“Selfish”

JANG

Margaux and I got out of her car with a grim face. When I finally got down, I turned to look at the entrance of the hall where the college reunion will be held.

“Hey, ngumiti ka naman, Jang.” Bulong sa ’kin ni Margaux, bumuntong-hininga naman ako bago ipinaskil sa aking mukha ang matamis na ngiti at dahil do'n ay lumwawak ang ngiti sa labi ni Margaux saka kami naglakad sa entrance.

Tumigil naman kami saglit upang ibigay ang invitation card namin, matapos n'on ay pinapasok na kami.

The emotion on my face disappeared for a moment when I saw the number of people here at the reunion, but when someone approached me, I immediately returned the sweet smile.

“Margaux, Yang,” tawag nito saka lumapit pero natigilan siya nang masuri akong tingnan nito mula ulo hanggang paa.

“First of all, I just want to review you. This one in the picture is Min Song-Ah. Classmate namin siya at palagi siyang nakadikit kay Yang noong nag-aaral palang kami.” Tumango-tango naman ako.

“I'm glad to see you, Min Song-Ah.” Nakangiting wika ko dahilan para matigil ang panunuri niya sa 'kin mula ulo hanggang paa.

“Omg! Ikaw nga Yang!” nagulat naman ako nang bigla niya akong yapusin kaya tumingin ako kay Margaux para humingi ng saklolo ngunit kumuyom ang kamay ko nang makitang nagpipigil ito ng tawa.

Hindi ako sanay na may yumayapos sa 'kin dahil simula nang mamatay si Eomma, iniwas ko na ang sarili ko sa lahat maging kay Yang.

“Look who's there?” na-agaw ng atensyon namin ang isang babaeng naglalakad na may matunog na heels.

Biglang lumayo ng bahagya sa akin si Song-ah. “K-kang Dan-Eun.” Nangunot ang noo ko nang sabihin ’yon ni Song-Ah.

Kung gano'n, ang babaeng ito ay ang babaeng nag pahirap sa kapatid ko noong nag-aaral pa siya.

Nang makalapit ito ay naging blangko ang mukha ko.

“Jang...” bahagyang akong bumaling nang tingin kay Margaux nang ibulong niya ’yon na para bang binabalaan ako saka muli akong tumingin kay Dan-Eun.

“I'm excited to see you here, Yeo Sang-Yang.” Ngumisi ito habang titig na titig sa 'kin habang ako naman ay hindi nag patinag at walang emosyong sinalubong ang mga tingin niya pero biglang naningkit ang mga mata niya habang nakatingin sa ’kin.

“Oh! You two are heating up the temperature too much all the time. Why don't you just enjoy it first?” natigil lang ang titigang iyon nang may mag salita, si Jack.

Pero nangunot ang noo ko nang maagaw ng atensyon ko ang heels na suot ni Dan-Eun. At doon ko lang naalala na ang babaeng ito at ang babaeng humalik kay Aeon ay iisa. Bigla ko ring naalala ang nangyari kahapon ng sundan ko si Aeon.

Maingat kong sinusundan ang sasakyan niya nang bigla itong huminto sa isang malaki at malawak na stadium. Huminto ako sa gilid ng kalsada at agad na bumaba nang makitang pumasok siya sa loob ng stadium. Balak ko na sanang tumawid upang sundan ito nang biglang may humawak sa braso ko at nang tingnan ko naman ay walang iba kun'di ang walang hiyang lalaking si Jungwon.

“What are you doing here, Yang?” kinuha ko ang braso ko sa kaniya at sinalubong ang mga tingin niya sa naiinis na paraan.

“Mind your own business.” Walang emosyon kong tugon sa kaniya at tumalikod na pero nakakailang hakbang pa lang ako nang bigla kong naalala ang sinabi sa 'kin ni Yang kanina.

Tsk! Damn it!

Napabuntonghininga ako saka nakangiting bumalik at hinarap siya.

“Oh! Jungwon, anong ginagawa mo rito?" biglang nag taka ang ekspresyon ng mukha niya kaya kinagat ko ang pang ibabang labi ko.

What the hell kind of question is that Jang? Sinong tanga ba ang maniniwala sa biglaang pagbabago ng ipinapakita mo?

“I was going to your place to invite you to dinner later but I stopped driving when I saw you here.”

Anong pinaplano niya? Bakit biglang bumait siya sa akin at tila tinuturing talaga akong si Yang?

Whatever it is, I will never let him ruin my plans.

“Gano'n ba? Then let's go.” Peke akong ngumiti at ngumiti rin siya saka na kami umalis. Pero bago ’yon ay mariin kong kinuyom ang mga kamay ko nang makitang sumakay na ulit si Aeon sa kaniyang sasakyan at nag drive na palis.

Fuck I can't follow him anymore! But there are probably many more opportunities. Not this time.

“Nako! Hindi ka na  nasanay sa kanilang dalawa, Jack,” natigil ang mga iniisip ko nang mag salita si Margaux.
“Why don't we go to our table? Tiyak na nando’n na lahat ng classmates natin.” Tango na lang ang tanging na-itugon ko.

Nang makarating kami sa table namin ay muli kong ipinaskil sa labi ang isang matamis na ngiti. Inilibot ko ang paningin sa kabuoan ng lugar bago ako umupo.

“Ms.Yeo!” isang lalaki ang bumati sa akin nang ma-upo ako.

“How are you, Mr.Paek?” isang inosenteng ngiti ang ibinigay ko sa kaniya. As I remember, he was Paek Do-tae, our class president. And according to what Margaux said, he was jealous of Yang because Yang was the top. Si Do-tae, mula elementary siya ang top but since Yang became his classmate, he was always second. Oh, well, that's not surprising because my twin is indeed talented.

“I'm fine. Actually the business I built is successful, and if you have enough time you can visit my company—we can talk about business, especially when it comes to business, you are very good at it.” Peke akong ngumiti dahil kahit sa simpleng binitiwan niyang salita, mahihimigan ang bitterness doon.

“You think so? Oh! Come on, Mr. Paek,” ngumiti ako muli at mahinhin na inilagay ang palad ko sa labi, “I'm not that good, actually you're better than me.”

“You are a very humble person.” Parehas kami natawa ng bahagya.

“Looks like you two are enjoying...” We both looked at the newcomer who had serious eyes on Do-tae and me.

And because of that, lihim na tumaas ang kilay ko.

“Jungwon babe!” agad na lumapit si Dan-Eun kay Jungwon at ini-angklang ang mga kamay niya sa braso ni Jungwon pero kahit na gano’n ay sa ’kin pa rin nakatutok ang paningin ni Jungwon.

“Oh! The handsome one in our class is here.” Wika ni Jack.

Nag lakad naman si Junwon patungo sa table namin at na-upo sa harapan ko habang binabati siya ng iba.

“I thought you wouldn't be able to attend, Jungwon?” tanong ng isa sa mga kaklase ni Yang.

“I thought so too, but I changed my mind.” Sagot niya habang sinisimsim ang alak sa glass.

“By the way, we heard a rumor that you are engaged to Sang Yang—”

“That's not a rumor.” Napatingin ako kay Jungwon ng deretso niyang sabihin ’yon.

“Oh my?! Seriously? That... that's true, babe?” Hindi ko maintindihan itong si Dan-Eun, sa pagkakaalam ko mahal niya si Aeon, pero bakit parang gusto niya si Jungwon?

“Yes, that's true. So stop calling me babe because I have a fiancé.” Napanganga si Dan-Eun nang sabihin iyon ni Jungwon. I stared at Jungwon carefully.

What is wrong with him now? What are you planning, Jungwon?

“Excuse me, I'm just going to the rest room.” Wika ko saka nag tungo sa rest room.

When I arrived, I looked in the mirror. Later I heard Dan-Eun's loud heels until she got inside this restroom.

“If you think he likes you just because he said that earlier, you are wrong. He only thinks of you as a sister.”

“I think the same way but,” hinarap ko siya, “but he thinks of you as a whore.” I smirked.

“You...how dare you?!” sasampalin niya sana ako pero agad kong hinawakan ang braso niya at inikot saka mahigpit na hinawakan dahilan para mapasigaw at dumaing siya. “Let me go! Let me go—”

“I'm not the same as before, so if you don't want to get hurt don't get in my way. Know your place, Kang Dan-Eun.” Bulong ko sa kaniya saka bahagya siyang itinulak at binitiwan. Kita ko ang gulat sa mga mata niya kaya nginisian ko siya.

Nang tumakbo siya palabas ay nasalubong niya si Margaux.

“Grabe! Scary ka talaga, Jang. But mag-iingat ka pa rin sa kaniya.”

“I know—”

Parehas kaming natigilan nang biglang namatay ang ilaw at nakarinig kami ng tilian sa ibaba.

“What happened?” Agad kong tinakpan ang bibig ni Margaux nang maramdaman kong may taong naglalakad sa hallway sa labas ng restroom.

Nang mawala ay agad akong lumabas ng hindi gumagawa ng kahit na anong ingay. Saka may nakita akong dalawang maskuladong lalaki na pababa na.

Who are they?

“Jang? I'm scared.”

“Shhh, let's get out of here.” Saad ko saka siya hinawakan sa braso at dumaan kami sa back exit ng hotel.

But when we got out, the parking lot opened up to us and at the same time, there was the loud sound of gunshots from inside.

Gulat na gulat at takot na takot si Margaux kaya natigilan siya pero agad ko siyang hinila papasok sa aming kotse at nagmamadali kong inopen ang engine at balak na sanang paandarin upang umalis pero hinawak ni Margaux ang mga kamay ko.

“H-how about the others? They are in danger, Jang.” Nanlalaking matang usal niya.

“Don't think about them, I don't care about them anyway.”

“Jang, iligtas mo sila!”

“Why would I do that? I don't know them, nor am I responsible for them.” Kumunot ang noo ko sa biglaan niyang pag halakhak.

“Ganiyan ka ba talaga kawalang puso? I know they are not your responsibility but you can save them—"

"Hindi ko na problema 'yon." After saying that, I drive the car quickly.

To be continued...