Unutma,sana ışık tutanlara sırtını dönersen, göreceğin tek şey kendi karanlığındır -DESCARTES

    Hayat ne güzeldi öyle değil mi?
İçinde bulunduğu durumu bile umursamadan hoyratça yaşayanlar vardı.

    Elim ayağım,nefesim, yüzüne doğru titremeye devam ederken  sessiz diye adlandırabildiğim bir şekilde hafifçe  yutkundum..

    Nefesi yüzüme vuruyor,kokusu tütsü gibi etrafımda dolanıyordu.Çok fazla ayırt edemediğim,daha doğrusu bakmaya utandığım göz renkleri öyle koyu bir renkte benimkilerle birleşmişti ki.
O an,bir anlığına nefesimi tuttuğumu fark ettim.

    Aramızdaki bu derin sessizliği bozan telefonum olurken,istemsizce kendimi geriye itmiş parmaklarımı alnıma yerleştirerek boşta kalan elimi arka cebime atarak telefonumu almıştım.

Selin Arıyor...

    Ekrandaki ismi görür görmez meşgule verip Koraya doğru başımı yeniden kaldırdım.

    "B-benim acil gitmem gerekiyor.Yarın olmazsa-" dedim bir an duraksayıp."Görüşürüz."

    Arkama döndüğüm gibi bir şey demesine müsaade etmeden konferans salonundan çıktım.

    Kalbim hızlı hareket etmekten mi yoksa gerçekten üzerimde yarattığı etkiden mi bu kadar çarpıntı yapıyordu  bilmiyorum.Ona karşı  bu kadar rahat olabilmem de benden beklenmeyecek bir vukuattı aslında.
Sakin bir köşeye geçerek Selin'in numarasına yeniden girerek telefonu kulağıma dayadım. Bir yandan da  etrafımı kontrol ediyor kendimi daha da  kuytu bir bölüme çekmeye çalışıyordum.
4. çalışta  açan Seline hemen karşılık verince,sesinin bir anda ağlamaklı bir tonda gelmesiyle kaşlarım olabildiğince çatıldı.
"Selin ne oldu? Neredesin ve neden ağlıyorsun!?" şu an ne gibi ciddi bir durum olabilirdi anlayamasam da şu anda  nerede olduğunu deli gibi merak ediyordum.
"Eslem! O-o vuruldu.Bilmiyorum aldılar arabaya yaka paça götürdüler onu.Eslem lütfen gel yalvarırım.Yalnızım"

    Beynimde hiçte iyi olmayan çanlar çalmaya başlarken etrafımdaki kişilere dikkat çekmemeye özen gösterip "Selin ne diyorsun sen? O dediğin kişi kim? Neden vuruldu ve sen neden bu kadar çok ağlıyorsun!? Söyle artık nerede olduğunu da geleyim.."dedim.
Selin tam olarak çatlak bir kızdı.Bensiz illaki başına bela alır,ailesinden önce ilk arayacağı kişi de ben olurdum muhakkak.
"Ben, kampüsün  arka tarafındaki büyük parkın oradayım." Deyip yerini belli etmesiyle ilk önce doğru duyduğuma emin olmaya çalıştım."Ne!? Selin senin bu saatte okul dışında ne işin var Allah aşkına!?    Allah'ım delirteceksin sen beni! Kapat geliyorum."  Telefonu kapatıp elimde eşyalarla koşar adımlarla  dışarıya attım kendimi.
Bir taksiye atlayıp Selin'in söylediği yere geldiğimde nefes nefese ücreti ödeyip ağaçlık alana açılan yola doğru ilerledim.
Onu nerede bulacağıma dair en ufak bir fikrim dahi yoktu.Sadece artık ciğerlerim patlayacak noktaya gelmişti onu söyleyeyim.

    Onu sonunda yolun kenarındaki banklardan birinde oturmuş,elleri yüzünü örtmüş biçimde gördüm.
Yanına ulaşır ulaşmaz önüne diz çöktüm hemen."Selin!? Geldim işte.Neler oldu hadi anlat?"
Domates gibi kıpkırmızı kesilmiş suratı aynı durumda olan yeşil gözleri benimkilerle buluşunca "Özür dilerim.." dedi titrekçe. "Eslem,çok özür dilerim cidden.." kollarını açtığı gibi bana sıkıca sarılmasıyla daha da kötüleşip yine de sabır çekerek sarılmasına karşılık verdim.
Burada neler olduğuna dair en ufak bir fikrim bile yoktu.Öğrenebilmem için doğal olarak da anlatması gerekti ama ilk önce sakinleşmesini beklemeliydim.
Bu sefer yanına oturup pembe gömleğinin üzerine bulaşmış kırmızı koyu sıvıya baktım.
Ne haltlar işlemişti? Adam öldürecek değildi ya?
"Hadi anlat bana.Üstün,her tarafın batmış zaten.Hadi kuzum.."

    "Buğra...Yemin ediyorum onunla görüşmeyeceğime dair yemin bile etmiştim.Ama çok önemli olduğunu söyledi.Ne bileyim kandım yine.Siyah bi araba geldi sonra.Adamların elinde kesici aletler vardı.Bi baktım kanlar içinde kucağımda.Sonra sürükleyip arabaya soktular onu.B-ben hala daha neler olduğunu kavrayamamışken kendimi seni ararken buldum.Eslem yemin ederim sana, kötü bir niyetim yoktu.O kadar tembih ettin ama ne bileyim.O adamlarla da hiç bir ilişkim yok tanımıyorum bile.Eslem, lütfen..." devamını getiremeden başını göğsüme yaslarken defalarca ifade değiştiren yüzüm artık ağrımaya başlamıştı. Sıkıldığıma dair bir kaç mırıltı çıkartıp kollarımı Selin'in sırtına koydum."Sana defalarca tembih ettim evet.Çünkü bende zarar gördüm,sana da arkadaş ayağına zarar vermesinden korkuyorum çünkü.Onun inine dahi girme Selin.Gitme,Buğra ile bağlantımız bitti bizim.Beni o gece,gelinliğimle  terk etmesiyle bitti her şey.Lütfen anla artık.Böyle olmuyor artık tamam mı? Olmuyor."
Bir kaç dakika o sessizce ağladı göğsümde.Ben de boş bakışlarımla öylece yere sabitledim gözlerimi.
Bu hayatta başına her şey gelebilirdi.O adamlar her kimse Selin'i de alıp götürebilirlerdi.
Buğra çeşitli ve tehlikeli sularda yüzen bir dangalaktı.
Gerçi Buğra'nın ismi adam olsa yine de adam demezdim ya,neyse.

  "Hadi" dedim onu kendimden ayırarak."Artık kendine gel ve her ne gördüysen unutmaya çalış.Şu üstünü temizlememiz gerek..Kimse görmeden.."

Koray tarafından...

Kendimi işime konsantre etmiş, çalışma odamda nihayet işlerin başına geçebilmişken, bir türlü aklımdan çıkmak bilmeyen Can'a  dayanamayarak bakmaya gittim.
Kapısını açıp annesiyle mutlu bir şekilde vakit geçirdiğini gördüğümde
Can kısa süre içinde beni görüp "Baba sende gelseneee!!" Diye bağırdı elindeki oldukça kalın ve bol resimli kitabı gösterip.

   "Baba hadi!"  Can diretmeye devam ederken,kendimi sonunda kapı pervazından itip Can'ın boşta kalan tarafına geçtim.
Leylaya bakmıyordum.Sırf dikkatimi Can'a vermişken, kitapta geçen olayları tam da hayallerine göre olduğunu büyük bir heyecan ve keyifle bana anlatıyordu.Can'ı dinlemeye bayılıyordum.Müthiş zekasında ne gibi kurguların,hayallerin olduğunu ve büyüyünce de ne gibi ilerlemeler kaydedeceğine büyük önem veriyordum.Ne yaşta olursa olsun,daima arkasındaydım...

Leylayla gözlerimiz buluştuğunda suratım bir anda düştü.
Açıkçası bizi bitiren şeyin ne olduğunu tam olarak bilmiyordum.
Diyorum ya,o istemişti.
Bende zamanla soğudum ve nefret eder oldum.Aslında haklı.Bu ilişki zaten başından beri yürümüyormuş.
Bir evliliğin bitmesi bu kadar kolay olabiliyormuş demek.
Şu an her ne kadar mutlu bir aile tablosu  oluştursak da, içten ne kadar da abes göründüğümüz kesindi zaten.

 
Kapı tıklatıldı sonra.İçeriye evin yardımcılarından birisi girerek yemeğin hazır olduğunu söyleyince Leyla; "Tamam inci.Geliyoruz.."  demişti.Odada yeniden üçümüz kalınca,Leyla ayağa kalkıp  Can'a elini uzattı."Hadi oğlum.Yemek,sonra banyo.."

Can başını sallayıp yanağıma bir öpücük bırakırken bende onu öpüp yatağında yatar pozisyon aldım.
Şu an öyle ağır hissediyordum ki kendimi,beni rahatlatacak şeyin ne olduğunu bilmiyordum bile.Gerçi  alışkındım ama...

Tavana baktım bir süre..
O mavi gözleriyle kirpikleri bir anda monitöre yansıtmış gibi belirdi anında.Nerden buldun bu kızı Koray?
Kendini bir bok zannedip de o kızı düşünüyorsun,ve kendine gel..

Ayağa kalktım hızlıca.Üstümdeki gömleği Can'ın odasında çıkararak dışarıya çıktım.Uzun koridorda yürüyerek amacım banyoya ulaşmakken içeriden,elinde çamaşır selesiyle bir kadın çıktı.
Bu evin yardımcılarıyla aram pek iyi değildi.O yüzden görüyordum ama sima veya isim olarak ezberleyemiyordum.
Kısa boylu ama genç görünen kadın üstüme bir an bakıp gözlerini büyültse de,son anda gözlerini üstümden çekmiş önüne bakarak hızlı adımlarıyla yanımdan geçip gitmişti.
Benim hatamdı.
Öylece üstü soyunuk bir şekilde dolaşırsam olacağı buydu.Ama nereden bilebilirdim ki onun orada olacağını?

Bunları düşünmeyi bırakıp kendime gelebileceğim güzel bir duş aldım. Belime bir havlu sarıp çıkarak  odaya girdim.Telefonumun kilit ekranını açıp şöyle bir göz attığımda,Ekrandaki Eslem diye kaydettiğim isim beni oldukça şaşırttı.

Yatağa oturup telefonu tamamen açtım ve  mesaj bölümüne girdim.
Yanlış görmedim evet.Resmen mesaj atmıştı.

Attığı mesaja baktığımda,hiç bu kadar moralimi yerine getirmemişti.Yüzümde kocaman gülümsemeyle mesajı defalarca okudum..

Gönderen;Eslem

"Çok fazla değil.Özür dilerim.Yanından acele ile çıkıp gittim.Eve vardığımda büyük bir saygısızlık yaptığımın farkına vardım ve şu an telafi etmenin yollarını arıyorum.Sence?"