Chapter 1
❝ FIRST BLOOM ❞
"Good morning, Sunshines!"
Maligayang bati ni (Y/N) Helian sa harapan ng kanyang phone na naka-live sa Instagram. Kasalukuyan itong nasa kotse papuntang eskwelahan for the first day in her Grade twelve. Matagal na rin itong pinaghandaan sapagkat siya ay transferee.
Maganda at maaraw ang panahon ngayon, kaya't kabilaan ay may portable fan ito. Well, nevertheless, it's a perfect day for (Y/N).
"Kuya, are we there na ba?" Tanong ni Helian sa kanyang driver dahil na-distract ito sa kanyang live.
"Yes po, Ma'am." Sagot nito at lumabas na rin sila ng kotse habang bitbit ni Kuya Arthur ang bag ng kanyang alaga na si (Y/N).
"I'll bring it now, Kuya. Thanks." Sabi ni Helian at dumiretso na rin kung nasa'n ang classroom.
"I'm so excited," bulong ni Helian sa phone. "I think I'll really enjoy this school year... Hopefully, I can still vlog during class, maybe I'll hide the camera in my bag! Well, technically it's my first day... 'cause I skipped some few days since I hastily transferred and asked my daddy late... so... I only got here now."
"And... guess what," dagdag pa ni Helian at bumulong muli ito. "I'm also excited because I'll finally see someone!"
Nabasa naman ni Helian ang mga comments ng kanyang fans na puro tanong kung sino raw 'yon.
"Do I reveal? Oh my... Okay– Well... His name is R– AH! Oh my! Sorry sorry, rushing!" Hindi na natuloy ang sinabi ni Helian nang may nabangga ito at hindi na naka-tingin sa kanyang dinadaanan dahil nakatuon lang ang pansin sa live kaya't napa-upo pa ito sa sahig.
"Ran?" Helian's eyes widened with a spark as she saw who was in front of her. He was about to offer his hand until he got a close look at her.
Yup, the reason why (Y/N) Helian transferred.
Ran's brows furrowed, his eyes narrowing as he examined the person. He was really giving her the death stare.
Agad naman nagpanic si Helian."Thank you! I've heard na ABM ka. Sayang, I'm STEM, e–!" Inabot ni Helian ang kanyang kamay kay Ran, but he quickly retracted his hand away.
"Huh?" Helian began to get confused by his sudden act. "Is there something wrong?"
"Helian, right?" Ran raised a brow.
"Helian? Oh right. I should tell him that my first name is (Y/N). He should be the only one calling me that." Isip ni Helian, at hindi na rin niya pansin na naka-live parin ang phone niya na nasa sahig din.
"Uhm, yes. Helian. Common. Haha. Though it's not my first name, so you can call me–" Agad na sagot ni Helian... "(Y/N)--"
"Stop your bullshit with my mom," Ran spoke, cutting her off mid-sentence.
"Wait, what? Omit Tita here. She's sweet and caring." Helian retorted as she stood up from the floor and grabbed her things that fell out of her bag.
"You don't have a mother? Why fuss my mom? Out of all the mothers?"
Helian was a bit taken aback by Ran's words. Feeling speechless, she swallowed a lump and listened to Ran's furious words.
"You ruined, a lot. Remember that." Ran told, then walked away, leaving her in the hallway.
Masasakit ang mga salitang binitaw ni Ran and both of them knew. She knows she can't change history. Halos mapatulala nalang si (Y/N) at pinulot ang kanyang phone na hanggang ngayon ay naka-live parin sa Instagram.
Comments flooded her live...
nanjik: si ran yon???!!
Ashi00ewan: MAGKAKILALA KAYO TE HELIAN?
joio219: omg they're in the same school
dikonalam: diba yun ung basketball player
Agad na in-end ni (Y/N) ang live at hindi na sinagot ang mga katanungan sa comments. Nakaramdam ito ng hiya at dumiretso nalang sa classroom habang nandilim ang kanyang ekspresyon.
"Oh? What happened? Are you okay?" May dalawang babae naman na sumalubong kay (Y/N) sa isang silid-aralan.
"Siya ba 'yung new student?" Bulong ng isa, at tumango naman ang tinanungan nito.
"STEM A?" Tanong ng isa.
"Hey, stop pretending as if you two don't know me." (Y/N) muttered as she rolled her eyes.
"Alam mo, magpretend ka nalang. May mga estudyante sa gilid natin, o." Bulong naman ng is a.
(Y/N) looked around, then sighed. "K. Fine."
"...Ah, yeah. We're classmates! Halika, sunduin ka na namin. What's your name?" They asked in pretend, offering (Y/N) a hand.
"Just call me Helian," (Y/N) said. "And no thanks."
"Oh, okay... Helian it is. My name is Lexi... or Lexingtoni." She introduced herself, even if they already know each other.
"Ako naman si Kaycee! Nice to meet you!"
(Y/N) just gave them a stare, then slightly nodded at sumunod nalang sakanila. Lumayo naman si (Y/N) ng at least thirty centimeter kina Lexi.
"'Di ako sinagot," bulong ni Kaycee kay Lexi. "What the fuck? Lumipat lang ng school, amputa."
Hopefully, (Y/N) will make more friends and have a more enjoyable school year than she had at her previous school. She can't stand being an introvert and not being a social butterfly.
"Good morning."
The teacher greeted as she entered the room. Pamilyar naman ang mga mukha ng bawat estudyante, at isa lang ang transferee since bihira nalang ang lumilipat ng school sa kalagitnaan ng senior high school.
"We have a new student," banggit ng teacher, at agad niyang sinet up ang projector then called, her voice sounding strict. "Come at the front. Introduce yourself."
Tumayo nalang si (Y/N) at naglakad papunta sa harap. Pinagtinginan naman ito ng kanyang mga kaklase because of her foreign face, and it can mean two things.
"My name is (Y/N) Heliantheae Sy. You can call me Helian. I'm eighteen years old, and a STEM student. I'm also half-Chinese."
"Ah, wow. You know how to speak Chinese, then?" The teacher asked.
"Yes, I can speak five languages. English, Chinese, Russian, Spanish, and Tagalog." (Y/N) said.
"Impressive," the teacher commented. "Sit."
Bago pa maka-alis si (Y/N) sa harapan ng klase, biglang bumukas ang pintuan ng classroom, and it shows two boys. Mukhang kakarating lang nila.
"Kakucho. Koko. Why are you two late?"
"We were excused for our club," Kakucho said nonchalantly.
"Oh, right. Okay." The teacher cleared her throat.
Napalingon naman si Kakucho as he felt a presence beside him. Halos manlaki ang mga mata ni Kakucho sa pamilyar na mukhang nakita niya. (Y/N) also looked at him, emitting an eye contact, but Kakucho immediately broke it as he want to his seat.
Umupo nalang din si (Y/N) sa kanyang upuan. Katabi niya sa kanan ay si Hakkai samantalang si kaliwa ay si Baji.
"Ay hello," bati ni Hakkai sa kanya.
"Hello," (Y/N) replied, at napansin naman ni Hakkai ang bag ng babae na puno ng makeups, brushes, blotting paper, and more!
"Wow ah. Dami mo namang pang-kikay." Bulong ni Hakkai sa kanya. Hakkai immediately loved (Y/N)'s style. Kahit naka-uniform kasi si (Y/N), naka-style pa ito, and her uniform is neatly tucked-in with her blazer ironed smoothly. Medyo maiksi rin ang skirt nito, pero hindi halata dahil may white ruffled skirt under the uniform skirt. She's also wearing those black Mary Jane shoes.
"Ah... Yeah," tipid na sagot ni (Y/N) at naka-pokus lang ito sa pag-aayos ng gamit sa kanyang bag.
"Ay hala," isip ni Hakkai. "Beh, baka sungitan ako nito."
"What's your name?" Biglang tanong ni (Y/N).
"Ay– Ano, uhh, Hakkai! Shiba Hakkai! Nice to meet you, (Y/N)!" Maarteng bati ni Hakkai, syempre babagayan niya raw 'yung vibe ng katabi niya! Baka sungitan pa raw siya.
"Just call me Helian," sagot ni (Y/N). "Nice to meet you too."
"Naknampucha beh," isip ni Hakkai. "Susungitan nga 'ko nito!"
"Hello!" Maligayang bati ni Ashanti nang dumungaw ito, dahil two seat apart ang layo niya kay Helian.
"Hi," bati rin ni Helian kay Ashanti.
"Collection ba 'to ng (Y/N)s?" Bulong ni Hakkai.
"Uy si idol! 'Musta Baji?! Nagsama ulit tayo, ah!" Sigaw ni Makoto nang nakitang same class sila ni Baji. Finally, after at least two years, magkaklase ulit sila!
Na-ingayan naman si (Y/N) dito kaya lumayo ito sa mga lalaki at lumapit kay Hakkai. "I mean at least Hakkai smells good." Isip ni (Y/N), amoy pawis daw kasi sina Makoto!
"New student, tol?" Tanong ni Makoto kay Baji nang pabulong.
"Oo."
"Ay wow. Hello po." Bati ni Makoto kay (Y/N), pero sinungitan lang ito.
Tinawanan nalang ito ni Baji. "Back out ka na, Makoto."
"Hakkai, can we exchange seats?" Iritableng tanong ni (Y/N).
"Ay, sige... Pagpaalam ko nalang sa teacher mamaya." Sabi ni Hakkai, at tumayo.
"Takashi! Ayan o. 'Wag ka na magreklamo. May katabi ka nang tahimik... kaso nga lang masungit. Baka pati ikaw ikutan ng mata." Bulong ni Hakkai kay Takashi dahil magkatabi sila, but ngayon, nakipagpalit si (Y/N) ng seats.
"Baji, ayaw ka yata katabi," bulong din ni Hakkai.
"Aba puta. 'Wag niyo 'kong madamay d'yan. Nag-aaral na'ko nang mabuti ngayon, boi." Sagot ni Baji.
Nagsimula na rin ang klase, and all through out the class, hindi talaga maka-pokus si (Y/N). Hindi niya alam kung naninibago ba 'to dahil since casa, nando'n na si Helian sa kanyang old school... and she transferred to a new school just because of a boy and his mother.
"Tita Rochelle suggested this school, so it must be good..." Isip ni (Y/N). Her Tita Rochelle always makes the best decisions, that's what (Y/N) believes in. Ever since then, her tita is her mother figure. She's the woman that (Y/N) looks up to the most.
No woman can replace Rochelle as (Y/N)'s mother figure.
That's why her anger seethes whenever someone disrespects the topic of mothers.
"How dare he contemn me." Isip ni (Y/N), and the scenario from a while ago with Ran never escape her mind. "Calling me a person with no mother?"
"Helian," tawag pa muli ng teacher, and (Y/N) clicked back to reality as she blinked. Kanina pa pala siya tinatawag for recitation.
Shit. It's the topic that she struggled with the most all throughout high school! Math is such a bitch for her.
One more, (Y/N)'s old school... was the prime. She was the muse of the school, joined a cheerleading team, and participated in events regarded as a privileged, high authority among the other students.
Hopefully, it will be the same in her new school, this school.
"You don't know the answer?" Tanong ng teacher. "Keep on standing. Don't sit."
"What the fuck," isip ni (Y/N) and clicked her tongue. "How am I getting so disrespected on my first day in this school? What a curse. Plus why is there a recitation literally in the first week?! The teacher's mood swing is so quick!"
"Pst, 'yung answer ay B," bulong nina Makoto at Yamagishi sa likod ni (Y/N).
"Ay gago teka– Bakit B?" Bulong ni Yamagishi kay Makoto.
"Ewan sinabayan lang kita. Basta B. Section B. Nararamdaman ko ang presensya ng B. Basa ang tubig."
"Anak ng put– Sinungitan na nga tayo ng transferee tapos pag mali sagot tayo sisihin tapos mas susungitan pa tayo." Reklamo naman ni Yamagishi.
"My answer is B!" Agad na sagot ni (Y/N).
"Good. Sit."
"Odiba!" Hampas ni Makoto sa batok ni Yamagishi.
"Uh, thanks," bulong ni (Y/N) kina Makoto nang tumalikod ito bago umupo.
"Uy," halata naman na kinilig si Yamagishi, pero stay calm muna raw! Baka ma-distract sa recitation, e.
Lumipas ang ilang subjects at break time na rin. Agad na tumayo si (Y/N) para ayusin ang gamit. Inayos muna niya ang dalawang clips sa magkabilang side ng buhok bago lumabas ng classroom. Instead na backpack ang dala nito, maliit na pink handbag ang dala! Isipin niyo nalang kung pa'no nagkasya ang mga gamit nito.
"Where's the cafeteria?" Tanong ni (Y/N) kay Ashanti at Hakkai. So far, silang dalawa palang pinagkakatiwalaan ni Helian and she feels comfortable around them.
"Ay wow. Cafeteria? Baka canteen? Anyway, sa may first floor lang, makikita mo naman agad. Sumabay ka na sa'min kumain! Ashanti, tawagin mo sina Emma, tawagin ko rin sina Akane. Sabihin mo sabayan natin kumain si Helian." Sabi naman ni Hakkai.
"I'll just sabay later. I'll catch up. I'll just go somewhere." Pagpapaalam ni (Y/N) nang humiwalay muna ito nang saglit.
Umakyat ito ng iba pang floors para hanapin ang isang classroom. She walks through the hallway until she saw a group of boys na naka-tambay, and one of them is leaning against the railings.
Palagay niya, ito ang friend group ni Ran.
The three boys looked at her, and one of them is Kakucho. They expected her to walk away since almost every girl who encounters them on the stairs or hallways, walks away in embarrassment.
But (Y/N) walked up to them and asked a specific question.
"Hello, do you know where Ran is?" Tanong ni (Y/N).
Nagtaas naman ng kilay si Kakucho sa kanya with narrowed eyes. She seemed familiar. Mukhang tugma ang kinwento ni Ran noon. Napansin din ni (Y/N) ang masamang tingin ni Kakucho sa kanya, kaya't gano'n din ang ginawa ng babae.
Kakucho didn't break his icy, intimidating eye contact, keeping his arms crossed while leaning against the railings. Na-ilang naman si (Y/N) dahil sa malalim niyang titig, kaya't she's the first one to break eye contact and gets distracted when his friend spoke.
"Ito, ask Kakucho. Kasama niya 'yan sa basketball training." Banggit ng isang lalaki na kilala ni (Y/N), this is Ran's brother, Rindou.
Tinuro naman ni Rindou si Kakucho, ang lalaking kanina pang nakakasungitan ni (Y/N).
"I already quit basketball." Malamig na sagot ni Kakucho.
"Yeah, Kakucho and I are now in another club." Banggit naman ni Koko.
"Ah... I didn't ask 'tho. I was just asking about your friend." Sabi ni (Y/N), at pansin sa mga lalaki na medyo nagulat sila sa mataray na sagot ng babae sa harapan nila.
"Miss, hindi nga namin alam," napabugtong hininga nalang si Rindou.
"Isn't he your brother, 'tho... but okay." Bulong ni (Y/N) at umalis na rin habang bitbit ang kanyang pink ribbon handbag.
"Who the fuck is she?" Tanong ni Koko.
"Ewan," Rindou shrugged. "Pero 'di ba kaklase niyo 'yon?"
Kakucho's gaze kept still on her as she walked away. He had a vague sensation of familiarity, but he can't recall what or who it was.
"Titig, ah," asar ni Rindou.
Kakucho shook his head as a 'no', then walked out. "Nah. Maarte."
"Hoy, tangina mo!"
Sigaw nina Makoto nang nagbabatuhan at naglalaro sila sa classroom. Akala mo mga elementary pa rin! Tapos na ang break time at bumalik na sila sa classroom. Pumasok din naman agad si (Y/N), ngunit nakasalubong niya sina Makoto na muntik nang matamaan si (Y/N) sa mukha!
"Love scars takot na 'kong masugatan." Kanta nina Makoto habang naka-pose na pang-tanga. 'Yung may pa heart na two joints, tas magkadikit 'yung tuhod. Ginagawa raw nila 'yung Tiktok trend.
"What the hell," bulong ni (Y/N).
"Napaka-panghi naman Makoto." Komento ni Baji.
Well, obviously these boys are the typical makukulit, 'yung tipong palaging pinagagalitan ng teacher! Halata naman na kung sino ang mga ito. Well, unahin na natin si Makoto, then si Yamagishi, Baji, at syempre, si Bogart. Ever since first day, sila na ang spotlight ng kaingayan.
Mabantot lang 'yung pangalan ng isa... Pero suki 'yan kapag ambagan ng pera.
Nagspray naman ng perfume sina Emma at Ashanti dahil puta. "Anak ng puta. Grabe, Pah! Sangsang ng utot mo!"
Okay, kung may may makulit naman, may mga madaldal din. Kung hanggang ngayon ay may listahan parin ng noisy, tumpak na parang resibo sa grocery ang mga pangalan nila rito. Ito naman sina Emma, Ashanti, at Hakkai. Malamang, sino pa ba?!
Ito naman, palagi silang naka-tambay sa isang sulok ng classroom... Kapag katabi mo sila?! Akala mo hangin ang nasa harap mo. Matutuyo talaga ang laway mo. Ang tahimik, e! Sila naman sina Mitsuya, Kakucho, at Inui.
Yeah, and sabi nga nila, finally, naging magkaklase na rin sina Mitsuya, Ashanti, at Kakucho! Sila talaga ang palaging inaabangan kapag ranking... Naglalabanan talaga sa points. Kahit isang point lang, hindi ito magpapalamang.
Hindi rin mawawala ang palaging nambuburaot sa klase. 'Yung tipong kakagat ka palang, may namamalimos na sa gilid mo. Literal na "unang kagat, limos agad". Ito sina Mikey, Chifuyu, at Benkei. Nagsama na nga ang tatlo!
"Lugi sa 'min 'yung inidoro, p're." Bulong pa nina Chifuyu at Benkei.
Kung may mga buraot naman... Syempre, may source din sila! 'Yung hinihingian nila ng pera at pagkain. The one and only Koko. Magaling man mang-scam sa pera, palagi naman nawawalan ng pagkain.
"Patapos na yata," bulong nina Hakkai nang nakitang nagliligpit na ng gamit ang guro.
Ilang subjects at oras na rin ang nakalipas at malapit na rin magdissmisal. Uwing-uwi na rin ang mga estudyante kahit first few days of classes palang.
"Answer these pages on your book. Deadline is tomorrow. You're now dismissed." Banggit ng guro at nagsi-tayuan na rin ang mga magkaklase.
"May assignment pa nga," bulong ni Yamagishi.
"Eh kung nanood nalang ako ng bold edi sana masaya buhay." Banggit naman ni Makoto.
"Puta– Oo nalang pala buti nalang may assignment." Agad na sabat ni Yamagishi.
"Pst, Kakucho. Napanood mo ba 'yung sinend kong link sa'yo?" Asar naman ni Makoto na may pataas pa ng kilay kay Kakucho.
Nagtaka naman si Kakucho kung anong link pinagsasabi nito. "Anong link?"
"'Yung ano- 'yung... Basta 'yung ano."
"Kakucho, ibig sabihin ni Makoto 'yung link sa ha--!" Sigaw ni Yamagishi, pero tinakpan agad ni Makoto ang kanyang bibig at napatingin naman si (Y/N) dahil rinig ito.
Si Kakucho talaga 'yung nahiya para kina Makoto kaya agad itong lumabas ng classroom kasama si Koko.
"Hayaan mo na 'yung mga 'yan. Ganyan talaga sila." Tawa naman nina Hakkai.
"Well, yeah?"
"Sabay ka na sa 'min umuwi? Ilang weeks pa bago makukuha ni ate 'yung license niya, kaya commute muna tayo." Pag-aaya naman nina Hakkai.
"Oh, I don't know how to commute." Banggit ni (Y/N).
"Ay." nagtinginan naman sina Hakkai, Ashanti, at Emma.
"Kasama mo naman kami, Helian! Sisigaw ka lang ng para sa jeep! Pero syempre kapag pogi 'yung driver ng jeep, sasabihin mo 'per-reh pi hihi' Pero bihira lang 'yon, kaya pang-tondong tono 'yung palaging gamit ko." Sabi ni Hakkai.
"What the fuck," halos mangiyak nalang sina Ashanti.
"Oh, it's fine... I have a driver. He's on his way na." Dagdag pa niya.
"Ay wow! Pero sayang naman, punta sana tayo mall pagtapos nito. You know, before hell weeks start." Sagot naman nila.
"Oh, sorry... I can't today, e. I'll just make bawi next time, okay?" Sabi naman ni (Y/N).
"Ah... Sige. Ingat nalang!" Sabi naman nina Hakkai, at humiwalay na rin kay (Y/N) na pumunta sa ibang direksyon.
"What the hell is 'per-reh pi'?" Hanggang sa pagtulog siguro, stuck parin 'to sa isip ni (Y/N).
"Bishop, b5."
The announcer said as two players fight for triumph in a chess match, and a spotlight dawned on the chess board.
"I'll make my final move from F to 5." Kakucho thought. A special move, perhaps?
Halos kaunti na rin ang mga chess pieces sa board. The game is about to end, and it's obvious who will win. Well, pangka-tuwaan lang naman 'to. This is only a warm-up.
Kakucho's intertwined fingers are under his chin, then he moved his piece, jeopardizing his opponent's king.
"Checkmate."
Wala nang choice ang kanyang kalaban, and that's why Kakucho won... again.
The two men shook hands as they ended the game. The club was dismissed at kinuha na rin ni Kakucho ang kanyang mga gamit kasama si Koko. Well, hindi lang kasi puro chess ang mayroon sa club na sinalihan nila. Mayro'n ding rubix cube, puzzles, solving of equation, at mga iba pa na sisira talaga sa utak mo.
Kakucho doesn't want to interact with the others kaya't lumabas agad ito para maka-uwi na rin agad, ngunit naka-salubong niya si Rindou at sumunod na rin si Koko.
"'Di pa kayo uuwi?" Tanong ni Rindou.
"Uuwi na." Sagot ni Kakucho. "The match was too quick."
"Panalo?"
"Of course."
Sa kabilang hallway naman, nagsilabasan na ang mga students dahil dismissal na rin. (Y/N) grabbed her phone to contact her driver. She knows herself she can't bear to wait so long. Hindi pwede ang babagal-bagal sa kanya.
Dadaan na sana ito sa hagdan, ngunit napa-hinto ito nang nakita niya nanaman ang mga naka-tambay dito.
"Where's Ran?" Muli pang tanong ni (Y/N). Baka sakaling alam na raw nila.
"Ahh, ikaw 'yon." Banggit ni Rindou. "Ikaw nanaman? Pang-ilang beses mo ba tatanungin 'yan? HAHAHA!"
"Who–?"
"Anyway, my brother doesn't want to see you," Rindou said, his tone suddenly changing.
"Excuse me? How can I make sure of that?"
"Didn't you hear. He's my brother. That's enough proof. Siya na mismo ang nagsabi sa'min na i-layo ka sa kanya." Dagdag pa ni Rindou with an unbothered shrug. "Sinunod lang namin utos niya."
"What are y'all? His dogs?" (Y/N) rolled her eyes as she crossed her arms.
"Ba't ba ang kulit mo?" Iritableng tanong ni Kakucho na kanina pa naka-sandal sa pader at masama ang tingin kay (Y/N).
"Wow! I'm the one who's makulit pa." She gasped. "Look at you all."
"Stop being a hypocrite. Watch your mouth. You're just a new student." Kakucho warned.
"So what? Can't new students retort back? That's so dumb. You're so dumb. Init pa." (Y/N) shrugged. Init na init na rin ito dahil enclosed din ang hagdanan sa area na 'to. Na-lowbat pa ang kanyang portable fan.
"Don't be so damn dramatic and egoistic. You can't even answer in the recitation a while ago. Binulungan ka nga lang ng sagot, and you have the guts to call this 'dumb'?" Kakucho retorted.
"Ooooh! Gago!" Sigaw nina Koko at Rindou. Pansin din nila na marami na palang estudyante na nakapaligid sakanila, all hearing what Kakucho just said!
"Wow– Okay." (Y/N)'s words were cut off, and she felt shame loom over her... for the second time this day! "He really used the recitation card on me. What the fuck! Hello?" Isip ni (Y/N) at kanina pa ito bumubulong ng mga insulto na hindi na niya napapansin na naririnig at nakikinig si Kakucho rito.
"Done?" Kakucho raised a brow.
"Literally, shut up. I was literally just asking a simple question, and it quickly escalated to this." (Y/N) said, and a dark cloud was above her head.
"Sungit. You know, I've never seen a sunflower so dark, grumpy, and dramatic. Typically, they're all bright and kind. Right, Helianthus?" Kakucho stated.
"Excuse me? Anong Helianthus. It's Heliantheae. That's different!" Sambit ni (Y/N). "You're making it sound like an anus!"
"What the fuck?" Napabugtong hininga nalang si Kakucho. "This woman. I swear."
She looked at him with annoyance in her eyes, then rolled them. "I swear if I hear you disrespect me once again–"
"Then what?" Kakucho raised a brow, displaying a threatening, stern face.
Parang umurong ang sasabihin ni (Y/N) sa kanyang dila. Buti nalang at nagring ang phone nito and it's her driver. (Y/N) gave Kakucho a dart stare before walking off.
"Madame (Y/N). Handa na po ang kotse." Napalingon ang mga tao nang dumating na ang driver ni (Y/N). "Thank gosh." Isip ni (Y/N) at inirapan muna si Kakucho nang napakasamang tingin na akala mo kukulamin ka bago maglakad paalis.
"(Y/N)?" Napakaw naman ang atensyon ni Kakucho rito.
"Napahiya pa nga. New student palang 'yon, ah." Bulong ng mga estudyante.
"Ang arte, e."
"Asus, ayun ba 'yung vlogger? Dito pa 'yon lumipat."
Nonetheless, Kakucho didn't feel any guilt at all. He was stone cold. He just walked away along with Rindou and Koko, moving his way out of the crowd.
"Parang grabe ka naman yata ro'n." Bulong ni Rindou kay Kakucho.
Hindi nagpakita ng ano mang pasang-awa si Kakucho at patuloy lang na diretso ang paglalakad.
"Bro, I think Kakucho will apologize soon. I know him." Dagdag pa ni Koko.
"Me? Planning to apologize to (Y/N), rather Helian?" Kakucho said, chuckling sarcastically as he shook his head. The way he talks about her is like there's this pent-up anger, but who the hell is she to be in his sympathy, anyway? "Fuck no."
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro