Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

35.

Cinco jóvenes respiraron más aliviados e incluso se permitieron llorar cuando el médico les informó que Jungkook estaba fuera de peligro.

Hoseok fue el primero en entrar a verlo cuando el menor despertó tras la cirugía y el único que no lo dejó cuando el resto tuvo que ir a casa para hablar con la policía.

A Jungkook no le habían contado toda la verdad solo para no ponerlo más nervioso. Pero él sabía que su hyung, sentado a su lado y cuidándolo como si tuviera miedo de perderlo, le estaba ocultando información importante. Sobre todo, porque Jin no había ido a verlo. Y su única conclusión fue que al mayor también lo habían atacado.

-Hyung... -le habló a Hoseok, quien sostenía si mano, dándole suaves caricias -. ¿Dónde está Jin hyung?

El mayor se tensó al escucharlo preguntar aquello una vez más.

-Hobi hyung, nunca has sido buen mentiroso -rio Jungkook -, por eso no quieres decirme ¿verdad?

Hoseok asintió afligido, viéndolo directo a los ojos.

-Lo siento tanto, Kookie. Todo esto es mi culpa.

-¿Cómo va a ser tu culpa? -volvió a reír, estirando su mano para acariciar sus cabellos -. Es mejor que haya sido yo. Si a ti te hubiera pasado lo mismo, no sé qué hubiera hecho. Además...

Hoseok lo miró cuando no dijo más.

-Además ¿qué?

-Q-Qué además... así pu-puedo tener tus mimos...

Hope sonrió al ver aquellas mejillas sonrojadas y no resistió más a besar sus labios. Jungkook casi saltó cuando el toque de su hyung lo tomó por sorpresa pero no se alejó. Tímidamente, comenzó a corresponder al beso. Y también comenzó a olvidar todo a su alrededor.

.................

Han pasado 84 años :v


Nina Glastor💜

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro