Yine ben geldim. apzsğxğd

Nasılsınız?

3'ncü bölümü az önce attım canımlar okumadan geçmeyiniz lütfen. 🌸

Multimedia: Selin

İyi okumalar.

~

"Yağmur," diye bağıran sesi duyduğumda adımlarım olduğu yerde durdu. Selin'in sesiydi bu. Yanıma geldiklerini hissettiğimde onlara doğru döndüm.

"Baran'la ayrılmışsınız." Selin'in sert çıkan sesiyle birlikte ona doğru baktım.

"Evet," dedim.

"Neden?" Gözlerimin içine baka baka sorduğunda, yutkunmadan edemedim. Ne bekliyordum ki? Böyle olacağı en başından beri belliydi. Öğrendikleri zaman bu şekilde karşıma çıkacaklarını biliyordum zaten.

"Selin!" dedi Talha. Sesinde ki uyaran tınıyı sezebilmiştim. Talha belki de aramızdaki en mantıklı düşünen insanlardan bir tanesiydi. Can; biraz umursamaz, deli doluydu. Selin; deliydi, yerinde duramazdı, cıvıl cıvıldı. Bense herkese durağan canım bildiklerime ben gibiydim. Baran; o anlatılmazdı. Korurdu, kollardı, düşünürdü, sert gibi görünse de sevdiklerine asla kıyamazdı.

Baran'ı gerçekten tanımak için onun içi olmak gerekirdi. En içi olmak...

"Bunu sana açıklamayacağım Selin," diye mırıldandım düşüncelerimin arasından sıyrılabildiğimde.

"Baran ortada yok Yağmur." Can bu sefer konuştuğunda gözlerimi kapatıp, açtım.

"Nerede olduğunu bilmiyorum." diye mırıldandım. Gözlerimden yaşlar akmaması için direniyordum.

"Senin yüzünden yok." Ah Selin! Yapma bunu bana, içim bu kadar yanarken bir de sen yapma.

Selin, Can ve Talha; Baran'ın arkadaşlarıydılar. Ben sonradan aralarına Baran'ın sevgilisi olarak katılmış ve hepsinin hayatında yer bulmuştum. Üçü de kardeşim, dostum olmuştu. Şu an sinirledikleri için böyle yaptıklarını biliyordum ama yine de içim de bir şeyler kırılmıştı.

Hiç mi görmüyorlardı hâlimi?

Gözlerimdeki acıyı hiç mi görmüyorlardı?

Sağ gözümden akan yaşı silmek için elimi kaldıracağım sırada, okulun otopark kısmında bir fren sesi yükseldi.

Başımı çevirdiğim sırada Baran'la göz göze geldik. Mavi gözleri beni delip geçerken tek yaptığım o sevdiğim gözlerine bakmak oldu.

Uzaktaydık.

Aramızda mesafeler vardı.

Ama biz gözlerimizle konuşuyorduk.

'Nasıl yaptın bunu bize?' der gibi bakıyordu. 'Nasıl kıydın bize?' der gibi.

Üzgünüm sevgilim. Her şey için.. Yaptıklarım, yapacaklarım için. Canını yaktığım için. Böylesine severken kanattığım için. Böylesine severken arkamı dönüp gittiğim için.

Gözlerimi mavi gözlerinden ayırıp arkamı dönüp okula doğru yürümeye başladım. Bu yaptığımla artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı biliyordum.

Kanatmıştım ama kanattığım kadar kanamıştım da.

Yansındı şimdi dünya.

~

Bundan sonra neler olacak bakalım :') Yavaş yavaş gidiyoruz hiç acelemiz yok.

Lütfen beğeni ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Desteklerinizi bekliyorum. ⭐️🌟

İnstagram: mavininhikayeleri

Sizleri seviyorum.