Ben geldim. Nasılsınız? Umarım çok çok iyisinizdir.

Multimedia: Yağmur 🌸

İyi okumalar.

~

"Baran oğlum." Annemin sesini duymuyordum bile. "Ne işin var senin burada oğlum? Dışarı çıkmamış mıydınız siz? Hadi gel yukarı çıkalım biz." Annem konuşmaya devam ediyordu ama benim gözüm babamdan bir an olsun ayrılmıyordu.

"Sen çık anne. Benim halletmem gereken bir mesele var." Bedenimde dolaşan sinirime bir türlü hakim olamıyordum.

"Baran lütfen anneciğim." Annemin ağlamaktan bulanık çıkan sesini şu an düşünemiyordum.

"Sen nasıl böyle bir şeyi yapabildin? Sen nasıl benim sevdiğim kadını ailesiyle tehdit edebildin? Sen nasıl bir adamsın ya pardon adam mısın sen?! Kimsin sen ha kim?" deyip babamın üzerine doğru atıldım. Annem araya girmeye çalışsa da gözüm kimseyi görmüyordu.

"Neden yaptın lan neden yaptın böyle bir şeyi?" Çıldırmış gibiydim. Kendime hakim olamıyordum. Babam sustukça daha çok sinirleniyordum.

"Baran oğlum lütfen yapma, oğlum benim için yapma yalvarırım oğlum." Annem aramıza girip kolumu tuttuğunda, babamın kollarında olan ellerim düştü. "Ne olur yapma oğlum. Değmez yapma." Sinirli bir nefes alıp verdim.

"Sen nasıl böyle bir şeyi yapabildin ya? Sen sen..." Karşımdaki adama diyecek bir şey bulamıyordum. Pişkin pişkin hâlâ karşımda durabiliyordu.

Nasıl böyle bir şeyi yapabilmişti?

Ben günlerce ağlamıştım. Yağmursuzluktan günlerce ağlamıştım. Sırf ona biraz daha yakın olabilmek için gecenin bir saatinde evinin önüne gidip kapılarının önünde oturmuştum. Ben Yağmur'a ne yaptım da benden ayrıldı diye düşünmekten kafayı yemiştim.

Ben onsuz bitmiştim.

Ve bunları bana, bize asıl yapan babamdı.

"Yeter be! Nefret ediyorum senin o salak sevgilinden. Sen ne buldun ki o kız da oğlum? Salak bir kere, sulu gözün teki, ağlamaktan başka bir bok bilmiyor." Babamın dedikleriyle tekrardan üzerine doğru atıldım.

"Sen onun hakkında doğru konuşacaksın! Gebertirim seni onun hakkında doğru konuşacaksın!" diye bağırdım.

"Yeter!" Annemin bağırtısıyla birlikte suratına bir yumruk geçirip, geriye doğru çekildim. O bunu çoktan hak etmişti.

"Sana artık yeter! Sen delirmişsin, kafayı yemişsin. Seni bitiririm ben bitireceğim de. Def ol git evimizden. Çoçuklarımdan artık uzak duracaksın sen." Annemin dedikleriyle beraber babamın gözlerinden geçen korkuyu görebilmiştim.

"Bak Derya öyle değil, yapma bunu bize." Bu kadar sinirli olmasam bu adamın dediklerine gülebilirdim.

"Biz diye bir şey yok. Def ol git evimden, yoksa ben seni çıkarmasını bilirim!" Annemin gözlerindeki ciddiyeti görmüş olacak ki, yanımızdan geçerek merdivenlere yöneldi.

Merdivenlerden çıkarken bir yandan da bağırıyordu. "Allah kahretsin böyle işi."

"Anne iyi misin sen?" diye sordum. Yanına doğru yaklaşıp gözünden akan yaşları sildim.

"İyiyim oğlum, iyiyim. Baran beni çok korkuttun oğlum çok. Ben seni ilk defa böyle gördüm. Ya sana bir şey yapsaydı oğlum ha?" Annem ağlayarak konuştuğunda babam olacak adama bir kez daha lanet ettim.

"Tamam anne bak bir şeyim yok. İyiyim şu an sakinim." Sakinim kelimesini kendimi rahatlatmak için söylemiştim. Yoksa hiç sakin falan değildim.

"Anne anlat bana her şeyi. O adam Yağmur'u neden tehdit etti? Yağmur'dan neden bu kadar nefret ediyor?"

Sorularımın cevaplarından korksam da ben bugün sorularının cevaplarını alacaktım.

~

Sizce babası neden böyle bir şey yapmış olabilir? Tam bir manyak olduğunu düşünüyorum ben babasının psiğdğssğs

Yağmur'u hep kısa tutacağımı söylüyordum. Tadında bitecek diyordum. Ama dün gece aniden aklıma bir fikir geldi ğeğdğxğxğ Ama ben bu fikri uygulayıp uygulamama konusunda kararsızım. Uygularsam sanki Yağmur ve Baran'ın masumluğuna, aşklarına zarar verecek gibi hissediyorum. Ama uygulamasam da içimde kalacak gibi pspsppxğğ Ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Bir sonraki bölümde buna artık karar vereceğim.

Bölüm hakkındaki yorumlarınızı da bekliyorum. Ve tabii beğenilerinizi de. ⭐️🌟

İnstagram: mavininhikayeleri

Sizleri seviyorum.