Hiyori zaczęła kroczyć w stronę bruneta. Chłopak zaczął się oddalać, po czym zniknął w ciemnej uliczce. Dziewczyna pobiegła za nim. Stanęła na przeciwko odwróconego tyłem boga.

-Yato!  Wszędzie Cię szukałam... musimy wrócić do dom...- szepnęła szatynka jednak chłopak przerwał jej w pół słowa.

- Możesz się ze mną nie spoufalać; pół rzędna zjawo?

Dziewczyna cofnęła się. Yato ściągnął apaszkę z szyi i rzucił nią o ziemię. Przed Hiyori, stanęła Nora.

- Czego chcesz Nora?! Gdzie Yato?- wrzasnęła dziewczyna, podchodząc bliżej. Święta broń uśmiechnęła się.

- Yato? Po tym wszystkim co mu zrobiłaś, sądzisz że łączy was przyjaźń? Tyle razy o nim zapomniałaś... mój biedny brat... gdybyś wiedziała jak cierpiał... nie mogliśmy tego znieść... ale nie musisz się martwić. Już nigdy nie sprawisz mu bólu!

Po tych słowach, Nora rzuciła się na różowooką. Hiyori próbowała odskoczyć, jednak przez ranę w boku nie potrafiła tego zrobić. Święta broń przywołała wilcze ayakashi.

-Dobranoc, Hiyori- wyrzekła Nora. Oczy Hiyori spowiła ciemność.

***
Narrator

Bóg nieszczęścia szedł drogą nieopodal jeziora. Biały blask księżyca, odbijał się w tafli wody. Dresiarz usiadł na ławce i westchnął:

- Jeśli już nigdy mnie nie zobaczy, będzie mogła skupić się na swoim życiu.

Zauważył krew. Powoli poszedł śladem czerwonej cieczy, aż usłyszałał charakterystyczne dla wilków warczenie. Wychylił się zza ściany, aby zobaczyć, co się stało. Chłopak zamarł. Pomiędzy wilkami leżała nieprzytomna Hiyori.

Time skip

Hiyori

Obudziłam się w szpitalu. Obok mnie, na krześle, siedział Yato. Na granatowe dresy, spadały łzy. Chwyciłam go za rękę.

-Yato... Nie płacz- szepnęłam, uśmiechając się. Po chwili poczułam mocny uścisk. Yato przytulał mnie. Ma twarz nabrała koloru cegły, gdy wtuliłam się w jego ramię. Z ust boga, usłyszałam słowa:

-Przepraszam! Nigdy więcej Cię nie zostawię! Jesteś dla mnie najważniejsza!

~Avrilek

PS NOWY SEZON WAKFU JUŻ JEST! KTO SIĘ CIESZY RAZEM ZE MNĄ?