Miesiąc później
Po pogrzebie Remka(bo nie umiem opisywać pogrzebów)
Pada deszcz. Czuje jak łzy lecą mi po policzkach. Gdzieś walnął piorun. Nie obchodzi mnie to. Teraz liczy sie tylko Remek. Chodzę w tym deszczu. Nie moge się zabić. Muszę żyć....dla niego. On by tego chciał. Weszłam do domu i wtuliłam się w poduszkę. Remek powróci prosze...z bezsilności spadłam na podłogę....Remek.....zaraz zaraz co to?! A no tak kompletnie o tym zapomniałam...no wiec pod moim łóżkiem jest taki jakby schowek/dziura w podłodze zakryta glinianym(zrobionym przez nas) zakryciem. Nikt o nim nie wiedział bo tam mielimy z Remikiem tajną skrytkę. Wiem to troche dziecięce ale cóż...co poradzić...każdy w duchu jest jeszcze dzieckiem....zajrzałam i....zobaczyłam kluczyk z dopiską sprawdź w moim pokoju, zaciekawiona wstałam z podłogi i udałam się w to miejsce. Moją uwagę przykuła szkatułka z podpisem dla Amelii. Otworzyłam...