym chodzić?! *pokazuje dłonią na kremowe buty na wysokim obcasie*

Autorka: Sama nie wiem. Preferuję w trampki. Od bólu polecam zaczynanie nauki od balerin. Potem się przyzwyczaisz. *wzrusza ramionami*

Froy: No jakoś chyba nie wierzę.. *siada na swoim miejscu*

Hikaru: *wchodzi do łazienki się przebrać*

Autorka: *czyta dalej* Froy i Hikaru mają tu i teraz wziąść ślub.

Autorka: Oł... *przypomina sobie wszystkie śluby, na których prawie spała i nie uważała na żadnym* Trzeba było uważać choć na jednym.. Wiedziałabym co pisać..

Fudou: Twój problem. *je banana*

Autorka: Tia...

Hikaru: *wychodzi z łazienki* O co chodzi?

Kira: Od dziś będziesz żonaty.

Hikaru: CO?!

Autorka: Dobra, trzeba ustalić kto ksiądz.

Kira: Ja się nadaję, w końcu jestem Bogiem.

Haizaki: Tobie podziękujemy. Coś pomylisz i będzie klapa.

Autorka: To kto?

Nosaka: Nishikage.

Nishikage: C-- *nawet nikt mu nie da dokończyć*

Autorka: A więc ustalone. Zaraz.. Nie. Haizaki robi za księdza.

Kira: Czemu on?!

Autorka: Bo takie ma wyzwanie :P Świadkowie to Mitsuru i Asuto (Oni przez autorkę wybrani). Dalej się tam już dobierzcie, bo ja się na ślubach nie znam.

*Przygotowania długo nie trwały, ślub zaczął się po 10 minutach opóźnień. Oczywiście Autorka niezbyt uważała, więc nie opowie co się dokładnie stało. Ważne, że nie było żadnych sprzeciwów, a Froy i Hikaru już są razem ;)*

Autorka: I jak tam? Imprezę wyprawimy po grze. O tym nie zapomnę. Więc lecimy dalej! Wyzwanka od Rihonne! Mark, zjedz kolację przygotowaną przez Nelly.

Mark: Zrobię to! Łaatwe *w myślach: "Przecież ja prędzej zdechne..."*

Nelly: Propo. Wczoraj nie zjadłeś, więc po prostu odgrzeje. *wstaje i idzie do kuchni*

Wszyscy: Wyrazy współczucia, Mark.

Mark: Dzięki...

Nelly: *wraca* Proszę. *podaje Mark'owi ramen*

Mark: Dziękuję. *w myślach: "Oby to było jadalne..* *po chwili próbuje*

Wszyscy: *chwila ciszy* Nie umarł! Jest dobrze!!

Nelly: Wielkie dzięki..

Autorka: Wracając. Byron, zetnij włosy.

Byron: W sumie już dawno chciałem to zrobić.. Mogę po grze pójść do fryzjera? Teraz mi się nie chce.

Autorka: Pewnie, grunt, że wykonasz wyzwanie. A propo! Gwiazdko, Kira jednak wykonał wyzwanie.

Kira: *wredny uśmiech* Mówiłem. "Wykonam je z przyjemnością".

Haizaki: Tia.. *-,-*

Kira: Według mnie, tak Ci o wiele lepiej.

Haizaki: Wielkie dzięki za pocieszenie.

Autorka: Wracajmy już do wyzwań. Tatsuya, napisz wiersz dla Mido.

Tatsuya: Się robi! *bierze kartkę i siada przy biurku*

Autorka: Tylko szybko!

Tatsuya: Nie marudź, sama czasem piszesz jeden rozdział dwa tygodnie.

Autorka: *-,-* Dobra, niech ci będzie. Jack, wymień się ubraniami ze Scotty'm i noście je do końca gry.

Scotty: Ja się zamieszczę, owinę z osiem razy, ale się zmieszczę.

Jack: Ze mną gożej...

Jack&Scotty: *idą się przebrać*

Autorka: Zanim Jack się wciśnie w rzeczy Scotty'ego to trochę minie. Dalej, pytania i wyzwania od user49303729! Idziemy do lasu!

Wszyscy: Wait, po co?

Autorka: Bo Atsuya ma wyzwanie.

Froy: Ja w tym nawet nie ustoję! *pokazuje spowrotem na "niewygodne buty"*

Autorka: Trudno, Hikaru cię zaniesie. *wzrusza ramionami*

*W lesie*

Autorka: Okej. Atsuya, masz zabić niedźwiedzia na oczach wszystkich.

Atsuya: No nie wiem czy akurat w tym lesie są niedźwiedzie.. *zastanawia się* Jak się znajdzie, to to zrobię.

Atsuya: *odszedł parę kroków dalej by chociaż sprawdzić, czy tu w ogóle są jakieś niedźwiedzie*

Autorka: *ziewa* To se poczekamy.. Oczywiście w ciszy..

Atsuya: Powinny być tam gdzieś.. *idzie dalej wgłąb lasu, oczywiście wszyscy za nim*

Mark: *szeptem* To jest z lekka straszne..

Axel: Zgadzam się..

Atsuya: Okej, wy tu czekacie i patrzycie. Może nauczycie się chociaż podstawowych podstaw samoobrony.

Fudou: Mądrala się znalazł..

Atsuya: Ta, ciekawe kto cię ostatnio wyciągał z kłopotów.

Fudou: *nic nie mówi tylko je kolejnego banana*

Atsuya: Eh.. *idzie powoli w stronę niedźwiedzia*

Autorka: (Dla ludzi o słabszych nerwach skróce) Drużyna niezbytnio była zachwycona widokiem. I tyle. Wyobraźcie sobie sami ;) Napisałabym, ale 1. Nie chce mi się. 2. Ludzie są różni, z tymi mocniejszymi nerwami i tymi słabszymi.

*spowrotem w salonie*

Mark: Nadal uważam, że to był okropny widok..

Shirou: Przyzwyczajaj się.

Autorka: Dobra. Nie ważne już. Froy, oddajesz do drużyny ojca.

Froy: Posłuchaj sobie "Normalnej rozmowy ojca z synem". *dzwoni do taty i włącza na głośnomówiący*

Tata Froy'a: Słucham?

Froy: Ojcze, mógłbyś przyjść?

Tata Froy'a: Nie mam czasu. Może później. *rozłącza się*

Froy: *wzdycha* Tak jest zawsze.

Autorka: Rozumiem.. Pytania. Atsuya, dlaczego ufasz tylko bratu?

Atsuya: Gdyż tylko on na to zasługuje.

Autorka: A dlaczego nosisz ten szalik?

Atsuya: No.. Um.. Przyzwyczajenie. Kiedyś dostałem go od Shirou.

Autorka: Ile potrzebujesz dziennie treningu?

Atsuya: Czemu to wszystko do mnie? To zależy, czasem trenuję godzinę, czasem więcej. Zazwyczaj mój trening jest nietypowy.. Typu trenuję sam, zazwyczaj w lesie.

Autorka: Zrozumiałe. *zamyka zeszyt* A no tak, prawie zapomniałam. TATSUYA!

Tatsuya: Już idę.. *siada na miejscu z kartką w ręku*

Autorka: Czytaj.

Tatsuya: Nie idzie mi w wiersze.
Twój uśmiech z rana,
jest niczym strach na smutki.
Zawsze pomaga,
choć o tym nie wiesz.
Jednego dnia potrafisz wiele zdziałać,
chociaż takiego nie masz zamiaru.
Sama twoja obecność sprawia mi radość.
Pistacjo kochana, nigdy nie zwątp,
ile możesz pomóc i zdziałać.
Za twój jeden uśmiech dałbym wiele,
gdyż ten uśmiech jest mym całym światem.
Tak jak ty, Przyjacielu.

Autorka: I co o tym sądzicie? ^^ Swoją drogą, spać mi się chce.. Dobranoc! 💕