Tą niedzielę zamierzałam spędzić leniwie. Chodziłam cały dzień w najwygodniejszej piżamie i nie martwiłam się zupełnie niczym.

Czytałam książkę, zamówiłam sobie street food, i oglądałam dramy.

Leżałam teraz na kanapie z herbatką w kubku obserwując dalsze losy Shin Ha-ri i Kang Taemu.

Dotarłam do momentu gdzie zaczęli potajemnie przed całą firmą randkować ze sobą więc za każdą sceną jakiś czułości czy pocałunków piszczałam i cieszyłam się jak małe dziecko.

-Kocham tę dramę!- wrzeszczałam- Kang Taemu jesteś taki hot! Ty też Ha-ri, please wyjdźcie za mnie- płakałam.

Tuliłam poduszkę i wierzgałam nogami jak debilka. Ale to po prostu są emocje, których nie jestem w stanie opanować.

Kiedy zakończyłam oglądać odcinek zdecydowałam dorobić sobie herbaty i włączyć muzykę.
Połączyłam telefon z telewizorem i puściłam ,,Can't you see me?" od TXT.

-Can't you see me?!- fałszowałam zaparzając herbatę o smaku truskawkowym.

-..Say ,,belive me!"- śpiewałam dalej wchodząc tanecznym krokiem z powrotem do salonu.

Starałam się tańczyć tak samo jak zespół w teledysku, z boku śmiesznie to wyglądało ale najważniejsze, że ja się dobrze bawiłam.

Potem jeszcze załączyłam ,,Run BTS", ,,GOSSIP" od Maneskin, ,,Bones" Imagine dragons a nawet ,,Back door" od Stray Kids.

Może i nie miałam najlepszych kontaktów z zespołem ale to nie znaczy, że wciąż nie byłam fanką ich muzyki.

W trakcie refrenu nagle wideo się zatrzymało.

-No ejjjj!- wrzasnęłam sprawdzając na telefonie co się stało.

*Youtube: Łączność live na kanale Stray Kids. Czy chcesz połączyć się z telewizorem?*

-Co?- wymamrotałam zdezorientowana, ale kliknęłam ,,Tak".

Pokazał mi się pokój hotelowy, w tle grało ,,Give me your TMI" od Skz.
Przez chwilę nic się nie działo, aż za rogu nie wyłoniła się dobrze znana mi osoba.

-Hi Stay, Stay annyeong haseyo.- powiedział uśmiechnięty od ucha do ucha Chris, bo kto inny mógłby być.

Patrzyłam na jego zmarnowaną twarz. Było widać, że jest zmęczony, mimo iż starał się to ukryć.

-Good morning, or evning- mówił dalej- hello, hellooooo.
Welcome to Channie's room.

-Kurde jak to wyłączyć- klikałam przypadkowe przyciski na pilocie.

-Jak się czujecie? Jecie zdrowo?- mamrotał.

-Nosz..- denerwowałam się gdy nic nie chciało działać aż w końcu cisnęłam pilota na kanapę i zrezygnowana wlepiłam wzrok w ekran.

-Jak odczucia po koncercie, jestem bardzo ciekawy czy wam się podobało.

Przewróciłam oczami.

Czytał komentarze śmiejąc się co chwila pod nosem.

-Widzę, że wszyscy są zadowoleni. To dobrze, włożyliśmy w to dużo pracy. Jestem bardzo dumny z członków zespołu. Właśnie! Seungmin wspomniał mi, że ostatnio pytaliście o mnie.
Nie martwcie się, wszystko u w porządku. Miałem poprostu chwilę słabości.

Kłamca..

-,,Chan jak się czujesz po spotkaniu Stay ponownie?" Czuję się naprawdę szczęśliwy, nie do opisania spełniony haha..

-,,Czy możesz coś zaśpiewać?" Zależy co byście chcieli.

Śledził Czat przez telefon.

-Widzę mnóstwo propozycji odnośnie ,,Connected"- podrapał się po karku- aż tak lubicie tą piosenkę?
Poczekajcie włączę podkład.

Zaraz z jego komórki usłyszałam dobrze znane dźwięki piosenki, którą napisał gdy przyszłam do jego studia.
Gdy byliśmy szczęśliwi.. razem..

-Got so many questions, you seek informations. No need to be desperate, we're Just getting started yeah- jego delikatny głos idealnie współgrał z melodią.

W tym samym momencie poczułam jak dziecko porusza się nie spokojnie.

-Coś się stało?- zapytałam głaszcząc brzuch.
Podczas gdy Chan śpiewał dalej ono cały czas się wierciło.

-Podoba Ci się?- uśmiechnęłam się- słyszysz tatę?

Nie mogłam powstrzymać chichotu i uczucia wzruszenia.
Czytałam, że dzieci już w łonie matki rozpoznają głosy rodziców i reagują na nie.

Parę łez spłynęło mi po policzkach.

-Tak to tata- mówiłam- Dobrze słyszysz. Jaki jesteś mądry maluchu.

Kiedy Chris skończył śpiewać dziecko nieco się uspokoiło.

-Wiecie- odezwał się po chwili- w pewnym sensie ta piosenka jest dla mnie ważna i cenna...

Skupiłam się na jego słowach.

-Przez jakiś czas miałem naprawdę dużą inspiracje do tworzenia. Mam teraz w zapasie pełno tekstów, które chciałbym opublikować.
,,Connected" jest jedną z nich.
Nie stworzyłem jej sam, miałem pomoc i mentalne wsparcie w trakcie pisania.
Było ono nie tylko od członków Stray Kids..

Analizowałam jego słowa.
Mówił o mnie.
I prawda, że w czasie jakiej kolwiek pracy zawsze miał we mnie oparcie.
Zawsze byłam dla niego, aby go wysłuchać..

-,,Chan co mam zrobić Kiedy mam ,,te dni""- czytał dalej komentarze.

-Uhh.. Kiedy macie te dni.. dbajcie o siebie, weźcie koc, słodycze a przede wszystkim czekoladę, ummm.. obejrzcie film, używajcie termoforów i nie dajcie się złamać- uśmiechnął się niezręcznie- tak przynajmniej ja bym zrobił.

Przypomniał mi się jeden z naszych zwykłych, zapracowanych dni.
To były właśnie ,,ten dzień" u mnie.

Chodziłam cała spięta i bolało mnie naprawdę mocno.

Wtedy Chan starał się mnie udobruchać podając tabletki przeciw bólowe i ukradkiem wrzucając przez tydzień coś słodkiego do mojej torebki.

Było to miłym zaskoczeniem gdy w trakcie przerwy na kawę otwierałam torebkę a w środku znajdowałam właśnie czekoladę lub inne słodycze z uroczą karteczką, na której narysował serduszko.

Tak.. Był naprawdę kochany..

Nagle się roześmiał.

-,,If you see the ocean- an ocean view
If you see the River- a River viev
If you see Channie- I love youuuu."
Też was kocham Stay!

-,,Czy wierzysz w horoskopy?"
Ummm.. Tak trochę? Wiecie jak czytam gazetę na każdej pod koniec znajduje się horoskop i czytam je dla zabawy.

-,,Channie ale Connected jest wiadomo o czym. W jakim sensie jest ona dla ciebie specjalna?"
Connected jest piosenką o połączeniu z WiFi. Pamiętacie!
Jest dla mnie ważna bo bez WiFi nie mógłbym grać w gry!

Zaczął się śmiać.

Przez to jak zaraźliwy był jego śmiech ja również się roześmiałam.

Patrzył prosto w kamerę.
Spojrzałam mu w oczy.

Zdecydowanie mogłam powiedzieć, że na żywo były one jeszcze piękniejsze niż przez ekran.
Oczy w których się zatopiłam i zakochałam.
Piękne, wilcze, błyszczące jak gwiazdy...

-Nawet nie wiesz jak za tobą tęsknię- szepnęłam sama do siebie.

꧁𑁍꧂

Obejrzałam cały live do końca.
Kiedy wyłączyłam telewizor za oknem było zupełnie ciemno. Zegar wskazywał godzinę 19:59

-Chyba czas się umyć i powoli szykować do spania- wzięłam się pod boki.

Posprzątałam salon po dzisiejszym leniuchowaniu, tak samo kuchnię gdzie w zlewie piętrzyły się brudne kubki i talerze.

W łazience poświęciłam sobie dziś więcej czasu.

Nałożyłam preparat nawilżający skórę ciała i przeciw rozstępom. Starałam się dbać o kondycję skóry aby podczas gdy dziecko rośnie nie porobiły mi się blizny.

Zrobiłam sobie też maseczkę.

Później czytałam jeszcze przez długi czas zanim finalnie położyłam się i zasnęłam.

꧁𑁍꧂

W poniedziałek pomyślnie przeprowadziłam rozmowę z moim szefem.
Ustaliliśmy iż zacznę urlop macierzyński za dwa tygodnie.
Dokładnie tego samego dnia gdy odejdę Stray Kids mają lot powrotny z Ameryki.

W całym tym tygodniu dopracowywałam mój projekt, który oddałam do zatwierdzenia.

Nadszedł piątek i rutynowa już wizyta u doktor Ahn, z którą zdążyłam się w pewnym sensie zaprzyjaźnić.

-Dzień dobry!

-Dzień dobry pani!

-Co tam w pracy, jak się powodzi?

-Bardzo dobrze, za dwa tygodnie odchodzę na urlop. A u pani w domu?

-Jak zwykle harmider. Zostałam sama z dziećmi ponieważ mąż wyjechał w delegację.

-Pomaga ktoś pani?

-Na szczęście tak. Moja teściowa zajmuje się nimi podczas gdy ja jestem w pracy.

Zadzwonił telefon pani doktor.

-O wilku mowa, przepraszam- powiedziała gdy przeczytała kto dzwoni- Hasoon słońce co się dzieje? Wiesz, że nie mogę rozmawiać.

Słyszałam stłumiony głos małego chłopca przez telefon.

-Możesz ale nie na długo, powiedz babci aby cię przypilnowała. A teraz muszę kończyć, bądź grzeczny. Papa!- Rozłączyła się.

-Uroczo.

-Tak.. Hasoon, mój najmłodszy to złote dziecko, w przeciwieństwie do jego najstarszej siostry, która była strasznie rozbrykana w jego wieku- westchnęła.

Zaśmiałam się.

-No to jak zwykle zapraszam na pani miejsce.

Zajęłam już dobrze mi znaną leżankę I zaraz poczułam charakterystyczny chłód żelu na brzuchu.

-Jeszcze trochę i przestanę się mieścić w jakie kolwiek jeansy- zaśmiałam się.

-Tak- zawtórowała mi lekarz- w 5 miesiącu będzie to już praktycznie nie możliwe, brzuch będzie się powoli zaokrąglał. A po 6 miesiącu będzie tylko się powiększał i stawał coraz bardziej uciążliwy.

Pokiwałam głową.

-Ale jak narazie mamy 2 trymestr, początek 4 miesiąca. Możemy już określić płeć.

-Tak?

-Oczywiście! Jak pani myśli co się pani urodzi?

-Cóż.. wujkowie się założyli i jeden twierdzi że chłopiec a drugi, dziewczynka.

-Zaraz się przekonamy co my tu mamy...

Doktor przez chwilę jeszcze sterowała przyrządzeniem.

-Maluch jest obrócony w naszą stronę dlatego śmiało mogę pani oznajmić, że ma pani córkę!

-Naprawdę to dziewczynka?- ucieszyłam się.

Obróciła komputer.

Dziecko było już wyraźne i coraz większe z każdą wizytą.

-Wszystko z nią w jak najlepszym porządku. Teraz wystarczy tylko wybrać imię.

-Napewno będzie śliczna.

-Nie wątpię. Po takiej ładnej mamusi?- rzuciła komplementem pani doktor.

-Dziękuję bardzo- zawstydziłam się.

-Zaraz wydrukujemy zdjęcie.

Po wyjściu ze szpitala napisałam do Jina:

*Czat z: WWH💅*

Powiedz Yoongiemu,
że przegrał zakład-

-Będzie dziewczynka?

Tak!🥰-

-Wiedziałem!🕺🕺🕺
-Jestem najlepszy💅💅💅

꧁𑁍꧂

Obstawialiście, że co będzie? Powiedzcie szczerze.🤭

Słowa(1445)