Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

CAPITULO 7 : UN TIPO DIFERENTE DE PROBLEMAS

-'Mi Rey'-comunicándose mentalmente (solo con Ichigo)

-"¿Dónde estoy?"-pensando Shinigami/Humanos/Quincy

-Hola- Hablando Shinigami/Humanos/Quincy

-Hola Rey- hablando Zanpakutos o Hollows

-"¿Dónde estoy?"-pensando Zanpakutos o Hollows

-'Mi Rey'-comunicándose mentalmente (con Shiro, Zangetsu y Juha)

(Hola)-palabras de su autora

-----------------------------------------------

-Ichigo... ¡Kurosaki Ichigo!- grito alguien

Los ojos marrones se abrieron de golpe a una cara que no reconoció.

-Bueno, estás despierto- dijo la figura femenina

El Shinigami hizo una rápida reverencia al darse cuenta de quien estaba con el

-¡CCapitana Unohana- dijo Ichigo

-El Capitán Ukitake y el Capitán Kyoroku necesitan hablar contigo inmediatamente- dijo Unohana

Ichigo se sentó en la cama, Sintió algo alrededor de su cuerpo, pero descubrió que lo habían vendado y le habían dado nuevas túnicas.

-Perdón por despertarte, Ichigo...-dijo el otro Shinigami-Pero es urgente

Sin perder otro segundo, Ichigo siguió al Shinigami fuera de su habitación y por el pasillo a una sala de reuniones, allí encontró a los Capitanes esperándolo, se sentó y pronto estuvo ocupado respondiendo todas sus preguntas. Ichigo explicó lo que Muramasa le reveló: cómo se estaba apoderando de los Zanpakutos y cómo Muramasa parecía estar buscando algo. Ichigo también les informó que Zangetsu había sido tomada.

Un incómodo silencio se instaló en la habitación.

-Entonces... para acortar lo que nos dijiste...-dijo Unohana suavemente.

Todos los ojos se volvieron hacia ella.

-¿Un Zanpakuto llamado Muramasa es el que controla a los otros Zanpakuto?- pregunto Unohana

Ichigo asintió con la cabeza, su cabello naranja tapando sus ojos. Levantó una mano de su regazo para cepillarlo.

-Él puede quitar un Zanpakuto del cuerpo de un Shinigami. Luego puede usar cualquiera de la ira reprimida del Zanpakuto contra su Shinigami para convencerlos de que se vuelvan contra su Maestro. Es algo así como el control mental, pero más cerca de la manipulación... –dijo Ichigo

Se escuchó un fuerte ruido el cual fue producido por la puerta que era abriera, Ichigo reconocería ese pelo rojo y la cara llena de tatuajes en cualquier parte...

-¿Así que llamaste?-Preguntó Renji al entrar, señalando al Ukitake. Detrás de él había dos figuras que Ichigo no reconoció.

El Capitán Ukitake le dirigió a Renji una de sus típicas sonrisa.

-Claro fui yo, según se has luchado y sometido a tu Zanpakuto... ¿puedes decirnos algo sobre la batalla que pueda ayudar a otro Shinigami?- dijo Ukitake

-Ojalá pudiera explicarlo, todo lo que hice fue luchar y vencerlos... Me temo que Zabimaru no recuerda nada- dijo Renji mientras fruncía el ceño

-¿Es esto verdad?- Cuestionó Ukitake.

Mono, uno de los espíritus de Zabimaru tomo la palabra

-Sí. No recordamos nada antes de que Renji nos derrotara. Muramasa... ni siquiera nos suena familiar- dijo Mono

-¡Renji!-grito serpiente, el otro espíritu de Zabimaru-¡¿Podemos irnos ahora?! ¡Estoy hambriento!- se quejo

-¡Ya te dije que no! ¡Y ya te di algo de comer hace treinta minutos!- grito Renji cabreado

Renji y Serpiente comenzaron a discutir como un par de mocosos, Mono suspiró y gruñó molesta, trató de separarlos y se produjo una discusión aún más ruidosa.

La figura pálida sentada detrás de Ichigo resopló, acaso él era el único calmado en estos momentos

-Ustedes tres son tan patéticos- dijo Shiro

Ichigo lanzó una mirada en su dirección, silenciando efectivamente a Shiro que miraba la interacción de esos tres aburrido.

Los espíritus de Zabimaru se sintieron indignados por eso

-¿¡QUÉ DIGISTES!?- gritaron los espíritus de Zabimaru

Renji los empujó a los dos hacia atrás.

-Maldición, Ichigo. Tu Zanpakuto piensa menos antes de hablar que tú...- dijo Renji pero se detuvo en seco al ver a la figura sentada detrás de Ichigo en el suelo. Si la piel no se lo hubiera revelado, entonces esos ojos definitivamente sí.-Eso es- estaban en shock

-Mi Hollow interno-declaró Ichigo.

-¿No se supone que él... estaba...muerto...?- dijo Renji haciendo un extraño gesto con sus manos- ¿Interno?-pensó

-Eres solo un Shinigami o un mal detective regular, ¿no?-Replicó Shiro- de que te sorprendes, no estoy muerto si me ves aquí y que pasa con que sea interno ¿No es que tus espíritus Zanpakuto también son internos?

Renji refunfuñó por el comentario de Shiro, pero se mordió la lengua antes de que estallara otra discusión. Inadvertido detrás de él estaba Zabimaru.

Ambos espíritus no habían quitado sus ojos de Shiro. Podrían decir, simplemente mirándolo, que algo estaba... apagado.

xxxxxxxxxxxxx

Muramasa podía oír los ecos del Zanpakuto abajo, Él no podría preocuparse menos por sus disputas despreocupadas. Era consciente de que estaban cada vez más inquietos, pero sus preparativos aún no habían sido completos. Por ahora, había elegido un puñado de poderosos Zanpakuto para mantenerse a salvo. Ninguno de ellos tenía el poder que deseaba, pero cada uno de ellos podía ser útil para descubrir ese poder.

Zangetsu camino detrás de él, con el ceño fruncido en su cara. No le tenía miedo a este lugar, pero todas las diferentes presencias lo estaban haciendo sentir incómodo. Como él era técnicamente parte de los poderes de Ichigo, Muramasa retenía cierto control básico sobre él. Por ejemplo, hace una semana que nunca abandonaría el mundo interior de Ichigo en un intento por alcanzar sus objetivos, ahora sin embargo... Zangetsu tenía un plan para probar las verdaderas habilidades de Ichigo. Si eso significaba que era hora de entregar la antorcha al Zangetsu real, entonces que así sea. Tenía que estar seguro de que Ichigo podría derrotarlo, y entonces tal vez Ichigo tuviera una oportunidad contra...

-¿Qué está pasando aquí?-Habló Muramasa, su voz tan insulsa como su cuidado por la situación.

Haineko y Tobiume inmediatamente dieron media vuelta. Sus ojos se fijaron en Muramasa, ignorando, por ahora, la figura que había traído consigo.

-¡Nada! Solo estamos... hablando- dijo Haineko

Zangetsu miró hacia otro lado, y luego se estremeció cuando sus ojos se encontraron con la mirada de otro Zanpakuto.

-¿Quién eres tú?- pregunto la Zampakuto a Zangetsu

Zangetsu reconoció la presión espiritual de Zanpakuto. Hozukimaru...

-Zangetsu- dijo Zangetsu simplemente sin entran en algún detalle

-¿¡Zangetsu de Ichigo Kurosaki!?- dijo otra Zanpakuto se rio.- ¡Buen viaje a ese Sustituto Shinigami! ¡Qué basura sin valor! Sin espíritu de lucha, sin pistas sobre cómo usar realmente sus poderes... ¡solo una gran pérdida de presión espiritual!

Zangetsu se encontró de acuerdo, aunque sabía que se debía a la influencia de Muramasa, todavía se odiaba por ello. También sabía que el verdadero él, Yhwach, estaría pensando lo mismo.

-Tengo la sensación de que Ichigo Kurosaki todavía está vivo- dijo Muramasa

Zangetsu se giró y lo miró, su expresión era ilegible.

-Quiero que todos ustedes lo capturen, vivo. Él posee una habilidad que quiero ver más allá- dijo Muramasa

-Su Hollow interno...-murmuró Zangetsu.

Muramasa asintió-Nunca antes había visto un Shinigami salvar un Hollow. Tampoco he visto un Shinigami con la capacidad de poseer regeneración instantánea. Creo que Ichigo Kurosaki y este... Hollow interno comparten una relación que es exclusivamente suya. ¿Estoy en lo cierto?- dijo Muramasa dirigiéndose a Zangetsu

Zangetsu se encogió de hombros.-Simplemente eliminé a la criatura. Lo que hacen sin mí es de su propia preocupación

xxxxxxxxxxxxxxxxx

Ichigo se sentó en la esquina trasera de la habitación, esperando que el doctor terminara de examinar a Rukia. Cuando el doctor se fue, Rukia habló.

-Tengo un mal presentimiento- dijo Rukia sin mirar a Ichigo

Ichigo asintió, sabiendo precisamente de lo que Rukia estaba hablando. Byakuya había sido derrotado por su propio Zanpakuto, y luego desapareció.

-No te preocupes, Rukia, lo encontraremos- dijo Ichigo.

Rukia bajó su mirada a sus pies, lentamente se sentó en su cama, empujando la almohada contra la pared para usarla como respaldo.

-Ichigo... es mi culpa, ¿no? Perdiste a Zangetsu por-dijo Rukia pero fue interrumpida

-No-dijo Ichigo bruscamente-No es tu culpa en absoluto. Perdí a Zangetsu porque fui imprudente. No sabía de lo que era capaz Muramasa hasta que fue demasiado tarde.

Ichigo se levantó y se sentó al final de la cama de Rukia.

-Ahora, deja de preocuparte por mí y concéntrate en ti misma. Realmente te golpearon muy fuerte... intenta descansar un poco, ¿está bien?

Rukia había mirado a Ichigo, ella se rio un poco, y luego sonrió.

-Está bien tu gran idio-dijo Rukia pero fue interrumpida

-¡Deténganse ahora!- grito alguien

Ichigo se giró para mirar la fuente del ruido, Shiro voló más allá de la entrada, seguido de cerca por Mono y Serpiente, seis o siete Shinigami los persiguieron, uno de los cuales era Renji. Ichigo rápidamente lo agarró y lo tiró dentro de la habitación de Rukia.

-Renji, ¡¿qué demonios está pasando?!- pregunto Ichigo

Renji suspiró con fastidio-¡No estoy seguro! Zabimaru dijo algo sobre una revancha... y van a luchar contra tu Hollow interno. Unohana y yo tratamos de detenerlos, ¡pero simplemente salieron corriendo!

Ichigo gimió por dentro antes de seguir a Renji para tratar de detener el desastre antes de que sucediera. Ichigo no quería pensar en lo que sucedería si Shiro se le permitiera vagar libremente por la Sociedad de Almas, y definitivamente no quería pensar en el daño que causaría una pelea entre Zabimaru y Shiro.

Renji comenzó a disminuir la velocidad. Ichigo se detuvo cuando notó la mirada oscura en las facciones de su amigo.

-¿Qué sucede?- pregunto Ichigo a Renji

Renji miró lentamente a Ichigo, pensando en lo que debía preguntarle

-¿Qué tan malo es? Tu Hollow interno- dijo Renji

Ichigo se tensó un poco ante esa pregunta debía responderle o mejor quedarse callado, decidió responder.

-Él es...- dijo Ichigo pero se detuvo

Una de las manos de Ichigo se movió hacia su estómago donde Shiro una vez lo apuñaló. Esos recuerdos volvieron a fluir hacia atrás: el doloroso apretón en su rostro antes de ser arrojado a través de un edificio, siendo golpeado por una fuerza completa Getsuga Tensho, e incluso Tensa Zangetsu atravesó su cuerpo y luego lo sacaron lentamente. No se podía negar que Shiro era su lado oscuro pero.

-Últimamente ha estado actuando raro. Antes, cada vez que aparecía, siempre era destruir, matar, dominar... Pero me ha estado defendiendo, tratando de protegerme- dijo Ichigo

Renji asintió-Escucha, Ichigo... Después de que te fuiste a ver a Rukia, Zabimaru y tu Hollow fueron trasladados a otra habitación, ya sabes, en caso de que Muramasa regresara por ellos... Bueno, los escuché hablar...- dijo

FLASHBACK

-¡¿Qué estás mirando?!- dijo Shiro fastidiado por los otros dos espíritus.

Mono, con el ceño fruncido, y Serpiente, con una sonrisa, respondió-¿Por qué te estás conteniendo?

-Tch...-dijo Shiro mientras miraba hacia otro lado-No sé si lo has notado, pero estoy rodeado de Capitanes. Incluso sin su Zanpakuto, sacar a un Hollow como yo no sería fácil...

Mono levantó a Serpiente por su cadena y lo arrojó a Shiro.

-¡Idiota! ¡¿Crees que nos vamos a tragar algo tan ridículo como eso?! ¡Sabemos lo que eres, quién eres!- dijo Mono

-¿Y qué tal una revancha, eh? ¡Te estabas reteniendo antes! Vamos ~ ¡Nos hemos vuelto más fuertes! ¡Tenemos un Bankai!- dijo Serpiente

-No sabemos por qué le mientes a todos... ¡pero prometemos mantener tu identidad en secreto si nos prometes una buena pelea!- dijo Mono

-Está bien.- dijo Shiro,

La voz de Shiro fue suave, sedoso... diablos, incluso pecaminosa con sed de sangre. Lentamente se puso de pie dispuesto a divertirse un rato con el Zampakuto de la piña roja, Renji.

-Podemos divertirnos mientras esperamos que los adultos se den cuenta de nuestra travesura ¿Verdad?- dijo Shiro con su típica sonrisa

NOTA EXTRA

MUY BIEN SUBIRE EL ESPECIAL DE IMAGENES DE ICHI-CHAN ESPERO LES GUSTE EL CAPITULO, SI SE QUE LLEGUE TARDE PERO EL INTERNET VENIA Y SE HIBA POR ESO NO PUDE SUBIRLO EL DIA QUE ERA, ASI QUE YA ESO SERIA TODO

(PARA TENER LA PAREJITA DE IMÁGENES)

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro