-Pięknie wszyscy pracowaliście- pochwalił nas Nam- dziękuję bardzo i widzimy się jutro!

Cały Staff zaczął składać swoje rzeczy.

-Hej- podszedł do mnie gdy pakowałam pędzle- świetnie nam wyszło.

-Tak to prawda. Wymyśliłeś śliczny koncept, podoba mi się.

-Dziękuję.

-Będę się zbierać. Zostawiłam dom pod opieką chłopaków i muszę sprawdzić czy jeszcze mam gdzie mieszkać- zaśmiałam się.

-Jasne, zmykaj. Do zobaczenia jutro!

-Pa!

Wsiadłam do samochodu i ruszyłam w drogę.
Podczas jazdy dostałam wiadomości od Jisunga, że wszytsko już gotowe i kiedy przyjadę.

Gdy zjechałam pod blok widziałam w oknie wyglądającego Jeongina. Na mój widok uśmiechnął się szeroko i odszedł w głąb pokoju.

Na klatce schodowej słyszałam rumor wydobywający się z za moich drzwi.

-Już jestem!- zawołałam.

-Rozbieraj się i Chodź zobaczyć- pociągnął mnie za rękę Seungmin.

Wszyscy stali przy zamkniętych drzwiach mojej sypialni.

Felix i Changbin zaczęli imitować fanfary na co chciało mi się śmiać.

-Panie i panowie- powiedział uroczyście Jisung- witamy w nowym pokoju- nacisnął klamkę.

Przez chwilę oślepiło mnie światło słoneczne ale zaraz odzyskałam widzenie....

I zaniemówiłam.

Było pięknie...

Kącik przeznaczony dla Nari wyglądał bajecznie.

Białe łóżeczko, na którym leżał liliowy przewijak, ubrana była też pościel kupiona przeze mnie i Tuan. W środku siedział cały squad maskotek SKZOO i poduszki z tym samym motywem.
Na pudrowo różowej ścianie namalowane były motyle I kwiaty.
Wisząca półka obok służyła na przechowywanie pieluch i kosmetyki.

-Jest ślicznie- wyszeptałam.

-Cieszymy się, że Ci się podoba.

-Nie wiem jak wam dziękować. A kto robił malunek na ścianie?

Hyunjin podrapał się po karku.

-Taki mały prezent- powiedział uśmiechając się nie śmiało.

Przytuliłam go co odwzajemnił.
Każdego z członków wyściskałam do cna.

-Z kąd wyście wzięli tyle pluszaków? I jak znaleźliście pościel?- zapytałam biorąc do ręki poduszkę Bbokari.

-To był nasz wspólny pomysł aby dać dla Nari całą kolekcje SKZOO- odparł Seungmin- a na pościel natknęliśmy się przypadkiem.
Felix się popłakał gdy zobaczył ubranka- stoczył z niego.

-Są takie słodkie!- jęknął.

-Jeszcze raz wam dziękuję. Jestem zaskoczona jak dobrze wam poszło.

-Fakt, było parę odklejonych akcji- pokręcił oczami Minho uśmiechając się.

-Na początku zamiast łóżeczka wyszło nam wielkie krzesło- dodał Changbin.

-Potem stół- wymieniał Hyunjin- dopiero za trzecim razem się udało.

-Zgubiłem parę śrubek podczas budowania wieży- przyznał się Jeongin.

-Ja tu o mało nie zginąłem!- wrzasnął Jisung- Minho gonił mnie wkurzony z wiertarką, bo jak to powiedział ,,Ty sobie kurna świecisz czy mi?".
Ja miałem tylko trzymać latarkę!- rozpaczał.

-Nie moja wina, że jesteś ciota i zamiast skierować światło tam gdzie ci kazałem to sobie latarkę wkładasz do buzi!- obraził się Minho.

-Okej, okej- starałam się nie wybuchnąć śmiechem- jesteście może głodni?

-Tak!- rzekli wszyscy wygłodniałym tonem.

-Zjecie tosty?

-Matko oczywiście!- krzyknął Jeongin.

Chwilę potem już stałam przed tosterem robiąc kanapki dla wszystkich.
Chłopaki siedzieli czy to w kuchni czy w salonie oglądając telewizję.

-Nowa porcja!- zawołałam. Zaraz zjawili się Hyunjin i Han.

-Dzięki- odpowiedzili z napakowanymi ustami.

Pokręciłam tylko głową z uśmiechem.

-A ty nie jesz?- zapytał Changbin siedzący przy stole.

-Nie mam jakoś ochoty.

-Musisz jeść, dla dobra małej.

-Wiem Binnie, nie martw się.

Rozległ się dzwonek jego telefonu. Wyjął go z kieszeni.

-O cholera...- zaklął.

-Co?- zaniepokoiłam się.

-To Chan.

Wielka gula podeszła mi do gardła i zastygłam w bezruchu.

-Wszyscy zamknąć mordy! Hyung dzwoni- wrzasnął do chłopaków w salonie.

Na te słowa zerwali się i stanęli w progu kuchni aby posłuchać rozmowy.

Bin odebrał.

-Halo?

-Gdzie jesteście?- usłyszałam jego stłumiony głos.

-Na mieście, a co?- skłamał.

-Nie ma was w dormie, ani wytwórni. Mieliście mi mówić jak gdzieś idziecie- był lekko wkurzony.

-Ta..

-Podaj adres, przyjadę do was

-Nie, nie. Nie trzeba, zaraz będziemy wracać.

-Okej. To narazie

-Cześć- zakończył połączenie.

-Dobrze, że się nie zorientował- Hyunjin potarł czoło.

-Idziemy ferajna- zarządził Minho.

-Pa Y/N.

-Pa, dzięki!

Zamknęłam za nimi drzwi.
Dziwne uczucie ogarnęło mnie gdy znów usłyszałam jego głos...

Sprzątnęłam po jedzeniu i poszłam do sypialni aby jeszcze raz pozachwycać się dziełem chłopaków I wyrzucić nie potrzebne myśli z głowy.

꧁𑁍꧂

-Makijaż proszę!- krzyknął Reżyser.

Podeszłam do Namjoona, który właśnie pozował ze słonecznikiem na tle naturalnej zieleni.

Słońce dawało dziś czadu i wiał delikatny wiaterek.

-Masz, napij się wody- podałam mu butelkę.

-Dzięki- wziął parę łyków i nachylił się ku mnie abym mogła mu poprawić podkład i sztuczne piegi zrobione sprayem.

-Zamknij oczy- powiedziałam

Gdy wykonał polecenie, psiknęłam mu na nos piegi.

-Nie wyglądam dziwnie?- wątpił.

-Nieee, jest dobrze- zapewniłam go.

Posłał mi uśmiech i wrócił na plan.

Odeszłam pod namiot.
Została nam jeszcze chwila, ale ja byłam już zmęczona i znużona.

Usiadłam na rozkładanym krzesełku w cieniu delikatnie głaszcząc mój brzuch.

Szczerze powiedziawszy to miałam gorszy dzień.
Wstałam nie wyspana, Nari strasznie się wierciła cały czas co odczuwałam podwójnie.
Domagała się drzemki.

Obserwowałam pracę Namjoona i fotografów. Po dzisiejszym secie kończymy zdjęcia w plenerze i przenosimy się do wytwórni na zaaranżowaną makietę.

-Y/N dobrze się czujesz?- zapytała Keerin ze staffu.

Pokiwałam jej tylko głową zamykając oczy na sekundę.

-Spać..- wymamrotałam.

-Makijaż!- usłyszałam.

Niechętnie dźwignęłam się z miejsca znowu podchodząc do Nama.

-Kończyny już?- zapytałam go.

-Ostatnie zdjęcia. Jesteś strasznie zaspana.

-Bo chce mi się spać- odparłam- Chcę do domu.

-Jeszcze chwilka- poprosił mnie przyjaciel.

Stałam i patrzyłam jak pozuje, chodź głowa spadała mi w dół a oczy bolały.

-Koniec na dziś- obwieścił kierownik.

-Nareszcie- wyszeptałam.

Po posprzątaniu mojego stanowiska i pożegnaniu się z Joonem, odjechałam do domu.

W mieszkaniu szybko przebrałam się w dres i lgnęłam na łóżko momentalnie zasypiając.

POV: JUNG HOSEOK

Jechałem z planu zdjęciowego aby odwiedzić Y/N.

Wiedziałem, że jest świeżo po pracy bo dostałem info od Namjoona- hyunga.

Chciałem jej się pochwalić premierą albumu, która nadchodzi w tym tygodniu oraz imprezie z tej okazji, którą zorganizuję we wrześniu.

Zajechałem na parking i zamknąłem samochód.

Wszedłem na 5 piętro I gdy Chciałem zadzwonić dzwonkiem zauważyłem, że drzwi są nie domknięte.

Delikatnie wszedłem do jej domu.

-Y/N?

Rozejrzałem się po mieszkaniu.

Otworzyłem sypialnię.

Y/N spała na nie pościelonym łóżku, odkryta i skulona.

Ostrożnie usiadłem obok, na materacu i na nowo ją przykryłem.

Twarz miała spokojną, oddech unormowany, parę kosmyków włosów opadło na jej czoło. Odgarnąłem je za ucho i przyglądałem się jej dalej.

Serce lekko mi zabiło.

Była idealna w moich oczach.
Przekochana i cudowna.

Zwróciłem uwagę na kącik Nari.
Chłopaki odwalili kawał dobrej roboty, chodź musiałbym się poważnie zastanowić nad wymianą pluszaków.

Następnym razem skombinuje coś z BT21.

Y/N przekręciła się na łóżku mamrocząc.

-Chris..- wyszeptała. Jedna łza wyszła z pod powieki.

Śniła o nim.

Wciąż tęskni i kocha go.

-Nie myśl o nim- szepnąłem i starłem mokry ślad z jej policzka.

Ucałowałem ją w czoło.

Położyłem się wygodnie obok spoglądając to na nią, to na brzuch gdzie była Nari.

Y/N będzie dobrą matką.
Chciałbym już zobaczyć jak się nią zajmuje..

Jeszcze trochę.

Przymknąłem oczy po chwili zasypiając.

꧁𑁍꧂

Kochani, chciałabym wam coś polecić :)

Na Facebooku istnieje grupa założona przez no_standard4 o nazwie ,,Pandowe tłumaczenia azjatyckich dram".

Możecie tam znaleźć trudno dostępne na internecie dramy tłumaczone właśnie przez nią.

Zachęcam was do dołączenia do grupy ponieważ dziewczyna bardzo się napracowała przy tłumaczeniu a to wcale nie jest łatwa rzecz 😉.

Polecam cieplutko.

O szczegóły pytajcie no_standard4

Dobranoc!🙋‍♀️💜
(Słowa 1183)