YMOM 15

"My first love."

Sagot niya.

Parang may something na tumusok sa puso ko sa sinagot niya.

Bigla nalang bumukas ang pinto ng kwarto kaya't napatigil kami sa pag uusap.

"Hey my dear brother-oww you are with someone!" sabay napatayo si kenzo.

"Hey khen!" sambit ni kenzo at nilapitan ang babae at niyakap siya.

kamukha niya ito at di talaga maipagkakaila na magkapatid sila.

yumuko lamang ako.

"Grabe ka ngayon ka lang bumisita dito! namiss kita!" sambit ng babae.

"Im sorry busy lang talaga" sagot ni kenzo, napadako ang tingin saakin nung babae at parang nagulat pa siya.

"Hi!" bati ko, kumunot ang noo niya at lumapit saakin kaya't naguluhan ako.

"You look familiar" sambit niya, nilapitan niya ako.

"You remind me of someone"

"Huh?"

"Khen let's go downstairs mom is waiting." sambit bigla ni kenzo na ikinatigil naman ni khen.

"Ow anyway sige lets go na brother!"

Nagsimula na kaming kumain at ngayon nasa lamesa kaming apat at katabi ko si kenzo.

"So art masarap ba ang luto ko?" tanong ni tita.

"Opo tita masarap po!" sambit ko.

"That's my moms specialty at lagi niya yang niluluto para saamin" sambit ni kenzo sa tabi ko.

"Yeah at yan yung paborito nila Baby Muffi-

"Here kumain ka pa art" nabigla ako ng lagyan pa niya nang ulam ang plato ko.

"Thanks" mahina kong sambit, tumingin siya saakin atsaka ngumiti.

"Your welcome"

Bigla akong nakaramdam ng kakaiba sa mga ngiti niya, shit! ano to?!

After naming mag lunch ay sinabihan ako ni kenzo na maghintay muna sa living room nakaupo lang ako habang hinihintay si kenzo, di ko maiwasang libutin ang paningin ko sa paligid at di mapigilang hindi mamangha.

sobrang ganda kasi ng mag pa desenyo niyo.

"Art" nawala ang atensyon ko sa paligid ng may magsalita nagulat ako ng makita ko yung ate ni kenzo na si Khen,

napatayo naman ako.

"Yes po?" takang tanong ko, lumapit siya saakin nakakatakot yung mukha niya para siyang galit saakin.

"Bakit ka bumalik?" nagtaka ako sa tinanong niya.

"What?"

"Stop pretending art! alam kong alam mo ang sinasabi ko!" galit na galit niyang sambit, naguguluhan ako sa mga sinasabe niya.

"Hindi kita maintindihan, d-di ko alam kong anong sinasabi mo" sambit ko.

Isang malutong na sampal ang natanggap ko mula sakanya na mas ikinagulat ko.

"You dont know kong anong nangyare kay kenzo simula nung nawala ka! tapos ngayong maayos na siya atsaka ka babalik!" di ko alam pero naramdaman ko na tumulo yung luha ko hindi ko alam pero parang tumatagos saakin yung mga sinasabe niya.

"H-hindi ko alam kong anong sinasabi mo" sambit ko.

"Damn you!"

"What is happpening here?" sabay kaming napatingin ni khen kay kenzo at nagulat siya ng makita niya ako, kaagad kong pinahid ang luha ko.

pero nabigo kasi bigla siyang lumapit saakin at hinawakan ang kamay ko.

"Why are you crying art?" tanong niya.

"N-nothing im ju-

"What did you do to him?" galit na tanong ni kenzo na ikinagulat ko.

"Why?! im just telling him na tigilan na niya nag pagkukunware na hindi ka niya kilala at naalala! paano mo nagagawang paki-samahan ang taong naging reason kong bakit ka naging ganyan?!"

"Ano? bakit parang wala akong alam tungkol sa sarili ko? bakit parang mas alam niyo pa?" napatingin silang dalawa saakin.

"Khen stop it! he can't remember anything" biglang bawi ni kenzo.

"Tsk! bahala ka nga!" umalis na si khen at nilingon naman ako ni kenzo, naiiyak parin ako dahil sa mga nangyayare

bakit parang may di ako alam?

"Art-

"Gusto ko nang umuwi kenzo" sambit ko.

"Please don't mind-

"Anong hindi?! may mga alam kayong hindi ko alam! pwede ba sabihin mo saakin?!" naiiyak kong sambit nakita ko ang lungkot sa kanyang mukha at bigla nalang siyang napayuko.

"Im sorry art but i can't tell you"

"What?! bakit kenzo?! bakit di ko alam yung mga alam niyo tungkol saakin?!" bakit wala akong alam sa pinagsasabi niyo?!" singhal ko sakanya gulong-gulo na ako sa mga nangyayare.

"I'm sorry art but im not the right person to tell you everything."

"Fuck!" singhal ko, umalis ako sa harapan niya at lumabas ng bahay.

"Art wait!"

hindi ko siya pinansin at nagpatuloy ako sa paglalakad, wala akong pakialam kong saan ako pupunta ngunit may biglang humawak ng kamay ko.

"Ano ba kenzo! hindi ko na alam kong anong nangyayare saakin! bakit ang dami konh hindi alam?!" naiiyak kong sambit.

"Im going to tell you everything okay but for now please calm down." sambit niya.

Bakit may mga bagay akong hindi alam tungkol sa sarili ko?

Parang hindi ko kilala ang sarili ko.

Ano bang meron sa nakaraan ko?

Someone's P.O.V

I open my phone and check my facebook account and im surprised when i saw a member sirenity band named lance.

A part me smiled because he still look handsome as the years go by.

i can still remember those times that we are together.

a sad smile form on my lips

"Who's that?" Jules my friend.

I open the picture to see it clearly

"It's lance the member of sirenity band."

"Omg! really im a fan of them! i love Matthew!" he said.

"Tsk! you dont have a chance for him to notice you." i said.

"You're so meaniee!" he said and pout his lips.

"I just rolled my eyes and check the other pictures

the picture is candid and he is standing beside his car and it's like he is waiting for someone.

I get curious so i click the next picture.

But my eyes wide when i saw a next picture

He is with someone else.

"Aww it's look likes he is with someone" jules said.

I zoom the picture and my jaw drop

What the fuck?!

I search someone's number in my contacts and dial it.

"Hello"

"(Hello Al-"

"He's Alive?" tanong ko, i heard him let out a deep sigh.

"(I was about to tell you but-)"

"Fuck! Im going home to see him"

then i close my eyes.

Damn it!