Pagkatapos niyang mabukasan ang pinto gamit ang key card, Marcus held the door open for me so I could step inside the room. Then, he rested the card on the powersource at bumukas ang aircon.

Pinasadahan ko ng tingin ang kabuoan ng silid. May malaking flat screen tv sa harap ng isang king-sized bed. Two portraits were hung just above the headboard. The walls were mostly beige. The furtunitures accentuate the warm color which is prominent inside the room. May couch at study table din malapit sa glass wall na natatabunan ng kurtina. I wonder how is the view like outside from here.

Has he been staying here since he came back?

"Here." Inabot niya sa akin ang robe. "Don't worry. It's clean. You can use it." 

Inabot ko ko iyon at tinitigan. I pouted my lips as I glanced around to see where the CR is. Hanggang sa napatuon ang paningin ko kay Marcus na kinakalas ang kanyang necktie at inisa-isang binubuksan ang butones ng kanyang white undershirt. Lumabas ang makisig niyag dibdib nang tuluyang mahubad iyon. Now, he's half naked.

And, are those his abs?

Nahuli niya akong nakatitig sa kanya and in amused look, he asked. "What?"

I shifted my weight on the other foot while thinking what to answer.

"Ahmm. Can you help me unzip my dress?" I shyly smiled.

"Sure."

"I can't do it by myself." I bit my lower lip when he slowly approached me.

Hindi ko talaga maabot iyong zipper ng dress ko. Not that I really want him to do unzipping.

Hell, I'm being defensive.

"Of course. I can do that for you," now, his voice was husky enough to send shiver down my spine. 

The way he gradually pulled down my zipper filled my stomach with anticipation. Nararamdaman ko ang mainit na hininga niya sa bandang batok ko.

Hinarap ko siya nang tuluyan na niyang naibaba ang zipper. "Thank you," it's almost a whisper.

He nodded. "Alright, babe."

Natulos ako sa kinatatayuan ko sa halip na dumiretso ng CR. He lowered his head and his blazing eyes and parted lips left me dumbfounded.

When I got my thoughts back, I made few steps heading the CR. Nakasunod siya sa likod ko at bago ko pa mahawakan ang pinto ay naagaw na niya ang isa kong kamay at pinihit ako paharap.

"T-Teka, Marcus," apila ko.

Umalpas ang kaba sa dibdib ko. His eyes darted on my lips. His heavy breathing made my knees tremble.

"If you'll refuse this then you're free to enter that damn door," mariing sabi niya.

Before I could answer, he leaned down and pinned me against the wall crushing my lips with his. Nabitawan ko ang robe na ibinigay niya. He gently cupped my face in his hands, holding it steady as I pressed my hand onto his chest trying not to drown in his hot kisses. Napapikit ako ng marahan habang dinaramadam ang mga maiinit na sandali.

Kinikiliti ko ako sa kakaibang sensasyon na dulot niyon sa buong sistema ko. He kissed me more passionately, increasing his hold over my body. He broke the kiss as I was getting into it. He bended slightly so our eyes leveled as we were catching for air. Pinagdikit niya ang aming noo.

"Don't kiss me back if you will just hate me," nausal niya at umambang aalis.

Ikinawit ko ang aking mga braso sa leeg niya at tumingkayad para gawaran siya ng mainit na halik. I initiated the kiss this time.

Damn, I'm not letting him go.

Hinapit niya ang baywang ko at nilabanan niya ang mga halik ko. Parang mapupugto ang aking hininga sa paraan ng pagsakop niya ng labi ko. His hand gently stroked my bare back and in a blink of an eye, the straps of my dress loosened leaving my shoulders. His sinful hands were slowly stripping me off as he showered kisses to my chin, cheeks up to my earlobe. I tilted my head to the side, giving him more access to my neck.

Napaliyad ako nang nagsimula nang maglakbay ang bibig niya sa aking collarbone at pumailalim pa hanggang sa narating niya ang dibdib ko while his other hand gently caressed my thighs. I bit my lips to stifle the moan caged deep down my throat. The fabric rested on my womb and I'm almost naked in front of him.
His kisses were sweet torture. His hands supported my back and continued kissing my lips passionately as we made our way to the king-sized bed. Lumapat ang likod ko sa malambot na higaan.

"If you say STOP, I'll stop", ani Marcus.

I gasped when he towered over me and kissed me again habang ang mga kamay niya ay malayang humahaplos sa bawat parte ng katawan ko. I know I'm not going to turn my back now. I'm ready to give it all in tonight. 

***

""Aww!" sambit ko nang magising na parang minamaratilyo ang ulo ko.

Idinilat ko ang mga mata at hinilot-hilot ang sentido ko. Sinikap kong makabangon pero lalo lamang sumakit ang ulo ko at may kumikirot sa bandang puson ko.

Humiga ulit ko at nagtalukbong ng comforter dahil sa naramdamang lamig. Sunud-sunod  ang pagsulputan sa utak ko ng mga eksena kagabi pati ang ingay na dulot ng nangyaring- SHIT!

May nangyari sa aming dalawa ni Marcus.  Ipinagkanulo ako ng aking traydor na katawan!

Wala akong saplot ni isa at nilinga ko si Marcus sa aking tabi na mahimbing na natutulog. Nag-init ang mukha ko nang makita ang kanyang kahubdan.
Doon ko lang din naisip na sa ibang silid ako nagpalipas ng gabi. Kahit na masakit ang buong katawan ay muli akong bumangon at umalis ng kama at pinulot isa-isa ang mga damit ko.

Sinuot ko uli ang mga iyon at nang nakita ang clutch ko sa ibabaw ng side table ay agad kong kinuha iyon at dali-dali nang lumabas ng kwarto.  Maingat ang bawat kilos ko dahil sa takot na magising siya.

Hindi ko na siya nilingon pa kahit natutukso akong yakapin siya at makulong ulit sa mga bisig niya.
Agad naman akong nakasakay at nakauwi ng apartment. Hindi ako lumabas ng kwarto buong araw kahit na nakailang katok si Hero sa unit ko. Maging ang mga tawag at text sa cellphone ko galing sa kanya at kay Kat ay hindi ko pinansin. Gusto kong matulog pero hindi nakikisama ang diwa ko at nanatili lamang nakadilat ang aking mga mata.

Ayos na sana, eh. Kusa kong ipinagkaloob ang sarili ko sa kanya matapos siyang pumayag  sa gusto ko sa gusto ni Katrina na umayaw siya sa kasal. Ang tanga-tanga ko talaga!
Nangyari na ang hindi dapat na mangyari at ang nakakapagtataka ay wala akong nakapa kahit munting bahid na pagsisisi sa nangyari sa amin ni Marcus.

"Kumusta ka na diyan, Pa?" narinig ko ang tilaok ng manok mula sa kabilang linya.

Naisipan kong tawagan si Papa dahil bigla ko siyang na-miss kahit na lagi naman kaming nagtatawagan.

"Okay lang, anak. Napatawag ka? Ang aga-aga pa ha," atungal ni Papa.

Napatingin ako sa labas ng bintana, medyo madilim pa. Ganitong oras ay dapat naghahanda na ako sa pagpasok sa trabaho.

"Miss ko lang po kayo, Pa," mahinang sabi ko. 

Tumulo ang kanina pa nagbabadyang luha. Tinakpan ko ang bibig upang di marinig ni Papa ang paghikbi ko.

Kinalma ko ang aking sarili.
Hindi sumagot si Papa. Akala ko ay naputol ang tawag kaya chineck ko kung connected pa. Nang makita na  on-going pa ang tawag ay ibinalik ko ang cellphone sa tainga ko.

"Pa?" I called.

"Hmmmm," iyon lang ang sagot ni Papa.

Halatang may ginagawa dahil kadalasan ganitong oras ay gising na si Papa at inaabala ang sarili sa maliit naming tindahan.

"Umuwi nalang kaya ako diyan, Pa?" suhestiyon ko kay Papa kahit alam ko sa loob ko na hindi pa buo ang desisyon ko sa pag-uwi.

I heard him clear his throat. "May problem ba, Azalea Marie?"

Seryoso ang boses ni Papa at may diin ang pagkakasabi niya ng pangalan ko.

It's the first time in a long time that he called me using that name.

Parang tatalbog ang puso ko sa sobrang kaba. Hindi ko maiwasang mapaisip na alam siya sa mga nangyayari sa akin dito sa Maynila. He can see right through me.

"W-Wala n-naman, Pa," nauutal na sabi ko. I took a deep breath. "Sige ,Pa. Baka nadisturbo na kita. Mag-ingat ka lagi diyan. Bye, Pa!"

"Sige, anak. Mag-ingat ka rin diyan," mahinahong sabi ni Papa at pinutol ko na ang tawag.

Matapos ang isang linggo na pagmukmok sa apartment ay napagpasiyahan kong pumunta ng café at tuluyan na magpaalam kay Kat. Buo na ang desisyon ko na umalis doon at maghanap nalang ng ibang trabaho.  Kahit na anong trabaho bastat malayo sa mga bagay na makapagpaalala sakin kay Marcus.

How can I move on if I keep on remembering? Paano uusad ang buhay ko kung sa simpleng mga bagay lamang na konektado sa kanya ay naaalala ko kaagad siya?

Napagdesisyonan ko na hapon nalang pumunta sa café para sakto sa out ni Kat. Pagdating ko ay may iilang customers na nandoon sa loob hanggang sa nahagip ng mga mata ko sina Katrina at Marcus na masayang nag-uusap sa isang table.

Nakasuot si Katrina ng brown maxi dress at si Marcus naman ay naka navy blue long sleeves na nakatuck-in. Seeing them like this would make one think that they're couple enjoying their date.

Kailan pa sila nagkita? Alam na ba ni Marcus ang tungkol sa pagpapanggap ko? Hell, I don't want to be caught red-handed so I stormed out of the café, never looking back.

Siguro ay hindi nagging successful ang usapan ni Aries at Kat at mas pinili nalang nitong umuoo sa gusto ng Daddy niya. Mas mabuti nalang na hindi na ako magpakita kailanman, kay Katrina man or Marcus!

Matiyaga akong nag-aabang ng jeep pauwi nang maramdaman ko ang pamilyar na haplos ng kamay sa braso ko.

Nilingon ko para makita kung kaninong kamay iyon and my guess was right. It's his!

My heart doubled in beating when I saw Marcus' expression. It shows coldness and indifference. May galit sa mga mata niya at matalim ang tingin niya sa akin.

"Woman," mahina ngunit may diin na sabi niya.

"I-I-I'm," I can't say what's on my mind.

"Or should I call you Azalea? Zac?" His clenched jaw made me shiver. "Or Katrina? Who really are you underneath those layers?"

Napalunok ako sa sariling laway at hindi ko alam kung anong sasabihin. Hindi ako ignorante para hindi malaman ang ikinagagalit niya.

Sinuman ang niloko nang katulad ng ginawa ko ay magagalit.

Hinila niya ako at kahit anong subok ko na pumiglas sa kanya ay hindi ko magawa. His grip on my arm was tight. Hanggang sa naabot namin ang parking lot ng Sweet Escape Café at nilapitan ang isang sasakyan. I recognized it right away because it was the same car he used when he drove me home from the bar.

Binuksan niya ang pinto and made me sit on the front passenger seat. Umikot siya at pumasok na din. Now, it's just the two of us again.

"S-Saan mo ako dadalhin?" nag-aalalang tanong ko.

His expression never changed. Umigting ang panga niya at malalim ang bawat paghinga niya. Halatang nagpipigil.

"To the place where it all started," he replied, starting the engine.

Isang lugar lang ang agad na pumasok sa isip ko. "Harrington Hotel?"

Nagsimula na siya mag-drive. His eyes are now focused on the road.

He scoffed. "So, inaamin mo na ikaw nga ang babaeng iyon?" Tumaas ang isang kilay niya. "Since we're both thinking of the same place, we'll go there."

Shit! Nahuli ako sa sariling bibig.
Napairap ako para maitago ang pagkapahiya.

"Anong gagawin natin doon?" nagtatakang tanong ko.

"What do you think both consenting adults would do in a hotel in a broad daylight?" he asked.

I refused to answer. I bit my lower lip to calm myself a bit.

"Yes. Your guess is right. We'll do what we both enjoyed doing last time," he said mockingly.

Nagtaasan ang mga balahibo ko. Kahit na nakabukas ang aircon sa loob ng sasakyan ay pinagpapawisan ako.

Nag-flashback ang mga maiinit na tagpo sa pagitan naming dalawa. I shook my head to ignore those scenes playing in my mind again and again.

"No!" I shouted.

"Why? Afraid of your own needs?"

"Yes...No!" my voice lacked conviction.

"Hah!" The side of his lips rose.

"I'm sorry, Marcus!" I sincerely said.

"For what?"

I lowered my head. "For everything," nausal ko.

He hit the steering wheel with his hand. "Damn it!"

Then, he pulled over and turned to me, meeting my gaze.

"We're both drunk during that night!" I defended.

"No. We're far from it. Don't give me that bullshit! We're both sober when we did that."

He roughly ran his fingers through his hair. His face screamed disappointment.

Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya at lalo lamang akong nakaramdam ng pagkapahiya. Naging marupok ako ng gabing iyon

A/N

Pasensya indi ko gid mahatag ang inyo ginapangayo. Bwahahaha.