yirmi iki saat

"Sen bir fikrim var diyordun?"diye sordu kızıl saçlı çocuk. Artık sıkıntıdan her şeyi yapmaya razıydı. "Hatırlamıyorum."dedi kız, huysuz bir tavırla.

Burada öleceklerdi.

Burada.

Bu şekilde öleceğine inanamıyordu.

Hep büyük bir kahramanlık gösterdikten sonra öleceğini düşünüyordu.

İksir Mahzeninde Mahsur Kalarak Değil.

"Hermione, biraz gülmeye ne dersin? Ha, benim için?" dedi Ron, mavi gözlerini kıza dikerek. Canı çok sıkılmıştı, beklemek artık canını yakmaya başlamıştı.

Kız, onun yüzünü ilgisizlikle süzdü ve omuz silkti.

"Hayır." Ron, kıza göz devirdi. Sağ elini cebine soktu ve kıza bakmadan kendi kendine yakındı.

"Seni mutlu etmek için ne yapmam gerek? Lanet olsun aynı konumdayım ve ben seni mutlu yapmak için kendimi yırtıyorum!" dedi Ron, elleriyle kendini göstererek. O da çok sıkılmıştı. Onun da artık dayanacak gücü kalmamıştı.

Sanki hiç zaman geçmiyormuş gibiydi ama saati gösteren o iki çubuk durmadan hareket ediyor, dönüp duruyordu.

"Ron, saat kaç?" dedi kız, hiçbir şey olmamış gibi. Ron, kıza ters ters bakarak cebinden saati çıkardı.

Dünya ile aralarında kalan tek bağ, bu saatti.

"22 saat, 1 dakika." dedi çocuk, olabildiğinin en sakin, en normal tavrı ile. Ki bu, kabarık saçlı kızı iyice delirmişti.

"Ne demek 22 saat? Kolay mı bu? 22 saattir bir zindanda kilitliyiz! Kafayı yemek üzereyim! Hâlâ tek bir kişi bile bize bakmaya gelmedi! Delirmek üzereyim, anlatabiliyor muyum?" diye haykırdı kız, sonunda oturduğu masadan kalkıp tehdit edercesine kızıl saçlı çocuğun üstüne yürürken.

Ron, Hermione üstüne yürürken gerisin geri gidiyordu.

Kız delirmiş gibiydi, onu daha önce hiç böyle görmediğine emindi.

"Benim için kolay mı sence? Aynı konumdayız Hermione, hiçbir fark yok! Ben şu an sırf sen birazcık da olsa mutlu ol diye, ne hissettiğimi göstermiyorum! Bu mu yani karşılığı?" diye bağırdı sinirle. Şimdi karşısındakinin üstüne yürüyen o, geri geriye kaçan Hermione'ydi.

Normalde her ikisi de bu kadar sinirli olmazlardı. Ama, ikisinin de sinirleri artık çok gerilmişti. Dayanamıyorlardı.

Hermione, eliyle boynunu ovuşturdu.

"Özür dilerim."dedi çekingen bir tavırla. Ron, elini ona durması istediğini anlatmaya çalışırcasına kaldırdı.

"Şu an değil, gerçekten. Sus lütfen."