"Anna ! Ρε Anna με ακούς που σου μιλάω ;"

"Ε; ναι φυσικά! "

Έδωσα ένα ψεύτικο χαμόγελο στη Sophie και συνέχισα να είμαι χαμένη στις σκέψεις μου.

"Anna με δουλεύεις; Σε ρωτάω εδώ και μια ώρα κάτι. "

"Σε άκουσα, απλά σκεφτόμουν. "

"Ωραία αφού με άκουσες, συμφωνείς ή όχι. "

"Ναι, βέβαια. "

"Ωραία, έκλεισε λοιπόν. Το βράδυ στο μπαράκι που δουλεύει ο αδερφός σου. "

Ειπε χαρούμενη και σηκώθηκε απο την καρέκλα που καθόταν. Τι έγινε μόλις τώρα; Γιατί ανοίγω το στόμα μου χωρίς να ξέρω;

"Λοιπόν εγώ πάω στη Mia να της το πω και θα στείλω και στα αγόρια. "

"Εντάξει, θα τα πούμε το βράδυ. "

Με φίλησε σταυρωτά και έφυγε. Αυτή η εβδομάδα που πέρασε ήταν πολύ δύσκολη για εμένα και δεν είχα καθόλου όρεξη να βγω, αλλά δεν μπορούσα να αλλάξω γνώμη αφού συμφώνησα.Το μόνο που σκεφτόμουν συνέχεια ήταν ο Dylan. Δεν πρέπει να τον ερωτευτώ. Είναι λάθος. Ελεγα και ξαναελαγα στον εαυτο . Το ηξερα πώς  ηταν λαθος. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό στον Jake. Η υπόλοιπη μέρα πέρασε με τον ίδιο ρυθμό. Οι τύψεις με έτρωγαν και απλά δεν έβγαιναν από το μυαλό μου με τίποτα.Το βραδυ είχε φτάσει και η Mia με η Sophie είχαν έρθει σπίτι μου για να ετοιμαστούμε. Ο Jake και ο Lucas δεν μπορούσαν να έρθουν γιατί είχαν κανονίσει με φίλους τους να βγουν. Σιγά σιγά είχε αρχίσει να επιστρέφει ο παλιός καλός Jake. Μου είπε ότι ήθελε να βγούμε και κανόνισε με άλλους. Η αλήθεια όμως είναι πως ανακουφίστικα λίγο όταν μου το είπε η Sophie, γιατί μετά από όσα έγιναν δεν ξέρω αν είχα τη δύναμη να τον κοιτάξω στα μάτια και να παριστάνω ότι όλα εινα καλά και ότι δε συμβαίνει τίποτα.

" Από όλα τα μπαράκια του κόσμου σε αυτό έπρεπε να πάμε; "

"Mia τα παράπονα σου στη Sophie. "

"Γιατί σε εμένα; Αφού και εσύ συμφώνησες. "

"Καλά τέλος πάντων. Θα τον ανεχτώ πάλι τον ηλίθιο τον αδερφό σου. "

"Μην λες έτσι ρε Mia. "

"Αφού είναι! "

"Α! να σας πω, σταματήστε να μαλώνετε και πείτε μου πώς είμαι. "

Η Sophie ποτέ δεν ντύνεται προκλητικά, της αρέσει πάντα να είναι κομψή και "σικάτη" όπως λέει εκείνη. Η Mia από την άλλη ...

Δεν περνάει ποτέ απαρατήρητη από τα αντρικά βλέμματα όταν βγαίνουμε, αλλά την ίδια δεν την νοιάζει καθόλου ή έτσι λέει τουλάχιστον. Εμένα όμως το στυλ μου θα έλεγα ότι μοιάζει περισσότερο με της Sophie.

Ποτέ δεν μου άρεσε να ντύνομαι προκλητικά πάντα ήθελα να είμαι απλή. Άλλωστε κατάφερα να είμαι με τον Jake επειδή είμαι ο εαυτός και όχι επειδή υποκρινόμουν.

"Είσαι πολύ ωραία όπως πάντα, αλλά πάμε τώρα γιατί έχω ραντεβού. "

Εγώ και η Sophie κοιταχτήκαμε και κοιτάξαμε πάλι την Mia.

"Με ποιον έχεις καλέ ραντεβού και δεν μας το είπες. "

"Με την βότκα φυσικά !"

Είπε χαχανιζοντας, πήρε την τσάντα της και βγήκε από το σπίτι. Κοιταχτήκαμε με την Sophie και ξεσπασαμεσε και εμείς σε γέλια. Πήραμε τις τσάντες μας και φύγαμε.

Όταν φτάσαμε στο μπαράκι του αδερφού μου η ώρα ήταν 12:30. Υπήρχε πολύ κόσμος και οι περισσότεροι ήταν ήδη μεθυσμένοι. Πήγαμε στην μπάρα χαιρετίσαμε τον David  και του ειπαμε τι θα πιουμε. Ξεκινήσαμε με έναν γύρο σφηνάκια και μετά η καθεμία πήρε το ποτό της. 

"Σου μιλάω! Εσύ τι θα πάρεις; "

Η Mia κοίταζε γύρο γύρο και δεν του έδινε καμία σημασία. Την σκούντιξα με τον αγκώνα μου και εκείνη με αγριοκοιταξε.

"Ρε Mia σου μιλάει !"

"Δεν ξέρω πάρε μου εσύ ότι θες εγώ πάω να χορέψω. "

Άφησε το  jacket της στο σκαμπό πήγε στο κέντρο του μπαρ και άρχισε να κουνιέται προκλητικά στον ρυθμό του τραγουδιού.

Δεν μπορώ να πω, τον χορό τον είχε μέσα της. Γύρισα στον αδερφό μου για να του πω να της βάλει μια βότκα με λεμόνι που ήταν το αγαπημένο της ποτό. Εκείνος όμως την κοίταζε με μισάνοιχτο το στόμα. Χαμογέλασα στην ιδέα του ότι  ο David έχει δαγκώσει τη λαμαρίνα με την Mia αλλά αυτό αποκλείεται αφού  μεταξύ τους δεν συμπαθιούνται καθόλου.

"Βότκα βαλ'της. "

Συνέχισε να κοιτάει αλλά ξαφνικά η έκφραση του αγρίεψε. Γύρισα να κοιτάξω τι ήταν αυτό που τον έκανε να αντιδράσει έτσι και πραγματικά έμεινα και εγώ έκπληκτη. Η Mia έχει κολλήσει την πλάτη της πάνω σε έναν τύπο που της κράταγε τους γοφούς και κουνιόταν πάνω του προκλητικά. Σκουντιξα την Sophie να δει και εκείνη τι συνέβαινε γιατί μάλλον δεν είχε καταλάβει τίποτα. Για έναν περίεργο λόγο εμένα αυτός ο τύπος κάτι μου θύμιζε, κάπου τον είχα ξαναδεί.

"Καλέ τι κούκλος είναι αυτός; "

"Ε όχι και κούκλος ο φλώρος. "
Άκουσα να λέει ο David που ήταν η πρώτη φορά που μίλαγε μετά από ώρα.

"Κούκλος, κούκλος! "

"Μαζεψου εσύ, έχεις και αγόρι. "

"Ε εντάξε βρε Anna. Απλά κοιτάω δεν έκανα κάτι κακό. "
"Ναι σωστό και αυτό. "

"Να σου πω πάμε και εμείς να χορέψουμε γιατί βαρέθηκα; "

"Αντε παμε. "

Σηκωθήκαμε, πήγαμε κοντά στην Mia που συνέχιζε να χορεύει με εκείνο το παιδί και αρχίσαμε να χορεύουμε και εμεις.

"Για κοίτα τύχη! "

Ξαφνικά άκουσα μια γνώριμη φωνή και γύρισα να κοιτάξω ποιος είναι. Ε όχι και εδώ ρε φίλε, σκέφτηκα μόλις είδα μπροστά μου τον Dylan. Ο οποίος ήταν πολύ ωραίος,  σκεφτηκα ενω τον παρατήρησα λιγο καλύτερα.

Συγκεντρωσου Anna, μάλωσα τον εαυτό μου και πήγα να φύγω αλλά μου έπιασε τον καρπό, με γύρισε πάλι προς εκείνον και με κόλλησε πάνω του. Για ακόμη μια φορά ένιωθα τελείως ανήμπορη να αντιδράσω.

"Τόσο ακατάδεχτη είσαι, ούτε ένα χορό δεν θα μου χαρίσεις."

Είμαι σίγουρη πως αν δεν  γινόταν αυτό που ήθελε δεν θα με άφηνε να φύγω. Γύρισα πίσω να κοιτάξω, η Sophie είχε επιστρέψει στην μπάρα και έπινε το ποτό της ενώ η Mia χόρευε ακόμα με εκείνο το παιδί. Γύρισα πάλι προς τον Dylan και άρχισα να χορεύω. Το ίδιο έκανε και εκεινος. Σε κάποια στιγμή έσκυψε και μου ψήφισε στο αυτί.

"Δεν φαντάζεσαι πόσο θέλω να σε φιλήσω αυτή τη στιγμή. "
Τα έχασα και τον χαστούκισα χωρίς να το πολύ σκεφτώ. Μου έπιασε το χέρι και με έφερε ακόμα πιο κοντά του. Ήμασταν σε απόσταση αναπνοής και εκείνος με κοίταζε αγριεμένος. Τα γαλάζια του μάτια είχαν ένα μπλε σκούρο χρώμα σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα.

"Αυτό δεν θα το ξανακάνεις πότε. "

Με τράβηξε και κόλλησε τα χείλη του στα δικά μου. Προσπάθησα να τον σπρώξω αλλά δεν με άφηνε να φύγω και έτσι για μια ακόμα φορά αφέθηκα. Κάποια στιγμή που τον ένιωσα να είναι λίγο πιο  χαλαρός, τον ξαναχαστούκισα και έφυγα προς την μπάρα τρέχοντας. Είδα τον αδερφό μου και την Mia να μαλώνουν.

"Θα πιω όσο γουστάρω. Δεν θα μου κάνεις εσύ κουμάντο.  Δεν μου είσαι τίποτα. "

"Σε γελάσανε μικρή, μπορεί να μην σου είμαι τίποτα αλλά εδώ κουμάντο εγώ κάνω. Όποτε άμα δεν γουστάρεις τράβα σε άλλο μπαρ. "

"Να είσαι σίγουρος, αυτό θα κάνω. "

Πήρε τα πράγματα της και έφυγε. Πήγα να την προλάβω αλλά λίγο πριν φτάσω στην έξοδο, το θέαμα που αντίκρισα με έκανε να σταματήσω. Ο αδερφός μου πέρασε από δίπλα μου τρέχοντας μάλλον και εκείνος για να την προλάβει. Εγώ όμως συνέχισα να κοιτάζω τον Jake με μια ξανθιά να φιλιέται σε έναν γωνιακό καναπέ. Τον πλησίασα και πήρα διακριτικά από το τραπέζι τους ένα ποτό.
"Ο Lucas να φανταστώ είναι κάπου εδώ και σου κρατάει το φανάρι; "

Γύρισε και με κοίταξε τρομοκρατημένος.

"Αγάπη μου να σου εξηγήσω. " 

Σηκώθηκε όρθιος και πήγε να με πλησιάσει.

"Όχι αγάπη μου"

Είπα με καθαρή ειρωνεία τονίζοντας το "μου"  και του χαμογελασα ψευτικα.

"Τελειώσαμε !"

Του έριξα το ποτό στο πρόσωπο και επέστρεψα στην μπάρα. Πήρα την τσάντα μου και έδωσα στην Sophie την δικιά της. Με κοίταζε έκπληκτη και εγώ τον τράβηξα για να φύγουμε.

"Τι έγινε;"

Με ρώτησε καθώς προσπαθούσε να με προλάβει.
"Πάμε και θα σου εξηγήσω. "

Το επόμενο πρωί

Μπήκα στο σχολείο και πήγα κατευθείαν στα ντουλάπια γιατί ήξερα πως εκεί θα είναι οι φίλες μου. Τελικά ήταν μόνο η Sophie, η οποία μόλις με είδε με αγκάλιασε σφιχτά. Μετά από λίγο με άφησε και με κοίταξε λυπημένη.

"Πώς είσαι;"

"Πώς να είμαι; Χάλια ! όλο το βράδυ δεν σταμάτησα να κλαίω. "

"Δεν αξίζει να ... "

Ξαφνικά σταμάτησε την φράση της και κοίταξε πίσω μου με ανοιχτο το στόμα. Γύρισα να δω και απέκτησα αμέσως ακριβώς την ίδια έκφραση. Η Mia ερχόταν χεράκι - χεράκι με το αγόρι απο το μπαρ προς εμας. Το χειρότερο ηταν ότι μαζί τους ή μαλλον καλύτερα πίσω τους,  ακολουθουσε και ο Dylan.

"Γεια σας κορίτσια. "

"Γεια... "

Είπα μαζί με την Sophie.

"Από εδώ ο Nate το αγόρι μου. Nate η Sophie και η Anna.  "

"Χάρηκα Sophie. "
Ειπε πιάνοντας της το χέρι και έπειτα γύρισε προς εμένα.

"Εμείς γνωριζόμαστε. "

Τον κοίταξα περίεργη γιατί όντως κάτι μου θύμιζε.

"Έπεσα πριν κάποιες μέρες πάνω σου και σου έριξα τον καφέ σου πάνω σου. "

Αμέσως θυμήθηκα.

"Α ναι ! σωστά"

Χαμογέλασε αμήχανα και αμέσως θυμήθηκα τι έγινε μετά τον καφέ. Την κοπέλα  που με έστειλε να τον βρω, την κοπέλα του ! Αφού είναι με εκείνη την κοπέλα τι δουλειά έχει με την Mia.

"Μπορώ να σου μιλήσω; "

Η φωνή του Dylan με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Γύρισα και τον κοίταξα αδιάφορα.

"Όχι Dylan, δεν έχω καμία ορεξη. "

"Έμαθα τι έγινε με τον Miller και ήθελα να σου πω ότι λυπάμαι. "

"Δεν χρειάζομαι την λύπηση σου. Ούτε την δικιά σου ούτε κανενός. "

Του είπα εκνευρισμένη και τότε είδα τον Jake να μας πλησιαζει. Αμέσως έκανα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Έπιασα τον Dylan και τον φίλησα.