Oczami Yumi:

Obudziłam się i rozejrzałam po pokoju. A no tak. Dom Aphrodiego. Choć minęło już kilka dni, wciąż nie mogłam się przyzwyczaić do pobudek tutaj. Spojrzałam na zegar, wskazujący 4:24. Strasznie wcześnie... Uznałam, że i tak już nie zasnę, więc wstałam i zaczęłam się ogarniać. Jak zwykle rano włączyłam cicho muzykę i usiadłam w fotelu.

Przed oczami stanęły mi wydarzenia z wczoraj. Pojawienie się Fubukiego, zazdrość Nathana i w końcu... Na moją twarz wypłynął ognisty rumieniec. Przecież to tylko całus w policzek! Właśnie, tylko...

- O czym ja myślę?!- złapałam się za głowę, czując jak cała moja twarz dosłownie płonie.

Usłyszałam jak drzwi do mojego pokoju się otwierają. Zerknęłam na stojącego w progu Aphrodiego.

- Coś ty taka czerwona?- zapytał.

- Nie ważne.- burknęłam.

Blondyn usiadł koło mnie na oparciu. Nawet nie chciało mi się go zrzucać.

- To może teraz mi opowiesz co się stało wczoraj?- odezwał się, uśmiechając się szeroko.

Cofam to, mam dosyć chęci, żeby zwalić go z tego fotela. Po chwili chłopak leżał na ziemi, a ja byłam przy drzwiach, które zaraz zamknęłam, opuszczając pokój.

~~~

Gdy byłam już w szkole, moją głowę zaprzątał tylko niebieskowłosy. Co mam zrobić jak go zobaczę? Udawać, że nic się wczoraj nie wydarzyło, czy o tym pogadać? A jak mam go przywitać? Może powinnam go przytulić?

Nie zorientowałam się nawet, gdy byłam pod klasą. Uświadomił mi o tym Nathan we własnej osobie, kiedy wpadłam na niego zamyślona.

Moje serce przyspieszyło, a ja starałam się w końcu podjąć jakąś decyzję. Ostatecznie czerwona jak burak, wydusiłam:

- Cześć.

On równie czerwony co ja, powiedział:

- Hej.

Zza moich pleców wyszedł Aphrodi i położył jedną rękę na moim ramieniu, a drugą na tym Nathana.

- Dobrze wam idzie- zwrócił się do mnie.- Powodzenia.

Ruszył dalej, a ja zaczęłam planować jak go ukatrupię po powrocie do domu.

~~~

Lekcje mijały spokojnie. Właśnie zakończyła się ostatnia z nich tego dnia i wszyscy właśnie opuszczali klasę. Teraz został mi tylko trening.

Pakowałam ostatnie rzeczy do torby i byłam już gotowe udać się do szatni, gdy pojawił się przede mną niebieskowłosy, wciskając mi jakąś kartkę do ręki.

Patrzyłam zaniepokojona na skrawek papieru w moich rękach. Ostrożnie ją rozłożyłam i zaczęłam czytać co Nathan na niej napisał.

Oczami Aphrodiego:

Kiedy szedłem na trening, zobaczyłem na korytarzu jakąś dwójkę. Chciałem ich normalnie minąć, ale gdy rozpoznałem kim są, stanąłem zaskoczony w miejscu.

Yumi patrzyła na niebieskowłosego, lekko zarumieniona i powiedziała coś, na tyle cicho, że nie usłyszałem co mówi. Nathan natomiast musiał bardzo dobrze usłyszeć, bo jego twarz rozjaśnił uśmiech, po czym objął mocno Yumi, a ta zaraz odwzajemniła uścisk.

Zanim zdążyłem się nad tym zastanowić, moje spojrzenie trafiło na pierwszy lepszy zegar i uświadomiłem sobie, że za kilka chwil zacznie się trening. Pobiegłem na boisko, próbując wymyślić co Yumi mogła powiedzieć Nathanowi.

~~~

Gdy byliśmy już w domu, postanowiłem pogadać z Yumi co właściwie jest między nią i Nathanem. Albo sama sobie to uświadomi, albo ja to zrobię.

Wszedłem do jej pokoju, gdzie zastałem ją szukającą czegoś w szafie.

- Co robisz?- zapytałem, podchodząc i zaglądając jej przez ramię.

Wyjęła ze środka bluzę i jakąś torbę.

- Idę do centrum. Muszę kupić sukienkę.

Patrzyłem na nią zaskoczony. Yumi? Do centrum? Po sukienkę? Jakoś nie przypominam sobie, bym kiedykolwiek widział ją w czymś takim.

- Po co?

- Na bal.

Wszystkie elementy układanki wyskoczył na swoje miejsce. Scena jakiej byłem świadkiem nagle nabrała sensu.

- Idziesz z Nathanem?- spytałem, na co ona nieśmiało pokiwała głową.

Uśmiechnąłem się zwycięsko.

- Wiedziałem, że tak będzie.

Na twarzy czarnowłosej pojawił się rumieniec. Odwróciła się i pośpiesznie ubierając bluzę wyszła z pokoju.

Oczami Yumi:

Szłam do centrum, gdzie miałam spotkać się z Celią i Silvią. Gdy tam dotarłam, dziewczyny już na mnie czekały.

Podeszłam do nich i razem udałyśmy się do pierwszego sklepu. Najpierw buty.

- Z kim idziecie?- zapytała Silvia, gdy spacerowałyśmy między półkami.

- Ja z Axelem.- odpowiedziała Celia, na co prawie się zakrztusiłam.

- Tym Axelem? Axelem Blazem?

- To takie dziwne?- spytała granatowowłosa, lekko się rumieniąc.

- Nie tylko... On jest raczej taki milczący.

- Faktycznie.- zaśmiała się Celia.

- A ty z kim idziesz?

- Z Nathanem.

Dziewczyny aż pisnęły z radości.

- Wiedziałam, że tak będzie!- powiedziała, uśmiechając się szeroko Silvia.

Wszyscy o tym wiedzieli poza mną?

- A ty? Idziesz z Erikiem, nie?

- Tak.- zielonowłosa pokiwała głową.

- A Nelly?- spytała Celia

- Chyba z Markiem. Słyszałam, że ją zapraszał...- odpowiedziałam, choć nie byłam tego pewna.

Gdy przejrzałyśmy całe dostępne obuwie i każda znalazła coś dla siebie, razem ruszyłyśmy dalej po sukienki.

Wszystkie trzy wybrałyśmy sobie sukienki do kolan. Celia miała złotą, z czarnym paskiem w talii, a Silvia jasnoróżową w jakieś wzory.
Moja była czarna, na ramiączkach z koronką na plecach. W talii się zwężała, tam też zdobił ją cienki srebrny łańcuszek.

Po szybkim wybraniu dodatków i kilku telefonach do rodziców dziewczyn i Aphrodiego, udałyśmy się do mnie, gdzie dziewczyny miały dzisiaj spędzić noc.

Gdy weszłyśmy do mojego pokoju, w oczy od razu rzucił mi się blondyn ze słuchawkami na uszach, siedzący w MOIM fotelu.

Westchnęłam, starając się zachować spokój. Ruszyłam w jego stronę, zabierając po drodze poduszkę. Gdy znalazłam się dość blisko, uderzyłam go nią w twarz, tak że zleciał na ziemię z głośnym hukiem.

Po chwili dziewczyny również zaczęły rzucać w chłopaka poduszkami. Aphrodi po chwili wybiegł z pokoju, unikając kilku ostatnich poduszek, a my jeszcze chwilę śmiałyśmy się z jego panicznej ucieczki.

~~~

Zaczynało robić się już późno. Na szczęście jutro było wolne, więc mogłyśmy spokojnie siedzieć nawet i pół nocy. Już od dłuższego czasu rozmawiałyśmy o wszystkim i o niczym, co jakiś czas wybuchając głośnym śmiechem.

- Yumi, od jak dawna podoba ci się Nathan?- zapytała nagle Silvia.

- C-Co?- wyjąkałam rumieniąc się mocno.

- No przecież widać, że jesteś nim zainteresowana. Przecież nie poszliśmy na bal z kimś kogo nawet nie lubisz.- poparła zielonowłosą Celia.

- Tak, ale... Ja nie wiem- przyznałam.- Strasznie krótko go znam...

- Nie przejmuj się tym! To nie ma znaczenia. Liczy się, że oboje jesteście w sobie zakochani!

- Nie przesadzaj! To tylko bal!- zaprotestowałam.

- Taak, tylko bal.- zaśmiała się, nic sobie nie robiąc z moich protestów.