- Mam samochód, więc możesz zabrać wszystko. - uśmiechnął się, co odwzajemniłam.

Poszliśmy do mojego pokoju, następnie wyciągając walizki, torby i plecak. Zaczęłam wyjmować z szafy ubrania, które od razu składałam tak, żeby zmieściły się we wszystko.

- Daddy?

- Tak? - kucnął obok mnie, pomagając.

- Zmieści się to wszystko u Ciebie...?

- Oczywiście, że tak. - zaśmiał się cicho. - Będziesz mieć tam własną, dużą garderobę, więc spokojnie. - pogłaskał mnie po główce.

- Całą garderobę...? - spojrzałam na niego szybko.

- Calutka tylko dla Ciebie. - uśmiechnął się.

- Dziękuję! - krzyknęłam, rzucając się na niego, a on słodko i czule pocałował mnie. - Uwielbiam tatusia...

- Tatuś Ciebie też. - uśmiechnął się, tuląc mnie mocno do siebie. - Skończmy to pakowanie i jedźmy, tak? - pocałował mnie w czółko, co odwzajemniłam z chichotem w nosek.

Po około godzinie byłam spakowana. Z pomocą tatusia poszło o wiele sprawniej.

- A... Ma tatuś ogródek? - spytałam, biorąc plecaczek, który po chwili mi zabrał.

- Ja jestem od noszenia. - uśmiechnął się. - A mam duży ogród. - zaśmiał się, łapiąc moją rączkę i idąc do auta. Reszta rzeczy była już schowana do bagażnika.

Otworzył mi drzwi od samochodu. Podziękowałam słodkim uśmiechem, wsiadając.

Tatuś po chwili siedział już obok mnie. Ruszył.

- Daleko tatuś mieszka?

- Kiedyś Ci napisałem, że niedaleko, ale zabieram Cię tam, gdzie Baek nie znajdzie. Nie jest to aż tak daleko, ale on nie zna tych terenów. - pogłaskał mnie po rączce.

- Dobrze. - uśmiechnęłam się, patrząc przez okno.

- Piękne te domy... - wyszeptałam, patrząc na białe, brązowe i pomarańczowe domki.

- Kiedyś w tamtym pomarańczowym mieszkałem. - zaśmiał się, a ja tylko uśmiechnęłam.

- Ładnie w środku było? - spytałam z chichotem.

- Czy ja wiem... Ładniej w tym, do którego Cię teraz zabieram. - zaśmiał się cicho.

- Ale będę żyć? Bo uwielbiam duże przestrzenie. - zachichotałam.

- Tak. - zaśmiał się, parkując w podziemnym garażu.

- Wow... - spojrzałam na dużą ilość aut. - To kogoś...?

- Nie. - uśmiechnął się. - Wszystkie należą do mnie, a niedługo też do Ciebie.

- Jejku... - wyszeptałam i wysiadłam, oglądając wszystkie dokładnie, co zajęło mi trochę czasu.

~~~*~~~

Co byście powiedzieli na to, jakbym dodawała rozdziały, kiedy będę mieć więcej weny? Oczywiście będą one dodawane codziennie, ale może uda mi się rano, później w południe i wieczór albo tylko pod sam wieczór. 

Co myślicie także o tym, żeby napisać tą książkę do pięćdziesięciu rozdziałów ( W ostateczności do stu, jak tylko będę mieć dużo pomysłów, a tego zazwyczaj mi nie brakuje. ( ͡° ͜ʖ ͡°) ) i przykładowo drugą część też do pięćdziesięciu ( Albo więcej. ( ͡° ͜ʖ ͡°) )?