- Gotowa?! - usłyszałam z dołu.

- Zaraz! - krzyknęłam z łazienki, ubierając się.

- Czekam przy aucie!

Nie odpowiedziałam już, tylko wyszłam z łazienki. Poszłam do pokoju, wzięłam plecak i pobiegłam na dół.

Tatuś, gdy tylko podeszłam, od razu wziął ode mnie plecak i złapał za rączkę, idąc w stronę góry. Wtuliłam się w niego, patrząc dookoła siebie i oglądając naturę.

- Kochanie? - spytał po godzinie.

- Tak? - spojrzałam na niego powoli.

- Chciałabyś może pojechać jutro do centrum po jakiś ładny strój kąpielowy? To wtedy pojutrze pójdziemy sobie na plażę, popływamy. - uśmiechnął się.

- Pewnie. - zachichotałam. - Daleko jeszcze? - zagryzłam wargę.

- Jeszcze jakieś... Dziesięć minut i jesteśmy. - zaśmiał się.

- A... Tatuś mógłby mnie zanieść? - zachichotałam i odlepiłam się od niego.

- Wskakuj. - zaśmiał się, szykując rączki, na które po chwili wskoczyłam z chichotem. - Uwielbiam Cię nosić.

- A ja uwielbiam być noszona przez tatusia. - zaśmiałam się, wtulając się w niego i zamykając oczka.

- Ładnie ptaki śpiewają...

- Bardzo... Przyjemne dla uszu. - uśmiechnęłam się, słuchając uważnie.

- Jesteś kochana... - wymruczał, idąc sobie spokojnie ze mną na rękach.

- Ojeju... Tatuś bardziej. - zachichotałam, wtulając się w niego mocno i całując w policzek.

- Nie, bo Księżniczka bardziej.

- Tatuś bardziej.

- Księżniczka. - pocałował mnie czule, przez co nie mogłam nic powiedzieć.

- No dobrze. - zamruczałam słodko, zamykając oczka.

Nagle zadzwonił telefon. Tatuś odebrał bez patrzenia.

- Tak?

- Kurwiu, gdzie jest Chae?! - ktoś krzyknął do słuchawki. Tym kimś okazał się Baek... Czego on znowu ode mnie chce...

- Ty jesteś jakimś chorym pojebem, skoro myślisz, że ona do Ciebie wróci. - warknął.

Wzięłam od niego telefon i przyłożyłam do ucha.

- Proszę Cię, zostaw mnie w spokoju... Nie chcę z Tobą rozmawiać, nie chcę słuchać Twoich wyjaśnień... Nie chcę, po prostu nie...

- Chae... Proszę Cię...

- Nie, Baek... Za dużo zrobiłeś złego... Uciekłeś... Zostawiłeś... Nie wybaczę Ci tego... Nie dzwoń do mnie ani do Chana. Daj nam spokój. - rozłączyłam się, oddając telefon tatusiowi i wtulając się mocno.

~~~*~~~

Uwaga!

Trochę palce mi wysiadają, więc przepraszam, jeśli za godzinę nie będzie, najwyżej na następną będą dwa, jak będę dawała radę pisać...