Έχει περάσει ένας μήνας και εγω εδώ και μια εβδομαδα είμαι σπίτι  Η κατασταση που επικρατούσε πριν το ατύχημα έχει μείνει ίδια. . Η Sophie είναι κολλημένη με τον Lucas και την βλέπω ελάχιστα, πολλές φορές μάλιστα νιώθω σαν να με αποφεύγει. Ο Jake είναι συνεχώς δίπλα μου και δεν φεύγει παραμόνο όταν έχει προπόνηση ή κάποιον αγώνα. Είναι κάτι ασυνήθιστο για εκείνον,  γιατί παλιότερα έβρισκε σπάνια χρόνο για εμένα και όλο έβγαινε με τους φίλους του. Ουσιαστικά ειναι ο μόνος που ασχολείται μαζι μου πλεον. Ο αδερφός μου είναι μονίμως με νεύρα και δεν φέρνει πλέον κοπέλες στο σπίτι. Για αυτό είμαι σίγουρη πως ευθύνεται η απουσία της Mia. Η Mia από την άλλη δεν έχει επικοινωνήσει ακόμα με κανέναν μας και δεν έχω μάθει τον λόγο που την έκανε  να φύγει τόσο ξαφνικά. Τέλος ο Dylan είναι τώρα και αυτός άφαντος. Δεν έρχεται ούτε στο σχολείο ούτε απαντάει στα μηνύματα μου. Πριν λίγες μέρες μου έστειλε ένα ξερό μήνυμα.

"Έχω προβλήματα στο σπίτι και για κάποιο διάστημα δεν θα έρχομαι στο σχολείο. "

Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να επικοινωνήσω μαζί του αλλά δεν απαντάει πότε. Δεν ξερω τι έχουν πάθει όλοι   ξαφνικα και είναι έτσι αλλά πραγματικά δεν αντέχω άλλο. Θέλω να μιλήσω σε κάποιον, έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον.
Είναι απόγευμα Παρασκευής και εγώ για μία ακομα φορά θα κάτσω κλεισμένη στο σπίτι. Πριν φύγει η Mia όλα ήταν αλλιώς. Ήμασταν αχώριστες και μπορούσαμε να στηριχτούμε ή μια στην άλλη. Είναι άδικο που έγιναν έτσι τα πράγματα. Είναι άδικο που έχασα τις φίλες μου χωρίς να ξέρω το γιατί.
Είναι το πρώτο βράδυ που ο Jake δεν ήρθε σπίτι μου μετα από το ατύχημα. Έχει φύγει για το Σαββατοκύριακο με την οικογένεια του. Ο αδερφός μου λείπει γιατί δουλεύει στο μπαρ και η μητέρα μου έχει νυχτερινή βάρδια στο νοσοκομείο. Έτσι εγώ τώρα κάθομαι στον καναπέ αγκαλιά με ένα οικογενειακό παγωτό και βλέπω την αγαπημένη μου σειρά.
Το κουδούνι χτυπάει και εγώ σηκώνομαι για να ανοίξω. Μέχρι να φτάσω στην πόρτα ακούγονται συνεχόμενα χτυπήματα. Όταν ανοίγω την  πόρτα βλέπω τον Dylan να στέκεται με το ζόρι όρθιος μπροστά μου σε χάλια κατάσταση. Αίμα τρέχει από τη μύτη του, το ένα μάτι του είναι μαυρισμένο, το κάτω χείλος του είναι πρησμένο και το αριστερό του φρύδι είναι σκισμένο, ενώ αίμα τρέχει και από εκείνο το σημείο. Ένα αμυδρό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο του και χωρίς να προλάβω να αντιδράσω σωριάζεται στο πάτωμα.

"Εγ... Εγώ ήμουν... γιατί... γιατί δεν με... δεν με πιστευ....πιστεύεις; "

Τον ακούω να πάραμιλάει αλλά δεν μπορω να καταλάβω τι εννοεί. Σκύβω από πάνω του και η μυρωδιά του αλκοόλ είναι πολύ έντονη.

"Dylan τι έγινε; τι έπαθες; "

Γύρισε να με κοίταξε και τα μάτια του είχαν βουρκώσει.

"Εγώ ημ... ήμουν."

Δεν καταλάβαινα τι μου έλεγε.
"Τι εννοείς; "
 
"Εγώ σε...  σε έσωσα. "

Πάγωσα όταν συνειδητοποίησα τι μου έλεγε τόση ώρα. Πώς γίνεται όμως αυτό; Γιατί όμως να μου πει ψέματα ο Jake ότι με έσωσε ενώ το είχε κάνει ο Dylan; Πολλά ερωτήματα δημιουργήθηκαν μέσα στο κεφάλι μου. Πριν μάθω όμως τις απαντήσεις έπρεπε πρώτα να βοηθήσω τον Dylan.

"Dylan μπορείς να σηκωθείς, πρέπει να κάτσεις στον καναπέ."

Δεν μου απάντησε απλά κούνησε το κεφάλι του  καταφατικά. Σηκώθηκα και εκείνος μου έδωσε το χέρι του. Αφού με δυσκολία κατάφερα να τον σηκώσω, στηρίχτηκε πάνω μου και τον πήγα μέχρι τον καναπέ. Έπεσε απότομα  πισω κα μαζί του τράβηξε και εμένα. Τα πρόσωπα μας βρέθηκαν σε απόσταση αναπνοής. Τα μάτια του είχαν ένα υπέροχο μπλε σκούρο χρώμα και κοίταζαν κατευθείαν μέσα στα δικά μου. Πήγα να σηκωθώ, αλλά εκείνος δεν με άφησε, έβαλε το χέρι του στο σβέρκο μου και με τράβηξε κολλώντας τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Άρχισε να με φιλάει και εγώ ξαφνιάστηκα αλλά χωρίς να το σκεφτώ πολύ έπιασα απαλά το μάγουλο του με το χέρι μου και ανταπέδωσα .  Φιλούσε  τόσο ωραία που πραγματικά εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο.

" Anna!; "

Γύρισα ξαφνιασμένη προς την πόρτα και ειδα την Mia να στέκεται εκεί και να μας κοιτάει έκπληκτη. Σηκώθηκα και έτρεξα να την αγκαλιάσω.

"Μάλλον έχω χάσει πολλά επεισοδια. "

Τραβηχτηκα από την αγκαλιά της και την κοίταξα με απορία.

"Τι εννοείς ; "

Δεν απάντησε αλλά μου έκανε νόημα με το κεφάλι της προς τον Dylan. Απο την χαρα μου που είδα την Mia ξεχάστηκα τελειως. Γύρισα να τον κοιτάξω και εκείνος ήδη είχε αποκοιμηθεί στον καναπέ.

"Δεν είναι αυτό που φαίνεται. "

"Πλάκα μου κάνεις έτσι ;"

"Όχι αλήθεια Mia, πάμε στο δωμάτιο μου και θα σου εξηγήσω. "

Χωρίς να περιμένω απάντησα, την τράβηξα από το χέρι και την οδήγησα στο δωμάτιο μου  και εκείνη έκατσε στο κρεβάτι.

"Περίμενε μισό λεπτό. "

Έγνεψε και εγώ πήγα, πήρα  μια κουβέρτα από την ντουλάπα και επέστρεψα στο σαλόνι για να σκεπάσω τον Dylan. Αφού βεβαιωθηκα ότι θα είναι εντάξει πήγα πάλι στο δωμάτιο μου. Έκλεισα την πόρτα και πήγα να κάτσω δίπλα στην Mia.

"Που ήσουν τόσο καιρό; Γιατί δεν έστειλες ούτε ένα μήνυμα ρε Mia; Έγιναν τόσα και τα πέρασα όλα μόνη μου. "

Την κοίταξα με απογοήτευση αλλά εκείνη δεν μου απάντησε σε τίποτα από αυτά.

"Ήταν απλά μια φάση και πέρασε. Δεν έχει σημασία πλέον. Τώρα είμαι εδώ και δεν θα σε ξαναφήσω μόνη σου, στο υπόσχομαι. "

Μου χαμογέλασε και με αγκάλιασε σφιχτά. Δεν χρειαζόμουν τίποτα παραπάνω, αυτά τα λόγια με έκαναν να νιώσω αμέσως καλύτερα. Τραβήχτηκε και τώρα με κοίταζε με ένα πονηρό χαμόγελο.

"Τώρα λέγε τι ήταν αυτό που είδα με τον Parker. "

Αφού της είπα όσα είχαν γίνει από την μέρα που έφυγε μέχρι πριν από λίγο με κοίταζε προβληματισμένη.

"Το θέμα είναι ότι κάποιος σου λέει ψέματα και δεν ξέρω ποιός από τους δύο. "

"Mia για κάποιον λόγο πιστεύω τον Dylan. Εμένα άλλο με προβληματίζει. Τι έγινε και ήρθε σε αυτή την κατάσταση εδώ ο Dylan. "

"Αυτό θα το μάθεις το πρωί που θα έχει ξεμεθήσει, "

"Έχεις δίκιο καλύτερα να κοιμηθούμε, είναι πολύ αργά."

"Εγώ θα πάω καλύτερα σπίτι και θα έρθω πάλι αύριο να μου πεις τι έγινε. "

"Εντάξει όπως θες. "

Την οδήγησα μέχρι την πόρτα την χαιρέτησα και επέστρεψα στο δωμάτιο μου. Ξάπλωσα και σκεφτηκα ότι έγινε σήμερα. Αυτό το φιλί μπέρδεψε πολύ τα πράγματα και αύριο η μέρα προβλέπεται μεγάλη. Πρέπει να ξεκαθαρίσω την κατάσταση με όλους και ειδικά με τον Jake. Πρέπει να μάθω ποιος μου λέει ψέματα και γιατί, αλλιως δεν θα ηρεμήσω. Έκλεισα τα μάτια μου και ο ύπνος δεν άργησε να με πάρει.