"Chcę zmiany" – to zdanie nie opuszczało moich myśli. Praca z wewnętrznym dzieckiem pomogła mi wiele zrozumieć i przejść drogę od strachu do radości, ale czułam, że to dopiero początek. Dotarłam do miejsca, w którym dalej nie mogłam już iść sama. Czułam, że coś mnie blokuje, jakby niewidzialna bariera stała na mojej drodze. Właśnie wtedy zdecydowałam się na hipnozę regresywną.

Przed pierwszą sesją byłam przerażona. Moje myśli biegały w kółko: „A jeśli to nie zadziała? A jeśli zobaczę coś, czego nie chcę wiedzieć? Może powinnam to odwołać?" Tyle razy w głowie biłam się z tymi obawami, ale coś silniejszego ode mnie pchało mnie naprzód. W końcu podjęłam decyzję: jadę.

— To przypominiało mi  „The Vampire Diaries", gdzie bohaterowie, jak Elena, czują, że coś ich blokuje, a szukają sposobu, by przełamać swoje wewnętrzne ograniczenia. Może to być odniesienie do momentów, w których postacie decydują się na radykalne zmiany, nawet jeśli nie są pewne, co je czeka.