Αποτραβήχτηκε και με κοίταξε στα μάτια σοβαρός.

"Αυτό ήταν για το αντίο. "

"Ποιο αντίο, τι εννοείς; "

Δεν καταλάβαινα για ποιο πράγμα μου μίλαγε αλλά όταν άκουσα την απάντηση του  ευχόμουν να μην ήξερα.

"Φεύγω από την χώρα Anna. "

"Τι; "

"Φεύγω με την οικογένεια μου. Θα πάμε στην Νέα Υόρκη. "

"Γιατί; "

Δεν ήθελα να βάλω τα κλάματα μπροστά του, αλλά με το ζόρι κρατούσα τα δάκρυα μου.

"Βρήκε εκεί δουλειά ο πατέρας μου. Του έκαναν πρόταση για να δουλέψει σε ένα πανεπιστήμιο. "

"Ο Πατέρας σου είναι καθηγητής; "

"Ναι αλλά δεν έχει σημασία αυτό. Απλά ήθελα να στο πω εγώ, πριν το μάθεις από άλλον. Ήθελα να σε αποχαιρετήσω σωστά.  "

"Μα δεν.. "

"Σσ, μην πεις τίποτα άλλο. Μην το κάνεις πιο δύσκολο σε παρακαλώ. "

Με φίλησε στο μάγουλο και έφυγε χωρίς να πει τίποτα παραπάνω. Δεν το πιστεύω εκεί που νόμιζα πως επιτέλους θα ήμασταν μαζί αυτός φεύγει. Επρεπε να κάνω κάτι δεν ήθελα να τον αφήσω να φύγει έτσι.  Σκουπισα τα δάκρυα μου και με βαριά καρδιά επέστρεψα στο τραπέζι, αφήνοντας τον Jake αναίσθητο στις τουαλέτες. Ο Dylan δεν ήταν εκεί και ούτε και η Barbie που ήταν μαζί του όλο το βράδυ. Μάλλον αυτή θα την αποχαιρετά με πιο κατάλληλο τρόπο.

"Anna τι έγινε με τον Dylan; "

Με ρώτησε η Mia που μάλλον δεν είχε καταλάβει τίποτα, όπως και οι υπόλοιποι.

"Και που θες να ξέρω εγώ; "

Είπα κάνοντας την ανήξερη. Αφού αυτός δεν είπε τίποτα δεν είχα λόγο να πω κάτι εγώ.

"Πήγε στην τουαλέτα να δει γιατί αργείς και όταν επέστρεψε πήρε την φίλη του και έφυγε όπως όπως. "

"Ειλικρινά δεν ξέρω τι έπαθε εγώ δεν τον είδα στις τουαλέτες. "

Δεν πρόκειται να ασχοληθώ άλλο μαζί του, δεν το αξίζει πλέον. Ήταν επιλογή του να φύγει, να φύγει με αυτή και όχι με εμένα.

Το υπόλοιπο βράδυ κύλησε ήρεμα όπως και οι επόμενες δύο εβδομάδες. Είχα ηρεμήσει από την παρουσία του. Τώρα που δεν τον έβλεπα ίσως και να μπορούσα να τον ξεπεράσω. Έτσι όμως νόμιζα εγώ αυτός είχε άλλα σχέδια.

Επιστρέφοντας στο σπίτι μου σήμερα βρήκα πάνω στο κρεβάτι ένα μικρό άσπρο  κουτάκι δεμένο με μια δαντελοτή άσπρη κορδέλα. Δίπλα υπήρχε μια μικρή καρτούλα που εξηγούσε τι ήταν αυτό.

Anna

Ίσως δεν ήμουν ο καλύτερος άνθρωπος που έχεις γνωρίσει. Αυτός όμως ο άνθρωπος σε ερωτεύτηκε και θέλησε να αλλάξει για εσένα. Αυτό είναι κάτι που μου θύμισε εσένα μόλις το είδα. Με τον πρώτο μου μισθό λοιπόν στο αγόρασα και στο στέλνω για να με θυμάσε. Σου εύχομαι να έχεις μια καλή ζωή και μην αφήσεις πότε κανέναν να σε άλλαξε, είσαι ένα διαμάντι.

Dylan

Καθόμουν στο κρεβάτι και κοιτούσα την κάρτα ξανά και ξανά.

Πήρα το κουτί στα χέρια μου και το άνοιξα. Μέσα υπήρχε ένα χρυσό δαχτυλίδι με ένα μικρό διακριτικό διαμαντάκι πάνω του. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έκανε κάτι τέτοιο για εμένα. Κάτι όμως που δεν κατάλαβα είναι τι εννοούσε "με τον πρώτο του μισθο".
Μα γιατί να δουλεύει; Νόμιζα πως θα συνέχιζε το σχολείο στην Νέα Υόρκη. Πρέπει να μιλήσω οπωσδήποτε στο Nate. Είμαι σίγουρη πως εκείνος κάτι θα ήξερε. Τον πήρα τηλέφωνο και κανόνισα να συναντηθούμε στο μπαρ το βράδυ.

Έτσι και έγινε. Πήρα την τσάντα μου βάζοντας μέσα αυτά που μου έστειλε ο Dylan και πήγα στο μπαρ. Δεν είδα πουθενά τον Nate οπότε πήγα να τον περιμένω στην μπάρα

Ηθεκα να μαθω τι συνέβαινε. Μπορεί να έχει φύγει αλλά ακόμα ενδιαφερομαι για αυτόν   Μετά από περίπου 10 λεπτά είδα τον Natd να μπαίνει στο μαγαζί. Με πλησίασε και με χαιρέτησε.

"Τι ήταν το τόσο σημαντικό που ήθελες να μου πεις; Σε άκουσα ανήσυχη. "

"Θέλω να μάθω τι κάνει ο Dylan. "

Έτριψε αμήχανα το σβέρκο του και με κοίταξε κάνοντας τον ανήξερο.

"Εε... Δεν ξέρω έχουμε να μιλήσουμε από τότε που έφυγε. "

"Nate μην μου λες ψέμματα. Είναι πολύ σημαντικό σε παρακαλώ πες μου. "

Του είπα απελπισμένη, γιατί ήταν ο μόνος που μπορούσε να με βοηθήσει με αυτό το θέμα.

"Καλά... Τι θες να μάθεις; "

Ήμουν σίγουρη ότι κάτι ήξερε, αφού ήταν ο καλύτερος του φίλος.

"Γιατί δεν δουλεύει και δεν συνεχίζει το σχολείο; "

"Που το έμαθες αυτό; "

Με κοίταξε έκπληκτος. Μάλλον δεν του έχει πει για αυτά που μου έστειλε. Έβγαλα την κάρτα και το κουτάκι από την τσάντα μου και του τα έδειξα. Εκείνος διάβασε την κάρτα και μετά άνοιξε και κοίταξε για λίγο προβληματισμένος το δαχτυλίδι. Μου τα έδωσε πίσω και εγώ τα έβαλα πάλι στην τσάντα.

"Μαλωσε με την μάνα του και έφυγε από το σπίτι του. "

"Και ο πατέρας του δεν είπε τίποτα; "

Με κοίταξε και γέλασε λες και είχα πει κανένα ανέκδοτο.

"Χαχα μα ο πατέρας του Dylan δεν ζει. Έμενε μαζί με τον πατριό του εδώ και την μητέρα του. Ο πατριος του πηρε μετάθεση από το σχόλιο μας στην Νέα Υόρκη. " 

'Ο Πατριός του δούλευε στο σχολείο μας; "

Τον ρώτησα έκπληκτη αφού αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα να ακούσω

"Μα δεν ήξερες ότι ο καθηγητής ιστορίας ήταν πατριός του; Όλο το σχολείο το ήξερε. Για αυτό έφυγε και εκείνος. "

Τώρα εξηγούνται όλα

Flashback

"Βλέπω κύριε Parker αποφασίσατε να μας τιμήσετε με την παρουσίας. "
Άκουσα τον καθηγητή να του λέει με έναν τόνο ειρωνείας στην φωνή του.
"Ναι, βλέπετε σας εχω μεγάλη αδυναμία. "

Τώρα

"Όχι δεν το ήξερα δεν μου είχε πει κάτι. Πάντως σε ευχαριστώ. "

"Αν και μου είχε ζητήσει να μην σου πω τίποτα, σε θεωρώ φίλη μου και ήθελα να σε βοηθήσω. "

"Σε ευχαριστώ και πάλι θα τα πούμε αύριο στο σχολείο. "

Χαιρετηθήκαμε και εφυγα με προορισμό το σπίτι μου. Όταν έφτασα, μπήκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα γιατί δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν. Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και  αφησα την τσάντα μου στο κρεβάτι μου. Άνοιξα το κουτάκι και φόρεσα το δαχτυλίδι.

Αυτό το δαχτυλίδι δεν θα το βγάλω μέχρι να σε βρω Parker, μέχρι να σε κάνω δικό μου!

Έδωσα αυτή την υπόσχεση στον εαυτό μου και σε εκείνον. Έκατσα όλο το βράδυ στον υπολογιστή μου και έψαχνα ένα πανεπιστήμιο στην Νέα Υόρκη που θα μου άρεσε να πάω. Αν και ήταν η τελευταία μου χρόνια στο λύκειο δεν είχα σκεφτεί που θα ήθελα να σπουδάσω. Λέγαμε μόνο με τα κορίτσια ότι θα πάμε όλες στο ίδιο κολλέγιο εδώ στην Καλιφόρνια. Ένιωθα άσχημα για αυτή μου την απόφαση αλλά αν τους εξηγούσα θα καταλάβαιναν. Έτσι ήλπιζα, έτσι ήθελα να ελπίζω.