" Sidelya Karahanlı."

Göz devirdim.

" Karahanlı değil, Özkan."

İsmimin anons edilmesiyle kapısında beklediğim muayene odasına doğru adımladım.

Bir yandan yaptığım onca teste rağmen içimde hala bir çelişki vardı.

Çünkü imkansızdı.

Ayrılmıştık.

Önce kapıyı tıklatıp ardından kapı kolunu sıkıca kavrayıp aşağı indirdim.

Güler yüzlü, adının Zehra olduğunu hatırladığım hanımefendi, doktor masasından kalkıp yanıma geldi.

" Hoş geldiniz Sidelya Hanım. Uzun süredir görmüyorduk sizi."

Gülümsedim.

" Evet. Zehra Hanım, bu randevu aramızda kalsa olur değil mi? "

Şaşırsa da onayladı.

" Tabii. Buyurun, siz geçin üstünüzdekini göbeğiniz açık kalacak şekilde açın. "

Dediğini yapıp hemen yanda duvara yaslı olan sedyeye uzandım.

Zehra Hanım'da ultrason makinesini sedyeye yaklaştırıp oturdu.

Soğuk jeli karnıma dökerken hissettiğim soğuklukla karnımı içeri çektim.

Zehra Hanım işine devam edip ultrason aletini karnımda gezdirmeye başladı.

" Derin bir nefes alın ve tutun Sidelya Hanım. "

Derin bir nefes alıp tuttum.

" Verin. Bir kez daha lütfen." dediğini yeniden yaptım.

Zehra Hanım gülümsedi.

" İşte burada. Tebrikler Sidelya Hanım, hamilesiniz." gözlerimi kapattım.

Öğrenmemesi gerekiyordu.

" Zehra Hanım, eminsiniz değil mi? "

Şaşırsa da cevap verdi.

" Evet Sidelya Hanım. Ortalama 7 haftalık bir bebeğiniz var. "

7 haftalık mı? Nasıl fark edemedim ben seni?

Kenardan koparttığım peçete ile karnımı hızlıca sildim.

" Size hemen ultrason fotoğrafını da vereyim. Korel Bey'e sürpriz yaparsınız."

Kahretsin, neden buraya gelmiştim ki ben? Sanki koskoca İstanbul'da başka jinekolog yoktu!

" Gerek yok Zehra Hanım. Dediğim gibi aramızda kalsın. Ultrason fotoğrafına da gerek yok. "

" Siz yine de bir sonraki kontrole geldiğinizde gelişimi görmek için getirirsiniz, buyurun."

Elindeki fotoğrafı alıp daha fasulye taneciği kadar olan bebeğe baktım.

Bu bebek benim bebeğimdi. Bizim...

Gözlerim istemsizce doldu.

Sanırım hamilelik hormonu denen şey buydu.

Zehra Hanım gülerek beni bir kez daha tebrik ederken ben elimdeki fotoğrafa olağanüstü bir şey gibi bakıyordum.

Çantamı alıp çıkarken az önce kalktığım koltuklara yeniden oturdum.

Şimdi ne yapacaktım?

Karnımda 7 haftalık bir bebek vardı ve bu canlı ikimize aitti.

Ona söylemem gerekiyordu, biliyordum fakat bunu nasıl yapacaktım?

Ki söylesem bile artık çok geçti. Kabul etmezdi. Ne beni, ne de onu.

En azından o biraz daha büyümeliydi.

O diye bahsettiğim kişi benim bebeğimdi. Belki kızım, belki oğlum...

Sahi acaba cinsiyeti neydi? Sorabilir miydim ki?

Bu düşüncelerden kurtulmam gerekiyordu.

Daha doğacağı bile belli değildi.

Onu isteyip istemediğimi bilmiyordum.

Çünkü Korel'in bu bebeği isteyip istemediğini de bilmiyordum.

Ve ben onsuz bu bebeği büyütebilir, ona bakabilir miydim?

Bunu zaman gösterecekti.

Umarım doğru bir karar veririm. Hem onun için, hemde kendim için.

***

Korel Karahanlı'dan

Beraber olduğumuz bir fotoğrafı yakınlaştırırken ne yaptığımı fark etip elimdeki telefonu yanıma attım.

" Salaksın oğlum sen. " yüzümü sıvazladım.

Tam 2 hafta olmuştu boşanalı.

Az önce yanıma attığım telefon çalmaya başlayınca onunla ilgili bir gelişme olduğunu düşünüp açtım.

" Efendim Sarper? "

" Abi yeng- yani Sidelya Hanım hastaneye geldi az önce. Çıkarken ağlıyordu. Müdahale edelim mi? "

Ağlıyor muydu?

" Hayır. Hayır sizi görmesin. Ben halledeceğim. "

" Tamam abi. Biz takipteyiz. "

" Dikkat edin. "

Bir yandan telefonu kapatırken bir yandan da kıyafetlerimin yeni yerleştirildiği odaya gidiyordum.

Telefonu odanın içindeki koltuğa koyup dolabın önünde durdum.

Elimi sırtıma atıp üzerimdeki tişörtü çıkartıp yere attım.

Hızlıca bir tişört ile eşofman giyip koltuğa koyduğum telefonu alıp cebime koydum.

Merdivenlerden aceleyle inerken bir yandan da neden ağladığını düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum.

Anahtarlıktan ev anahtarını alıp çıktım.

Asansörle garaja inip en hızlı gidebilecek olanlarda göz gezdirdim.

Siyah Porche'ye karar verip garaj anahtarlığından arabanın anahtarını alıp hızlıca bindim.

Hastaneye dediğine göre bizim hastaneye gitmiş olmalıydı.

Zaten çokta uzak olmayan hastaneye 20 dakikada vardım.

Yeniden Sarper'i aradım.

" Nerede şuan? "

" Abi Beşiktaş Sahil'deyiz. "

Bir şey demeden kapatıp 5 dakika mesafedeki sahile sürdüm.

Bizimkilerin plakasını görmemle onlardan bir kaç metre öteye park edip indim.

Sarper aracın içinde olduğu için arabadan inip onlarınkine yaklaştım.

Camı tıklatmamla irkilip hızlıca camı indirdi.

" Oğlum sizi fark etmesin dedim amına koyayım niye ortak plakayla geliyorsunuz? "

" Abi, fark etmez diye düşündük. "

" Lan kız salak mı? "

" Estağfurullah abi. "

Gözlerimi kapatıp sabır diledim.

" Neyse nerede yengen? "

Dilimi ısırdım.

" Sidel, Sidelya işte nerede? "

Eliyle ilerideki bankı gösterdi.

" Abi hastaneden çıktığından beri durmadan ağlıyor. "

" Siz kalın burada, bir şey olursa müdahale edersiniz. "

Yavaşça bankın arkasına geçtim.

Elinde tutuğu fotoğrafı sıktığı için göremiyordum.

" Sidel-ya " başta Sidel desemde sonra kızacağını düşünüp tamamlamıştım.

Sesimi duyduğu gibi bana dönüp elindeki kağıdı sanki görebilecekmişim gibi daha da sıktı.

" Ne- Ne işin var senin burada."

Gerçekten, ne işim vardı benim burada?

Omuzlarım düştü.

" Bilmiyorum.  "

Omzuyla hafifçe gözyaşlarını silip önüne döndü.

" Git Korel , bak biz boşandık. Ben senin soyadını da yüzüğünü de taşımıyorum. Yaptığının arkasında ol. Benden uzak dur. "

" Neden sanki büyük bir olayla boşanmışız gibi yapıyorsun Sidelya? "

" Çünkü büyük bir olayla boşandık gerizekalı! Sen benim imzamı taklit ederek imzaladın o dilekçeyi! Neden yaptın? Madem bu kadar çok istiyordun boşanmayı, gelip söyleseydin. Ben benimle olmak istemeyen birinin yanında durmak istemezdim zaten. Bu kadar kasmana gerek yoktu. "

" Sadece zamanımı harcardın Sidelya.
Bir an önce bitmesi gerekiyordu ve bitti. "

Özür dilerim, özür dilerim Yıldız Çiçeği... Telafi edeceğim. Söz veriyorum.

Histerik bir şekilde güldü.

" Gitsene o zaman! Neden
buradasın? "

Elini karnına koydu.

Yüzündeki acılı ifadeden karnının ağrıdığını düşündüm.

" Karnın mı ağrıyor? Benim yüzümden mi? "

Bende elimi karnına koydum.

Sidel elektrik çarpmış gibi doğruldu.

" Hayır. Ağrımıyor. Takip ettirmeyi de bırak artık. Biri tarafından korunmaya ihtiyacım yok. Özellikle senin tarafından "

Elimi yavaşça çektim.

Ayağa kalkıp silkelendim.

" İyi. Seni korumak gibi bir amacım yok zaten. "

                                ***

Sidelya Özkan'dan

Eve geldiğim gibi kendimi duşa atmıştım.

Ama onu görünce bu kadar zorda kalacağımı hiç tahmin etmemiştim.

Hele karnımda onun çocuğunu taşıyorken bunu ondan saklamak o kadar zordu ki...

Fotoğrafı görecek diye ödüm kopmuştu.

Ya da daha çok küçük olsa bile elini koyduğunda onu hissedebileceğinden korkmuştum.

Büyüdüğünde ne olacaktı?

Elim istemsizce karnıma gitti.

Onu bu kadar çabuk benimsemem normal miydi?

" Büyüyebilecek misin bilmiyorum...
Umarım bu yüzden bana kızmıyorsundur. Beni anlayabilecek tek kişi sensin şuanda. "

Bir süre suyun altında durduktan sonra yüzümde istemsizce bir tebessüm oldu.

" Babanla da tanıştın. Hoş o seni tanımıyor hala ama sen onu tanıyorsun. "

Birden biz evliyken bu haberi Korel'e verdiğimi düşündüm.

O çocuk istemiyordu.

Bazı nedenlerden dolayı...

Aynı zamanda çocukları sevmezdi. Benim için de, bizden bir parça olması ihtimali bana güzel gelmişti
sadece.

O yüzden hiç ciddi olarak düşünmemiştik.

Daha doğrusu o düşünmemişti...

Fakat olmuştu.

Bende anlamıyordum.

Şimdi sanki onun en büyük hakkını elinden almış, ona bencillik etmiş gibi hissediyordum.

Ama en büyük bencilliği bana o yapmıştı.

Umarım bir şeyler sonuca vardığında her şey çok geç olmazdı.

Umarım pişman olmazdım.

Evett

Sidel ve Korel... Yeni başrollerimiz

Yeni karakterler, yeni kitap...

Umarım seversiniz ve bolcaa okursunuz 💗

Sizce Korel ve Sidelya neden boşandı??

Karakterler hakkındaki yorumunuzu alayımmm???

O zaman bir sonraki bölümde görüşmek üzereee

Oy verip yorum yapmayı unutmayalım!!

1066 kelime