- Tae, mam do ciebie prośbę - Jungkook złapał chłopaka za rękę i uśmiechnął się do niego lekko.

- Słucham cię, Jungkookie - odparł, a jego oczy błyszczały radośnie.

- Musisz pomóc mnie i Yoongiemu w rozwiązaniu pewnej... Zagadki.

- Ooo, lubię zagadki! O co chodzi?

- Jak bardzo dobrą masz pamięć?

- Bardzo, bardzo!

- Dobrze... Zatem potrafiłbyś zapamiętać, jakie kamery umieszczone są w danych miejscach szpitala i jak dobrze potrafią uchwycić obraz?

- To żaden problem, ale po co wam to?

- Na tym polega nasza zagadka, ale niestety nie mogę jeszcze zdradzać szczegółów - uśmiechnął się tajemniczo, a Taehyung kiwnął głową.

- Rozumiem! Sekret - szepnął.

- Tak, dokładnie. Ale żeby to zrobić, musisz wmówić panu ochroniarzowi, że czujesz się obserwowany i wydaje ci się, że ktoś cię śledzi, rozumiesz?

- Ro... Rozumiem - Taehyung trochę się spiął wystraszony, co Jungkook od razu dostrzegł, dlatego poklepał go delikatnie po głowie.

- Ale spokojnie, pamiętaj, że wcale nikt cię nie stalkuje! To tylko zabawa. Poproś pana ochroniarza, żeby pokazał ci nagrania z kamer i zapamiętaj wszystko jak należy, a potem przekaż te informacje mi, dobrze?

- Dobrze!